رابطه تحریم با مهاجرت
عبدالحمید احمدی درباره افزایش میل به مهاجرت گفت: ما میل و گرایش به مهاجرت را در جمعیت کشور 80 درصد محاسبه می‌کنیم که این عدد معنادار و قابل تأمل است. اما چرا گرایش و میل به مهاجرت در حد بالایی وجود دارد علت شرایط عمومی کشور است که باعث افزایش میل به مهاجرت شده است. اما در بحث «تصمیم به مهاجرت»، می‌بینیم درصد و عددش قابل‌توجه است؛ یعنی اگر میل به مهاجرت حدود 80 درصد است، تصمیم به مهاجرت نیز حدود 40 تا 50 درصد گزارش‌شده که عددی معنادار و قابل‌توجه است و هشداری به مسئولان که باید در برنامه‌ریزی‌ها و بحث‌های کلان مدیریتی به این آمارها توجه خاص و ویژه‌ای داشته باشند. 

عوامل مؤثر در مهاجرت
احمدی افزود: عوامل مؤثر در افزایش میل یا تصمیم به مهاجرت پیشران‌هایی مثل فقر، مشکلات و ناامنی‌های شغلی، معیشتی و اقتصادی، بی‌ثباتی اقتصادی- اجتماعی و ... نیز توجه کرد. مردم در چهار دهه گذشته و پس از پشت سر گذاشتن عوارض و صدمات سنگین ناشی از جنگ تحمیلی، گرفتاری‌ها و مشکلات و محدودیت‌ها را تجربه کرده‌اند که هر کدام از آنها می‌توانند تأثیر مستقیم برافزایش میل به یا تصمیم به مهاجرت داشته باشند. بحث تحریم نیز در اقتصاد و معیشت مردم، گره‌هایی برای زندگی، معیشت و پیشرفت مردم به وجود آورده و حرکت روبه‌جلو و برخورداری از یک افق روشن و آینده مطمئن را از جوانان گرفته است. تحریم بر همه شئون اقتصادی و اجتماعی زندگی مردم اثر منفی گذاشته است. 

اخراج نخبه‌ها به نفع کیست؟
جلیل رحیمی جهان‌آبادی درباره اخراج اساتید دانشگاه گفت: دو نفر از اعضای هیئت‌علمی از خراسان که هر دو آن‌ها اهل سنت هستند به من مراجعه کردند و گفتند هر دو اخراج شده‌اند. به عنوان کسی که چندین سال نماینده مجلس هستم و نمی‌دانم بعد از نماینده مجلس رابطه من هم با دانشگاه قطع می‌شود و اخراج می‌شوم یا خیر، با دیدن رزومه‌ی این دو نفر افسوس خوردم. آن دو نخبه فکری در حوزه کاری خود بودند، یکی در رشته کشاورزی و دیگری علوم سیاسی است. اگر به وضعیت کشورهای توسعه‌یافته نگاه کنیم مانند آمریکا و کشورهای اروپایی، آنها زمینه جذب نخبگان مهاجر را ایجاد کرده‌اند، اما کشورهای جهان سوم یا درحال‌توسعه نیروهای نخبه فکری خود را از دست می‌دهند و نمی‌توانند زمینه زیست و شرایط علمی مناسب برای این افراد ایجاد کنند. این افراد معمولاً به کشورهای غربی مهاجرت می‌کنند؛ برای اینکه شرایط مناسب‌تری را برای خود فراهم می‌بینند.  باور من بر این است که اخراج استادان جز آسیب و ضرر و ایجاد فضای روانی نامناسب، مهاجرت بیشتر نخبگان حاصلی برای کشور ندارد. من به عنوان فردی که ۲۴ سال هیئت‌علمی دانشگاه و 8 سال نماینده مجلس هستم، می‌گویم که این کار نادرست و اشتباه است.
 
مهاجرت متخصصان
نماینده تربت جام افزود: اکنون مهاجرت پزشکان و پرستاران، مهندسان و حقوقدانان راداریم. همچنین اقداماتی در برنامه هفتم انجام می‌شود که این موضوع را تقویت می‌کند. کانون وکلای دادگستری را هم در حد تصمیم‌گیری برای صنف میوه و تره‌بار تنزل می‌دهند؛ این کارها ظلم در حق چه کسی است؟ در حق عدالت است؛ عدالت دو بال دارد. یک بال آن قضاوت و بال دیگر وکالت است؛ وکالت یعنی این‌که یک پناهگاه و ملجاء امنی برای مردم غیر از حکومت وجود داشته باشد که به آنجا مراجعه و از خود دفاع کنند. این وکیل کسی نیست که زیرمجموعه حکومت و قوه قضاییه و کارمند آن باشد. وکیل فرد عادی تحصیل‌کرده است که به مردم کمک می‌کند تا از خود دفاع کنند؛ چه در مقابل دولت و چه در مقابل اشخاص حقیقی و حقوقی.  باور من بر این است چه تصمیماتی که برای اخراج اساتید گرفته می‌شود و چه تصمیماتی که برای تضعیف قانون وکلای دادگستری به عنوان یک نهاد مستقل مردمی و مدنی در دفاع از حقوق مردم گرفته می‌شود و چه تصمیمات مشابهی که در امر حجاب و در امر مسائل دیگر گرفته می‌شود، کشور را به شرایط نامساعدتری سوق می‌دهد.