لیسنکو رییس مرکز ژنتیک فرهنگستان علوم اتحاد جماهیر شوروی شد. پژوهش در زمینه های کشاورزی، زیست شناسی و ژنتیک در روسیه تا افزون بر سه دهه متأثر از این ماجرا بود. با این که در سال 1948 نادرستی پژوهش های مورد ادعای وی رسماً اعلان شد، ولی با پشتیبانی استالین از وی، هرگونه نقد و ارزیابی علمی از لیسنکو و اظهارات شکست خورده ی وی ناممکن بود. پس از مرگ استالین در سال 1953، خوروشچف که بهره ای از تحصیلات دانشگاهی نبرده بود، از لیسنکو حمایت کرد. در واقع زدودن بنیادی و نهادی شیوه ها و اقداماتی که استالین پی افکنده بود، در برابر تحول، جان سختی می کرد. عاقبت آندره ساخاروف دانشمند معروف و ضداستبداد استالینی در سال 1964 از لیسنکو به شدت در فرهنگستان علوم انتقاد کرد و لیسنکو در سال 1965 از ریاست مرکز ژنتیک فرهنگستان علوم کنار رفت. شگفت این که تحقق نیافتن وعده های تجربی لیسنکو نیز خدشه ای بر حمایت چهل ساله ی حاکمان شوروی از وی وارد نکرد.