غلامحسین شافعی در انتقاداتی به عمق کم و بی‌دانشی نمایندگان و سوابق غیر مرتبط آن‌ها اشاره کرده است. نظر شما دراین‌باره چیست؟
یک سمت موضوع این است که هر کسی می‌تواند اظهارنظر کند، ولی باید در کنار انتقاد راه‌حلی هم وجود داشته باشد. اتاق بازرگانی ارائه‌دهنده این راه‌حل‌ها است. اگر به اصول قانون اساسی معتقد باشیم، به‌هرحال این نمایندگان و رئیس‌جمهور با انتخاباتی آمده‌اند، ولو با رأی حداقلی! و اعضای دولت هم توسط همین مجلس انتخاب شده‌اند. نهادی شکل گرفته است و حالا باید انتقاد و حرف و نظر را به سمت بحث کارشناسی برد. اتاق بازرگانی هم جای بحث کارشناسی است. در این مرحله باید بگویم که اتاق بازرگانی به‌درستی به وظایف خود عمل نمی‌کند و برخی از تشکل‌ها و اتاق‌های شهرستان‌های ما تنها دکور و نمایشی از عملکرد این مجموعه مهم است. در چنین شرایطی اظهارنظر رئیس اتاق بازرگانی در مورد مشکلات بیشتر به فرار به جلو می‌ماند. وقتی رئیس و هیئت‌رئیسه اتاق بازرگانی بر طبق قانون به وظایف خود عمل نمی‌کنند، برای اینکه زیر سؤال نروند از قوا انتقاد می‌کنند! درحالی‌که وظیفه اتاق بازرگانی مشورت دادن به سه قوه است.
ارتباط قانونی و منطقی بین اتاق بازرگانی و مجلس چگونه است؟
اگر به قانون تأسیس اتاق بازرگانی نگاهی بیندازید، در ماده پنج این قانون در ارتباط با یکی از وظایف این مجموعه آمده است که «ارائه نظر مشورتی در مورد مسائل اقتصادی کشور و بازرگانی و صنعتی و معدنی به سران سه قوه»، بنابراین اتاق بازرگانی می‌تواند نظر مشورتی خود را به‌جای انتقاد کلی به شکل نظر کارشناسی به رئیس مجلس و رئیس قوه قضاییه و رئیس‌جمهور ارائه کند. این جزو وظایف اتاق است که در نامه‌ای مستقیم به ریاست قوه مقننه از نحوه عملکرد کمیسیون‌ها انتقاد کند یا درباره ضعف و اشکال عملکرد وزیر به رئیس‌جمهور نامه بنویسد. در حقیقت مشورت و اعلام نظر درباره عملکردهای اقتصادی، بازرگانی، صنعتی و معدنی وظیفه اتاق بازرگانی کشور است و اتاق باید به این وظیفه خود عمل کند.
اتاق بازرگانی چطور می‌تواند از ظرفیت قانونی خود در ارتباط با مجلس استفاده کند؟
اتاق بازرگانی به دلیل ارتباط با اتاق شهرستان‌ها به شکل مویرگی با تمامی مسائل و مشکلات فعالان حوزه اقتصاد کشور در ارتباط است و بهترین مرجع برای انعکاس مشکلات اقتصادی کشور است. همچنین به دلیل ارتباط با اتاق‌های اقتصادی سایر ممالک می‌تواند از موانع و ظرفیت‌ها مطلع شود و به اطلاعات جامعی دسترسی دارد. هر جا که تشکلی صنفی وجود دارد، می‌تواند اطلاعات خود را به اتاق بازرگانی منطق کند. با این سه رکن اتاق بازرگانی مجموعه‌ای از اطلاعات اقتصادی و معضلات، موانع و ظرفیت‌ها را در اختیار دارد که می‌تواند برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور این اطلاعات را در اختیار سران سه قوه قرار بدهد.
به گفته آقای شافعی سطح توانایی نمایندگان مجلس پایین‌تر از وظایف آن‌ها است. چطور می‌توان این مجلس را نسبت به انجام وظایف خود ملزم کرد؟
اگر نماینده مجلس از توانایی لازم برای تحلیل مسائل کشور برخوردار نیست، باید مجموعه‌هایی مثل اتاق بازرگانی بر طبق وظایف ذاتی خود فعال شوند. اتاق بازرگانی وظیفه دارد مشکلات را شناسایی کند و راه‌حل پیشنهاد بدهد و در اختیار دولت و مجلس بگذارد. حال اگر دولت عمل نمی‌کند یا توان لازم را ندارد، اتاق بازرگانی باید تذکر بدهد و در صورت عدم توجه دولت یا مجلس وظیفه اتاق ایجاب می‌کند که گزارشی برای رهبری تنظیم کند و ضمن ارائه آنالیز مشکل بازرسی، دفتر رهبری را از بی‌توجهی قوا به مسئله باخبر کند. در این مرحله اتاق بازرگانی نسبت به وظیفه و ابزار قانونی خود توجه کافی نداشته است.
به گفته شافعی، نمایندگان مجلس توسط اطلاعات اتاق بازرگانی شارژ می‌شوند. منظور چیست؟
نمایندگان مجلس تنها برای صحبت‌های پشت تریبونی خود، به اخبار و اطلاعات اتاق بازرگانی نیاز دارند. اینجا باید دقت کرد که اتاق بازرگانی هم باید به وظایف قانونی خود عمل کند. اتاق بازرگانی اتاق مشاور سه قوه است. مشاور باید مشکل را آنالیز شده با راه‌حل‌های پیشنهادی به رئیس قوه بدهد. اگر گوش نکردند اتاق تذکر می‌دهد و اگر تذکر کار ساز نبود، باید به دفتر رهبری گزارش داده شود و اگر در این صورت هم جوابی نگرفتند باید اصل مسئله و روندی را که طی کرده با مردم و افکار عمومی در میان بگذارند. اینجا می‌بینیم که اتاق تنها مشکل را به مردم گزارش کرده درحالی‌که وظیفه مهم‌تری دارد. لازم است حداقل یک‌بار برای ثبت در تاریخ اتاق بازرگانی به‌طور کامل مسیر قانونی وظیفه‌اش را طی کند.