پشت پرده نگارش و تصویب قانون اقدام راهبردی در 12 آذر 99 در دولت روحانی که بود!؟ همه می‌دانستند که نتانیاهو مخالف برجام است. پس چرا گروهی در ایران همگام با نتانیاهو گام برداشتند. اینکه همه این افراد را بی توجه به منافع ملی بدانیم نسبتی با واقعیت ندارد.

بسیاری از آنها از سر دلسوزی درمسیری گام گذاشتند که امروز را رقم زد.ولی کسانی که به مقامات کشور مشاوره داده ویا درتدوین این گونه قوانین نقش داشته‌اند نمی‌توانند از پیامدهای کار خود بی خبر باشند. نفوذی‌هایی که محل نشست شورای عالی امنیت ملی را به دشمن می‌دهند. نفوذی‌هایی که مکان سرداران نظامی را به اسرائیل می‌دهند. نفوذی‌هایی که در بعضی نقاط مهم هستند و در نظام تصمیم گیری هم جای پا دارند. همان‌ها تلاش برای گسترش نارضایتی بین مردم را هم برای پیشبرد برنامه‌های خود دامن می‌زنند. روحانی وظریف از بس فریاد زدند گلویشان پاره شد ولی مگر گذاشتند این فریادها مسیر کشوررا اصلاح کند.

حالاهم که مکانیسم ماشه مطرح می‌شود بازهم ظریف را گناهکار می‌خوانند نه کسانی که نگذاشتند که ایران برجام برگردد. حالا هم در هیاهو دست بالارا دارند. روحانی فریاد زد که قانون اقدام راهبردی بدترین قانون بود ونخواستند بفهمند که درست می‌گوید. درمورد قانون حجاب هم سراغ طراح اولیه بروید؟ در مورد حمله به سفارت انگلیس وعربستان هم همین کاررا بکنید، درمورد تشویق به باز گذاشتن مرزها وهجوم افغان هاهم با همین روش بررسی هارا ادامه دهید. باور کنید که اگر این روش دنبال شود به سر نخ‌های مهم و اثر گذاری خواهید رسید.

آیا صدا وسیما به این نکته پی نبرده که سخنان جواد لاریجانی و توهم‌ بی پایان او به ضررمنافع ملی است؟ به سراغ تصمیم گیران صدا وسیما بروید. به سراغ کسانی بروید که ایستادگی برای ایران را واژگونه تفسیر می‌کنند و زمینه را برای بی خیالی مردم در آینده هموار می‌کنند. خدا کند گوش شنوائی پیدا شود. ما پای ایران می‌ایستیم.

زنده باد ایران