روزنامه کیهان دیروز در ادامه حمایت های خود از طالبان نوشت: «باور کنیم طیف موسوم به اصلاح‌طلب تفاوت‌های بنیادین داعش و طالبان را نمی‌داند؟! یا اینکه می‌دانند و به عمد می‌خواهند با ارائه تحلیل اشتباه کشور را دچار محاسبات جبران ناپذیر کنند؟در این مورد فقط به ذکر یک نکته جهت آگاهی روزنامه اصلاح‌طلب بسنده می‌کنیم که داعش نیرویی ملی یا برآمده از یک ملت نبود که در حیطه سرزمینی خود مشغول به نبرد باشد.داعش نیروهایی از ملیت‌های مختلف (از عربستانی، مصری، مراکشی تا چچنی و فرانسوی و انگلیسی و...) بودند. این افراد با نیت به زانو درآوردن کمربند مقاومت از ایران، عراق و سوریه تا لبنان و سپس غزه به این منطقه گسیل شده بودند. اما طالبان یک نیروی ملی است.این یعنی آنها حتی اگر گرایش‌های رادیکال سلفی‌ها را نیز داشته باشند باز درحیطه سرزمینی خود مدعی هستند و مدعی هیچ کشور دیگری نیستند. طالبان به صراحت می‌گوید که می‌خواهد با کشورهای همسایه خاصه ایران و پاکستان و روسیه روابط حسنه داشته باشد اما داعش به صراحت می‌گفت هدف غایی ما راه‌انداختن حمام خون در تهران و دیگر شهرهای ایران است».نگاه روزنامه کیهان به طالبان در حالی ترویج می شود که ردپای طالبان و گروه های منتسب به آن مانند القاعده و شبکه حقانی را می توان در بسیاری از عملیات های تروریستی جهان و منطقه مشاهده کرد.یکی از جنایت گروه های منتسب به طالبان حمله به برج های دوقلو در نیویورک بود که این اتفاق جغرافیای سیاسی منطقه را تغییر داد و بستر را برای حضور بیست ساله آمریکا در افغانستان فراهم کرد. شاخه‌های مختلف القاعده در کشورها و مناطق مختلف فعال هستند. جبهه النصره در سوریه و انصارالشریعه در یمن از شاخه‌های القاعده هستند که کنترل بخش‌هایی از این دو کشور را در اختیار دارند هرچند در سال2016 جبهه النصره از القاعده جدا شد.از سوی دیگر شبکه حقانی از زیرشاخه های طالبان از جنایت‌کاران و قاچاقچیان مواد مخدر تشکیل شده که همواره به عنوان یک عامل اصلی حملات انتحاری و تلفات به نیروهای بین‌المللی کمک به امنیت در افغانستان، شهرت داشته است. شبکه حقانی در زمان سقوط دولت کمونیستی افغانستان به صورت یک گروه سازمان‌یافته از «مجرمان و جنایت‌کاران» شکل گرفت و در طول چهار دهه جنگ در افغانستان به «آدم‌ربایی، اخاذی، قاچاق، و جنایت های مختلف» پرداخته است. سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا و مقامات ارتش ایالات متحده از شبکه حقانی به عنوان «مرگ‌بارترین گروه شورشی در افغانستان» یاد می‌کنند. در چنین شرایطی پرسش این است که چگونه می توان یک گروه تروریستی که تاکنون جنایت های بی شماری انجام داده و یا از مسببین آن حمایت کرده را یک گروه ملی نامید و تلاش کرد آن را تطهیر کرد؟کیهان فراموش کرده که مدرسه سیدالشهدا وکشتن بیش از 80 دانش آموز و معلم، به شهادت رسانده دیپلمات های ایرانی در مزار شریف ،حمله به زایشگاه ها،عروسی ها،سربریدن خبرنگاران و تیرباران افراد بی گناه در پنجشیر و جاهای دیگر کارنامه سیاه طالبان را تشکیل می‌دهد. چگونه می شود گروهی که مردم در تشکیل آن نقش نداشته و انتخابات برگزار نشده تا رأی اکثریت را کسب کند ملی باشد؟گزارش پیش رو به این موضوع می پردازد که در ادامه می خوانید.