گفتگوی تلفنی ترامپ وپوتین که به دیدار وگفتگو ی حضوری هم خواهد رسید،موضوعات گوناگونی در آن بررسی شد.ترامپ با پوتین برسر مسأله اوکراین به نتیجه ای رسیده که خشم زلنسکی و اروپا را برانگیخته است.تلاش زلنسکی واروپا آین است که در مذاکرات بر سر اوکراین کنار گذاشته نشوند، ترس آنها این است که معامله ای بین ترامپ وپوتین درنبود آنها صورت گیرد وسرنوشت دیگری برای اوکراین رقم بخورد .سخنان معاون رئیس جمهور امریکا در کنفرانس امنیتی مونیخ به این نگرانی ها دامن زد ، او پیوستن اوکراین به ناتورا رد کرد .همان بهانه ای که اسباب جنگ ویرانگر شده است وسخنان تند زلنسکی نیز ناشی از همین امر بود.
مهم تر اینکه معاون رییس جمهور آمریکا با رهبر حزب راست گرای آلمان در حاشیه کنفرانس مونیخ دیدار کرد، موضوعی که خشم صدر اعظم آلمان را بر انگیخت.
شناخت روحیه ترامپ وقدرت معامله گری وچانه زنی او ومهارت دیپلماسی پوتین در این کنش ها روشن وآشکار است.
نگرانی زلنسکی واروپا ازاینکه از شرکت درموضوع مربوط به اوکراین وسرنوشت آن کشور که هزینه ها وقربانیان زیادی داده است دور بمانند ، واقعی است.
در بده بستان های سیاسی قدرت های بزرگ تر برای دستیابی به منافع خود منافع کشورهای کوچک تر وکم توان تر را قربانی می کنند. در مورد ایران هم که درگفتگوی بین سران روسیه وامریکا جائی داشته است ،نمی توان به سادگی بر واقعیت های جاری وآنچه می گذرد چشم بست. نباید اجازه داد برای ایران دیگران تصمیم بگیرند .روسیه درکفتگو با امریکا از مسأله ایران بهره خواهد برد. برای آینده ایران وبرای منافع کشور بهتر است که حاکمیت برای ایران اجازه ندهد دیگران برایش تصمیم بگیرند. کم رنگ شدن دیپلماسی و تداوم تخاصم با غرب و ایالات متحده نتیجه اش این می شود که ممکن است دیگران به خود اجازه دهند برای ما تصمیم بگیرند. واگذار کردن میدان دیپلماسی به روسیه وسایر کشوره کار درستی نیست و به زیان منافع ملی است. امید آن که مسئولان بشنوند و بیاندیشند ومنافع ملی را اولویت بدانند نه چیز دیگر.در دولت اوباما و در دولت احمدی نژاد روسیه و چین با صدور قطعنامه ها علیه ایران با آمریکا معامله کردند. حمایت روسیه و چین از ادعای امارات درباره سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک، بوموسی نمونه دیگر از معامله با کارت ایران با کشور های عربی است.