من همان زمان نوشتم این ما کیست که ما هم نمی‌شناسیم. این ما کیست که زجر و بدبختی ‌گرفتاری را می‌خواهد. ما اما زندگی می‌خواهیم. ما زندگی راهم درمرگ دیگران نمی‌خواهیم. ما در دو دنیای متفاوت با دو مای متفاوت زندگی می‌کنیم. روزی جنتی گفته بود جنگ نعمت است نوشتم برای شما شاید. ولی برای مردم جز ویرانی وناداری ودردسر‌‌ومرگ و….. چیزی ندارد.
روزی هم تحریم نعمت خوانده شد، اما با مصیبت‌های ناشی از آن دست در گریبانیم.
دنیای کنونی دنیا عدالت محوری نیست. خوی تجاوزگری و نسل کشی اسرائیل برکسی پوشیده نیست، جهان غرب هم ایران توانمند و توسعه یافته را برنمی‌تابد. این‌ها نکته های آشکاری است که در رفتار وگفتار مقامات غربی به خوبی پیداست، درمظلومیت مردم غزه هم تردیدی وجود ندارد اما ‌ایران ‌توانایی پرداخت هزینه سرسام آور این موقعیت دشوار را ندارد.
ایران باید به ناگزیر به دلیل شرایط حاکم برمنطقه دارای توان پدافندی گسترده واطمینان بخش باشد. جنگ 12 روزه نشان داد که توان موشکی تنها عامل مهم در کوتاه شدن زمان جنگ بود، هیچ کس نمی‌تواند و نباید اسباب کاستی در این توان شود. دفاع از کشور امری ملی است و نمی‌تواند موضوع گفت‌وگو با بیگانگان باشد. از یاد نخواهیم برد که درهم شکستن پدافند هوائی با کمک عوامل نفوذی بیشترین خسارت را برکشور تحمیل کرد. کاستی‌ها باید ازمیان برداشته وراه برنفوذی های بسته شود.. بودجه‌های نهادهای پرمصرف وکم بازده باید به سرعت قطع شود چون آنها بیشتر اسباب گسست شده‌اند تا پیوستگی ملی. پدافند هوائی باید تقویت شود چون آسمان بی دفاع هراس آور است البته این توانایی باید باتوان افندی درخور به کمال برسد، جهان غرب فراتر از هسته‌ای ومقوله برجام وارد منازعه با ایران شده است. هنر دیپلماسی کاستن و پیشگیری از گسترش منازعه است. همبستگی ملی هم پادزهر همه مشکلات است که مسئولان تنها درشعار دادن گرفتار مانده‌اند.. آن‌ها که تاب یک کنسرت خیابانی را ندارند در راستای همبستگی ملی گام بر نمی‌دارند برای ماندگاری کشور اصلاح ساختاری بایسته‌ترین گام است. اگر اداره کنندگان کشور پیشگام شوند هزینه کمتر وسود بیشتر به دست خواهد آمد.
اینهارا گفتم که بگویم دیپلماسی هنر پیشگیری از جنگ است. باید از جنگ ترسید وبرای پیشگیری از آن با تمام توان کوشید، هم با امریکا واروپا گفت‌وگوی بدون واسطه وبدون پرده پوشی داشت وهم توان پدافندی کشوررا بدون واهمه گسترش داد. کشور که ضعیف شود قورباغه هم ابو عطا می‌خواند. ترس گاهی نشانه تدبیر وآگاهی است، جنگ نعمت نبوده ونیست. تنها فرصت زندگی را از مردم می‌گیرد، زیستن در ترس ونگرانی مدام شایسته ما وسرزمین کهن ما نیست، باید از جنگ ترسید وبرای پیشگیری از آن کوشید وهمزمان توان دفاعی کشورراهم افزایش داد. این امر از مسیر گفت‌وگو ‌وسازش های سیاسی به دست می‌آید.
بهره گیری از همه فرصت‌ها ورابطه متوازن ومنطقی با شرق وغرب برپایه منافع ملی رسالت حاکمان و مدیران اجرائی کشور و مطالبه مردم است.