وحشت از همه‌گیری کرونا در جهان از همان ابتدا فلج‌کننده بود. دولت‌های مختلف برای مدیریت عواقب همه‌گیری اقداماتی سریع، سخت‌گیرانه و قاطع به اجرا گذاشتند تا جان شهروندان و در گام بعدی اقتصادهای خود را نجات دهند. به گزارش همشهری، از همان ابتدا آمارهای مرگ‌ومیر به‌صورت لحظه‌ای در پایگاه‌های اینترنتی ثبت و اعلام شدند و رقابت جهانی برای یافتن واکسن و داروهای درمان کرونا به‌سرعت آغاز شد. تمامی این تلاش‌ها پس از گذشت حدود ۲ سال از زمان ثبت اولین مورد ابتلا به کرونا در جهان و بعد از کشف و توزیع واکسن آن به این نقطه رسیده است: بیش از ۲۵۸ میلیون مورد ابتلا و بیش از ۵ میلیون و 174 هزار مورد مرگ.
مقایسه آمار مرگ‌ومیر ناشی از کرونا و آلودگی هوا
نکته جالب‌توجه در مورد آنچه طی ۲ سال گذشته در جهان رخ داده این است که بحرانی تقریباً مشابه همه‌گیری، سال‌هاست که جهان، یا دست‌کم کلان‌شهرهای جهان را درگیر خود ساخته که نامش آلودگی هوا است؛ اما شاید به این دلیل که عوارض ناشی از استنشاق هوای آلوده بلافاصله بروز پیدا نمی‌کند و شاید به دلیل کمتر بودن آسیب‌های اقتصادی آلودگی هوا نسبت به کرونا، اقداماتی که برای مدیریت، کنترل و درمان آن در پیش گرفته می‌شوند تا به امروز بی‌اثر بوده‌اند. این بی‌فایده بودن سیاست‌های مدیریتی را می‌توان با مقایسه آمار مرگ‌ومیر ناشی از کرونا و آلودگی هوا به‌خوبی لمس کرد. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، سالانه حدود ۶ تا ۷ میلیون نفر در جهان براثر آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. وب‌سایت بلومبرگ نیز با استناد به پژوهشی جدید در سیتی‌کالج لندن، از مرگ سالانه ۱۰.۲ میلیون نفر در جهان براثر آلودگی هوا خبر می‌دهد. این در حالی است که طی ۲ سالی که از آغاز همه‌گیری کرونا در جهان گذشته است، سالانه حدود ۲.۵میلیون نفر قربانی بیماری شده‌اند. این به آن معنی است که میزان مرگ جهانی به خاطر آلودگی هوا بین ۲ تا ۴ برابر مرگ ناشی از کروناست.
فوتی‌های ناشی از آلودگی هوا در چین ۷۹۷ برابر فوتی‌های کرونا
چین و هند تا پایان سال ۲۰۱۹ بالاترین نرخ مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هوا را در جهان به ثبت رساندند. بر اساس آمار پایگاه استاتیستا، چین با ثبت یک‌میلیون و ۸۴۸ هزار مورد مرگ و هند با ثبت یک میلیون و ۶۶۷ هزار مورد مرگ رتبه‌های اول و دوم جهانی را داشته‌اند. پس‌ازآن پاکستان با ۲۳۵ هزار و ۷۰۰ مورد، نیجریه با ۱۹۷ هزار و ۶۰۰ مورد، اندونزی با ۱۸۶ هزار و ۳۰۰ مورد مرگ در رتبه‌های سوم تا پنجم جهان ایستاده‌اند. این در حالی است که آمار مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در چین سالانه ۲ هزار و ۳۱۸ مورد و در هندوستان سالانه ۲۳۲ هزار و ۹۵۵ مورد ثبت شده است. همچنین در پاکستان سالانه ۱۴ هزار و ۳۳۱ نفر، در نیجریه هزار و ۴۸۷ نفر و در اندونزی ۷۱ هزار و ۸۷۲ نفر براثر ابتلا به کرونا جان خود را ازدست‌داده‌اند. به بیانی دیگر، میزان مرگ‌ومیر سالانه ناشی از آلودگی هوا در چین ۷۹۷ برابر مرگ به خاطر کرونا بوده است؛ در هندوستان این رقم به ۷ برابر و در پاکستان به ۱۶ برابر می‌رسد. نکته مهم‌تر اینجاست که آلودگی هوا نه‌تنها به‌خودی‌خود بیشتر از کرونا جان انسان‌ها را می‌گیرد، بلکه توانایی ویروس کرونا را هم در گرفتن جان انسان‌ها تقویت می‌کند. دراین‌ارتباط گروهی بین‌المللی از پژوهشگران ازجمله محققان موسسه ماکس پلانک، پاییز سال گذشته با انجام پژوهش‌هایی به این نتیجه رسیدند که آلودگی هوا خطر مرگ ناشی از ابتلا به کرونا را افزایش می‌دهد. بر اساس این پژوهش، ۱۵ درصد از مرگ‌ومیرهای ناشی از ابتلا به کرونا در جهان براثر قرارگیری طولانی‌مدت بیماران در معرض ذرات معلق موجود در آلودگی هوا بوده است. به گفته محققان، ذرات معلق، عروق خونی را به شیوه‌ای مشابه ویروس کووید-۱۹ تخریب می‌کنند و شرایطی مناسب‌تر را برای آلوده کردن سلول‌های ریه برای ویروس فراهم می‌کنند. بر اساس این پژوهش، میزان تأثیر آلودگی هوا بر مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در اروپا ۱۹ درصد، در آمریکای شمالی ۱۷ درصد و در شرق آسیا ۲۷ درصد بوده است. به گفته محققان، اگر پیش از همه‌گیری کرونا راهکاری برای مهار آلودگی هوا در جهان اندیشیده شده بود، امروز آمار مرگ‌ومیر ناشی از کرونا در جهان روی رقم کمتری می‌ایستاد. به بیانی دیگر، در صورت آلوده نبودن هوا، در انگلیس ۶ هزار نفر و در آمریکا ۴۰ هزار نفر کمتر جان خود را از دست می‌دادند. در این شرایط تصور اینکه در ۲ سال گذشته چند نفر از شهروندان آلوده‌ترین شهرهای جهان به‌واسطه همدستی کرونا و آلودگی جان خود را ازدست‌داده‌اند، چندان دشوار نخواهد بود.