به گزارش ستاره صبح نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی نوبت صبح دیروز (یکشنبه) و در جریان بررسی بخش هزینه‌ای لایحه بودجه ۱۴۰۲، با پیشنهاد حسین میرزایی برای الحاق یک بند به تبصره ۹ لایحه موافقت کردند.بر اساس این بند الحاقی به تبصره ۹؛ دولت مکلف است در سال ۱۴۰۲ به هر مسجدی که در آن حداقل دو نوبت از نماز‌های واجب یومیه به جماعت اقامه می‌گردد مبلغ ۱۰۰ میلیون تومان کمک نماید.سازمان تبلیغات اسلامی مکلف است ترتیبات انجام این حکم را فراهم آورد.
حسین میرزایی نماینده روحانی مجلس در توجیه این پیشنهاد خود با بیان اینکه از اولین اقدامات حکومت صالحان، به فرموده قرآن کریم اقامه نماز است، گفت:«علاوه بر اینکه احیای مساجد، جبهه نیرومندی در برابر ناتوی فرهنگی دشمن ایجاد می‌کند و پایگاهی برای ترویج سبک زندگی اسلامی - ایرانی که خواسته رهبر حکیم انقلاب است، خواهد بود.نماینده مردم اصفهان در مجلس ادامه داد: همچنین مسجد فعال می‌تواند بسیاری از مشکلات خانواده‌ها و مردم محله‌ها و شهرها را حل کند، از این رو لازم است با اعتبارات بودجه‌ای از آنها حمایت به عمل آید.» در حالی نمایندگان چنین مصوبه ای را گذراندن که اکثر مساجد کشور در اطراف محل استقرار خود املاکی برای اجاره و کسب درآمد دارند.به طور مثال بسیاری از مساجد سالن زیر زمین خود را به باشگاه های ورزشی و یا آشپزخانه ها اجاره می دهند و یا برخی مساجد مغازه های تحت اختیار خود را اجاره می دهند تا امورات برنامه های مسجد کسب شود.در حقیقت عمده مساجد درآمدهایی پایدار و نسبتا قابل توجهی دارند که حتی اگر کمک خیرین و نذورات مردمی را کنار بگذاریم بازهم با درآمدهایی که مساجد دارند می توانند امورات خود را بگذرانند.
هیچ کس مخالفت بسترسازی لازم برای اقامه نماز نیست.همانطور که در شرع مقدس به آن تاکید شده نماز ستون دین است و برکاتی مانند انسجام و وحدت را در جامعه پی ریزی می کند.اما پرسش این است که آیا کمک مالی به مساجد در شرایطی که کشور دچار کسری بودجه است و بسیاری از نهادهای مختلف از کسری منابع مالی رنج می برد کار درستی است؟
مردم از نمایندگان انتظار دارند شرایط جنگ اقتصادی را درک کنند و با توجه به این شرایط منابع مالی را تخصیص دهند.نحوه تصمیم گیری در مجلس گاهی به گونه ای است که گویا کشور در جنگ اقتصادی نیست.
بزرگترها به یاد دارند که در گذشته هزینه مساجد توسط خیرین، مومنان و مومنات تامین می شد.این موضوع مساجد را به مردمی بودن و پر رونق بودن تبدیل کرده بود.