ماه قرن‌هاست که در آسمان شب زمین، منبع الهام، تأمل، اسطوره و حتی دلبستگی‌های عاطفی بشر بوده است. از ادبیات و شعر گرفته تا موسیقی، دین، علم و فرهنگ عامه، ماه همواره جایگاه ویژه‌ای در ذهن و قلب انسان‌ها داشته است. روز جهانی ماه فرصتی است تا نه فقط سفر آپولو ۱۱ را به یاد بیاوریم، بلکه پیوند دیرینه و پررمز و راز بشر با تنها قمر طبیعی زمین را نیز بازنگری کنیم.
روز جهانی ماه نخستین‌بار در دهه ۹۰ میلادی از سوی علاقه‌مندان به فضا و دانشمندان ناسا پیشنهاد شد و هدف آن افزایش آگاهی عمومی درباره مأموریت‌های فضایی، به‌ویژه اهمیت فرود بر ماه بود. این رویداد از سال ۲۰۰۹ به‌طور رسمی و جهانی گسترش یافت و اکنون در کشورهای مختلف با برنامه‌هایی نظیر رصد آسمان، پخش مستندهای فضایی، سخنرانی‌های علمی و کارگاه‌های آموزشی برای کودکان و نوجوانان برگزار می‌شود.
ماه در بسیاری از فرهنگ‌ها نمادی از عشق، دلتنگی، تنهایی و حتی امید است. شاعران ایرانی از حافظ تا سهراب سپهری، بارها ماه را در اشعارشان توصیف کرده‌اند. ماه در شب‌های تار، همدم عاشقان و نگهبان رؤیاهای شبانه بوده است. نوری آرام، ملایم و بی‌ادعا که بدون سوزاندن، روشن می‌سازد. این ویژگی‌ها باعث شده تا انسان‌ها ماه را نه فقط یک جرم آسمانی، بلکه نمادی زیباشناسانه و احساسی بدانند.
ماه نخستین مقصد انسان در فضا بود. از زمان گالیله که تلسکوپ را به سوی آن نشانه رفت تا مأموریت‌های آپولو و پروژه‌های آتی مانند برنامه «آرتمیس»، ماه همیشه دروازه‌ای به سوی کشف جهان‌های دورتر بوده است. ساده‌ترین نظریه‌های فیزیک تا پیچیده‌ترین پرسش‌های کیهانی، بخشی از پاسخ خود را در بررسی ساختار و تاریخچه ماه یافته‌اند.
ماه تنها قمر زمین است و اثرات گرانشی آن تأثیر زیادی بر جزر و مد اقیانوس‌ها دارد. حتی برخی مطالعات، ارتباط میان چرخه‌های ماه و رفتارهای زیستی برخی موجودات زنده و حتی انسان را نشان داده‌اند. در بسیاری از جوامع کشاورزی، تقویم‌ها بر اساس مراحل ماه طراحی می‌شده و هنوز هم بسیاری از سنت‌ها و جشن‌ها با توجه به ماه کامل یا ماه نو برگزار می‌شود.
در اسطوره‌های یونانی، چینی، هندی، مصری و ایرانی، ماه جایگاه الهی یا نیمه‌الهی داشته است. در ایران باستان، «ماه» یکی از ایزدان مهم به شمار می‌رفت و در برخی کتیبه‌ها به عنوان فرشته نگهبان شب شناخته می‌شد. در ادیان ابراهیمی نیز، تغییرات ماه نشانه‌هایی از زمان عبادت یا حلول مناسبت‌های مهم است.
در دهه‌های اخیر، علاقه به ماه دوباره افزایش یافته است. پروژه‌های جدیدی از سوی ناسا، آژانس فضایی اروپا، چین و هند برای بازگشت به ماه، استخراج منابع معدنی و حتی ساخت سکونتگاه‌های انسانی مطرح شده‌اند. ماه ممکن است در آینده به پایگاهی برای سفرهای فضایی دوردست مانند مریخ تبدیل شود. این تحولات، بار دیگر توجه افکار عمومی را به اهمیت استراتژیک ماه جلب کرده است.
روز جهانی ماه، فقط یادآور یک واقعه علمی نیست، بلکه بازتابی از رابطه عمیق، شاعرانه و علمی انسان با آسمان شب است. ماه به‌مثابه «آینه‌ی زمین» نه تنها رازهای بسیاری درباره گذشته و آینده ما در خود دارد، بلکه نمادی است از آرزوی انسان برای دیدن فراتر از افق‌ها. از نگاه کودکانه به ماه در دل شب تا نقشه‌برداری‌های دقیق علمی، این قمر همچنان الهام‌بخش باقی خواهد ماند.
در دنیایی که سرعت تکنولوژی گاه ما را از زیبایی‌های طبیعی دور می‌کند، نگاهی به ماه می‌تواند یادمان آورد که هنوز چیزهایی ساده، اما عمیق، برای دوست‌داشتن باقی مانده‌اند.