ICE توضیح داد که این کارگران شرایط ویزای خود را نقض کرده و بنابراین غیرقانونی مشغول به کار بودند. از نظر قانونی، این نهاد در حال اجرای قانون آمریکا بود. اما چرا چنین عملیات بی‌سابقه‌ای تنها چند روز پس از آن صورت گرفت که کره جنوبی تعهدی عظیم به میزان ۲۰۰ تریلیون وون (۱۵۰ میلیارد دلار) برای سرمایه‌گذاری در ایالات متحده در جریان یک نشست «موفق» داده بود؟ و چرا کره‌ای‌ها به‌طور ویژه و به این شکل آشکار هدف قرار گرفتند؟ رئیس‌جمهور ترامپ اصرار داشت که «ICE فقط وظیفه‌اش را انجام می‌داد» و خود را از ماجرا دور نگه داشت. با این حال دشوار است باور کنیم که بزرگ‌ترین عملیات تاریخ ICE در یک محل واحد می‌توانست بدون اطلاع دفتر رئیس‌جمهور انجام شده باشد.
این صحنه ناگزیر یادآور پرونده دیگری از یک دهه پیش در کاناداست رنج کشیش جون دائه-گون. در آوریل ۲۰۱۵، هنگامی که در راه محل کار خود به‌عنوان مدیر کالج نور شمالی در تورنتو بود، ناگهان توسط پلیس فدرال بازداشت شد و به‌عنوان سردسته یک باند آسیایی قاچاق انسان متهم گردید. او به مدت ۳۲ ماه در بازداشتگاه مونترال نگهداری شد. شبکه‌های بین‌المللی تصویر او را در سراسر جهان به‌عنوان مظنون جنایتکار نشان دادند. در نهایت دادستانی نتوانست هیچ مدرکی برای اثبات اتهامات ارائه کند و او بدون محکومیت آزاد شد. اما تا آن زمان مدرسه‌اش تعطیل شده بود، اسناد و مدارک و اقامتش ضبط شده بود و سلامتی‌اش به شدت آسیب دیده بود. حتی اکنون نیز او همچنان از پیامدهای آن رنج می‌برد.
هر دو پرونده یکی در ایالات متحده و دیگری در کانادا یک ویژگی مشترک دارند: تحت لوای اجرای قانون، کره‌ای‌ها در معرض اقداماتی افراطی قرار گرفتند، کرامتشان پایمال شد و زندگی‌شان ویران گردید. در هر دو مورد، حمایتی که دولت کره ارائه داد به‌طرز تأسف‌باری ناکافی بود.
اعتبار واقعی یک ملت نه با عکس رهبران خندان در نشست‌های سران یا اندازه تعهدات سرمایه‌گذاری، بلکه با این سنجیده می‌شود که آیا دولت می‌تواند حتی از یک شهروند در برابر زنجیرهای ناعادلانه و زندان‌های نادرست در خارج از کشور دفاع کند یا خیر. اگر کره می‌خواهد به یک دولت محوری جهانی تبدیل شود، آغاز این مسیر باید حفاظت از شهروندانش در خارج از کشور باشد.
انجمن روزنامه‌نگاران آسیا و The AsiaN سال‌هاست که این بی‌عدالتی‌ها را ثبت و روایت کرده‌اند. اگر این کار را متوقف کنیم، این سوءاستفاده‌ها بار دیگر تکرار خواهند شد. کارگران زنجیرشده در جورجیا و کشیش ناعادلانه زندانی در مونترال از همه ما پرسشی سوزان می‌پرسند: «دولت، جامعه و رسانه‌ها کجا بودند؟» اکنون زمان پاسخ دادن است.