همسر نوید محمدزاده در فضای مجازی نوشت:
«این مدت هممون روزهاى عجیب و سختى رو گذروندیم، روزهایى كه هر لحظه نمیدونستیم قراره چه اتفاقى بیفته.
ما همه كنار هم بودیم: این روزها اتفاقات زیادى داره میفته و سرعت همه چیز خیلى بالاست و میدونم كه از صبر و حوصله ى همه ى ما خارج هست كه به بحث و حرف دیگه اى گوش بدیم؛ اما اتفاقات غیر انسانى زیادى داره میفته و سكوت جایز نیست. یک لحظه مكث كنیم، یك لحظه نگاه كنیم. میدونم همه این روزها پر از ترسیم، پر از نا امیدى، پر از خشم اما آیا این به ما اجازه ى آسیب زدن به دیگران رو میده؟
موضوع مهاجر‌ها و مهاجرت همیشه موضوع پیچیده اى بوده در همه ى كشور‌ها و ایران هم كشوریه كه تعداد مهاجرینش خیلى بالاست مخصوصا این دو سه سال بعد از به قدرت رسیدن طالبان كه خیل عظیمى وارد ایران شدن و همه می‌دونیم كه باید به این اوضاع سرو و سامون داده می‌شد و مهاجرین غیر قانونى برگردونده می‌شدن به افغانستان، كه كاش به این موضوع كمى انسانى ترپرداخته مى شد.
خیلى از این آدم‌ها فقط مادر و پدر و فرزندان معمولى هستن كه پناه اوردن از جنگ و طالب به كشور برادر. حتما بین این آدم ها، كسانى هم هستن كه راه اشتباه رو می‌رن و چه بسا اشتباهاتى جبران ناپذیر، اما آیا همه ى انسان هاى روى زمین اینطور نیستند؟ اگه كسى از نژادى تجاوز كرد كه اخیرا هم داشتیم آیا میشه گفت تمام اون نژاد تجاوزگر هستن؟
این بحث (جاسوسان) بحث جدى هست و من نمی‌خوام واردش بشم اما میدونم كه از اونجایى كه گفتند عده اى از این آدم‌ها افغانستانى، بودن خیلى از مردم خشمگین شدن و دارن كارهاى خوبى نمی‌كنن.
خواهش می‌كنم یه لحظه فكر كنید، انگ نزنید، لیبل نچسبونید، افغانستانى‌ها نخبه هاى زیادى دارن، هنرمند، نویسنده و. . اینها گفتن نداره، و حتما هم ادمهاى بدى هم توشون هست مثل همه ى ادم هاى همه جاى دنیا!
مهاجرت پدیده ى جدیدى نیست مخصوصا مهاجرت سر بزنكاه جنگ. اینو دیگه الان هممون درك میكنیم.
من اینجا بدنیا اومدم، هزارى هم چیز بشه من ایران رو وطن خودم میدونم چون اینجا بزرگ شدم چون خاك اینجا رو بو كشیدم ! وامثال من هزارى هستن! هزارى كه اینجا بدنیا اومدن و درس خوندن و ازدواج كردن و خونه ساختن و ایران رو خونه ى خودشون می‌دونن و دلشون براى ایران میتپه ! مثل هزارى ایرانى كه توى كشورهاى دیگه بدنیا اومدن و كانادایى شدن و آمریكایى. لطفا خشم و نفرت تون رو نثار آدم هاى بیگناو بى تقصیر
نكنید.
ما هر زمان كه كسى از ما كار اشتباهى میك نه شرمسار می‌شیم وهمون قدر بقیه مون سعى میكنیم، عالى باشیم، تلاش كنیم، ادماى خوبى باشیم.
متأسفم كه همه چیز توى این دوران انقدر سخت شده و امیدوارم كنار خانوادتون در سلامت باشین و به خانواده هاى آدم های دیگم فكر كنید .