دکتر مختار جلالی با بیان اینکه مذاکره در دنیای کنونی یک راه‌حل کلیدی برای به تفاهم رسیدن است، گفت: متأسفانه، زمانی که باید مذاکره می‌شد و به گفت‌وگو توجه می‌کردیم نسبت به آن بی‌توجهی شد. اکنون نیز اگرچه خیلی دیر شده، اما بازهم مذاکره می‌تواند اثربخش باشد. بر اساس تجربه تاریخی، اراده‌ای برای گفت‌وگوی جدی وجود ندارد. همچنین گوش‌ها برای شنیدن صدای کسانی که به دنبال مطرح کردن مسائل و مشکلات خود و جامعه هستند، بسته است و نشنیدن صدای افراد و گروه‌های مختلف، آسیب‌هایی برای میهن عزیزمان به همراه داشته است.

جبران اشتباهات
دبیر انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه تربیت مدرس با بیان این مطلب که همه مردم ایران سوار بر یک کشتی طوفان‌زده و متلاطم هستند، تصریح کرد: شرایط حاکم بر کشور مساعد نیست؛ امواج سهمگین داخلی و خارجی به این کشتی متلاطم می‌کوبند و ملت ایران با هر دیدگاه، عقیده‌، دین و آیینی سوار بر این کشتی هستند؛ اگر برای رساندن این کشتی طوفان‌زده، همه و به‌ویژه مسئولان اصلی تلاش نکنند، این کشتی غرق می‌شود و همگی آسیب جدی می‌بینیم. من به مسئولان توصیه می‌کنم که چشم‌هایشان را به روی واقعیات، مسائل و مشکلات داخلی باز کنند و اشتباهات گذشته را قبل از اینکه خیلی دیر شود جبران کنند.

راهکار برون‌رفت از بحران
عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس افزود: برای برون‌رفت از شرایط کنونی، راهکار اصلی مذاکره و جبران اشتباهات عدیده گذشته است. آقایان باید پنبه را از گوش‌هایشان بیرون کنند و به حرف‌های برحق ملت ایران، توجه و عمل کنند. انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها، چندین جلسه به‌منظور بررسی شرایط نگران‌کننده اخیر برگزار کرده ‌است؛ در این جلسات به این نتیجه رسیده‌ایم که مسئولان باید حرف‌های ملت شریف را بشنوند و در جهت رفع مشکلات اساسی کشور به‌سرعت و دقت گام جدی بردارند؛ زیرا ممکن است دیر شود.

صداها و دردهای جوانان را بشنوید
وی با بیان اینکه برگزاری جلسات هم‌اندیشی واقعی در دانشگاه‌ها سبب آشنایی با سلایق و علایق مختلف می‌شود، انسان‌ها حرف‌های دیگران را می‌شنوند و تحلیل می‌کنند و درنهایت حرف‌های درست و منطقی را انتخاب و آنچه را که اساس علمی ندارند، کنار می‌گذارند. ای‌کاش، گفت‌وگوهای منطقی و منطبق بر ادبیات جوانان زودتر آغاز می‌شد. صداها و دردهای جوانان باید خیلی زودتر شنیده می‌شد. وقتی پای درد دل جوانان می‌نشینیم، به این نتیجه می‌رسیم که بسیاری آن‌ها امیدی برای آینده ندارند زیرا شغل، مسکن و ... ندارند و نمی‌توانند ازدواج کنند.

مطالبات به‌حق
دکتر جلالی تصریح کرد: جوانان خواسته‌های به حقی دارند. من و هم‌نسل‌هایم که در به وجود آمدن این شرایط نقش داشته‌ایم باید از این نسل عذرخواهی کنیم، اول اشتباهات خود را بپذیریم و دوم اینکه آن‌ها را جبران کنیم. راهی جز شنیدن صدای جوانان عزیزمان و عمل به خواسته‌ها بر حق و قانونی آن‌ها نداریم.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس گفـت: اگر زدن و بستن، باتون، گاز اشک‌آور و ... اثرگذار بود، اثرش را تاکنون گذاشته بود؛ آزموده را آزمودن خطا است. شاید بتوان اعتراضات را در کوتاه‌مدت خاموش کرد، اما ممکن است در آینده با بهانه‌ای دیگر مجدداً بروز کند. پس واجب است همگی کمک کنیم تا کشتی طوفان‌زده کشور عزیزمان را به ساحل نجات برسانیم.
دکتر جلالی با بیان اینکه همه ملت نجیب و شریف برای این کشور خون‌دل‌های بسیاری خورده‌اند، اظهار کرد: اشتباهات را باید صادقانه پذیرفت و جبران کرد. به جوانان اجازه دهیم تا آینده‌شان را خودشان بسازند و کشور را اداره کنند.

«هم‌اندیشی» یا «همانند اندیشی»؟
وی در پاسخ به پرسشی درباره فلسفه وجودی «کرسی‌های آزاداندیشی» و دلیل به محاق رفتن آن گفت: سه عامل اصلی در ارتباط با این موضوع دخیل است. آنچه مسئولان در نظر گرفته بودند به معنای واقعی کلمه «کرسی‌ آزاداندیشی» نبود. بخش‌نامه‌ای در ارتباط با کرسی آزاداندیشی صادر کردند؛ شرکت در این جلسات، دستوری بود و به‌منظور جمع‌کردن امتیازات فرهنگی، نه انتخاب استادان. همچنین این کرسی عنوان هم‌اندیشی را با خود یدک می‌کشید؛ جلسات گفت‌وگو برگزار می‌شد اما در پایان تنها یک طرز تفکر بود که جمع‌بندی می‌کرد و می‌گفت حالا شما هم مثل من بیندیشد! و این جلسات بیشتر «همانند اندیشی» بود به‌جای «هم‌اندیشی». در نتیجه، همه مثل هم می‌اندیشیدند. شرایط به نحوی نبود که افکار و ایده‌های مختلف در آن جلسات ارائه شده و مورد نقد و بررسی قرار گیرند.
او درباره برگزاری جلسات شورای انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها اظهار کرد: جلساتی را با هدف آزاداندیشی واقعی برگزار کرده‌ایم و امیدواریم با ادامه این جلسات ارزشمند بتوانیم آزاداندیشی اصیل و به معنای واقعی را در دانشگاه برقرار کنیم.

خسارت عدم اجرای اصل ۲۷ قانون اساسی
این استاد دانشگاه با بیان اینکه طی این سال‌ها برخی از اصول قانون اساسی کم‌رنگ اجرا شده یا اصلاً اجرا نشده، تصریح کرد: مثلاً چرا اصل ۲۷ قانون اساسی در خصوص برگزاری راهپیمایی اعتراضی در طی دهه‌های گذشته اجرا نشده است؟ چرا به گروه‌ها و احزاب گوناگون که متقاضی برگزار تجمع یا راهپیمایی هستند، مجوز نمی‌دهند و مانع‌تراشی می‌کنند؟ بدیهی است که ندادن مجوز و ایجاد چنین شرایطی، نتایج و خسارات روحی، روانی، جانی و اعتباری سنگینی برای میهن عزیزمان بار آورده است.

پیامد ورود نیروی امنیتی به دانشگاه‌
عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت مدرس درباره تأثیر ورود نیروی امنیتی و نظامی به دانشگاه‌ها گفت: بر اساس قانون؛ ورود نیروی امنیتی و نظامی به دانشگاه بدون اجازه رئیس دانشگاه ممنوع است. قانون‌گذار تمام جوانب را در نظر گرفته است. هنگامی‌که یک نیروی امنیتی یا نظامی وارد محیط دانشگاه می‌شود، محیط بیشتر متشنج می‌شود و به‌جای آب، بنزین روی آتش ریخته شده و اعتراضات بیشتر می‌شود.
دکتر جلالی گفت: وقتی‌که دانشجویان توسط نیروهای امنیتی و انتظامی مورد اهانت قرار می‌گیرند، این موضوع تبدیل به یک عقده می‌شود و همچنین دانشجویانی که شاهد ماجرا هستند، تحت تأثیر این برخوردها قرار می‌گیرند. من بر این باور هستم، در ارتباط با دانشگاه شریف و برخی دیگر از دانشگاه‌ها بدسلیقگی و کم‌لطفی جدی شده است. مدیریت دانشگاه باید به دانشگاهیان واگذار شود. ۲۴ سال پیش، نیروهای امنیتی وارد کوی دانشگاه تهران شدند که آثار و نتایج تأسف‌انگیز آن برخوردهای خشن همچنان در اذهان دانشجویان و مردم باقیمانده است. این استاد دانشگاه در پایان خاطرنشان کرد: به همه، به‌ویژه مسئولان کشوری توصیه مؤکد می‌شود که حرف حق مردم را بشنوید و سرمایه اجتماعی آسیب‌دیده را بازسازی و کمک کنند تا به یاری خداوند کشتی طوفان‌زده میهن عزیزمان را از این گذرگاه خطرناک عبور و به ساحل نجات برسانیم.