ادامه از روز گذشته ...مقامات چینی در تلاش بی‌وقفه خود برای نوآوری ، از اوت 2020 شروع به توسعه یک ارز دیجیتال در مناطق خاص کردند. هدف آن‌ها سهولت در زندگی روزمره شهروندان و امنیت بیشتر در پرداخت دیجیتال بود. درحالی‌که سیستم‌عامل‌های پرداخت مانند علی پی Alipay و وی چت پی WeChat Pay کاربران را ملزم به پیوند به‌حساب های بانکی می‌کنند ، یک کیف پول دیجیتال با واریز ارز الکترونیکی می‌تواند با یک شناسه شخصی منحصربه‌فرد - مانند شماره گواهینامه رانندگی یا شماره تلفن همراه - باز شود تا جمعیت غیر بانکی چین را قادر به پذیرش دنیای دیجیتال نماید. درنتیجه ، بانک خلق چین در نقش اولین بانک مرکزی بزرگ در جهان ظاهر خواهد شد که ارز مجازی منتشر می‌کند. انتظار می‌رود یک‌روال گسترده‌تر برای بازی‌های المپیک زمستانی پکن در فوریه 2022 در نظر گرفته شود که خود می‌تواند به نمایش قدرت بین‌المللی یوان دیجیتال منجر شود. این مسئله دولت بایدن را نگران کرده است. مقامات وزارت خزانه‌داری ، وزارت امور خارجه ، پنتاگون و شورای امنیت ملی با عصبانیت در تلاش‌اند تا پیامدهای بالقوه سیستم یوان مجازی را درک کنند. آن‌ها مخصوصاً مشتاق درک چگونگی توزیع آن و اینکه آیا می‌توان از آن برای دور زدن تحریم‌های بین‌المللی واشنگتن در مورد ایران استفاده کرد ، هستند. آنچه برخی از مقامات و کارشناسان آمریکایی را ناراحت می‌کند این تصور است که روزی یوان مجازی چین می‌تواند جایگزین دلار آمریکا به‌عنوان ارز ذخیره غالب جهان شود. تا آنجائی که مربوط به تاریخ اقتصاد معاصر می‌شود، حتی نگاهی گذرا به عملکرد ایالات‌متحده و چین در مبارزه با بحران مالی سال 2008 حکایت از یک داستان شگفت‌انگیز دارد. چین در پاسخگویی به این چالش مالی یک علامت پاک نشدنی گذاشت. دولت این کشور مخارج زیرساختی خود را به‌شدت افزایش داد و با واردات بالاتر به تقاضای جهانی و کاهش بحران مالی کمک کرد. درحالی‌که این اقدام، بدهی‌های پکن را افزایش داد، بااین‌حال وجود زیرساخت‌ها خود به بنیادی برای تبدیل اقتصاد کشور به یک مدل رشد با بهره وری گردید. اگرچه ایجاد زیرساخت‌ها در مقیاس وسیع به سرمایه‌گذاری مقدماتی چشمگیری نیاز دارد ، اما تضمین می‌دهد که در بلندمدت بهره وری حاصل شود: صرفه‌جویی در زمان و هزینه برای مسافران،بهبود دسترسی به بازار، رقابت سالم‌تر، افزایش تبادل ایده‌ها، و افزایش ظرفیت نوآوری همگی با کمک زیرساخت‌های مدرن , یک سکوی پرش برای توسعه اقتصادی به شمار می‌رود . طی یک دهه پس از بحران مالی سال 2008 ، تعداد شهرهای چین با خدمات مترو از 10 به 34 مورد رسید. 1.1 میلیون کیلومتر بزرگراه ساخته شد بطوریکه مجموع بزرگراه‌های کشور به 4.8 میلیون کیلومتر افزایش یافت. طول سیستم ریلی مناسب قطارهای سریع‌السیر از 52 هزار کیلومتر به 132 هزار کیلومتر افزایش یافت. این سیستم در آستانه بازی‌های المپیک 2008 در پکن معرفی‌شده است و اکنون با طولانی‌ترین سیستم جهان ، دوسوم قطارهای سریع‌السیر جهان را تشکیل می‌دهد. پیشرفت‌های آن در فناوری اطلاعات و کامپیوتر به همان اندازه چشمگیر بود. به‌طور متوسط اشتراک تلفن‌های همراه برای هر نفر بیش از یک مورد بوده است - تقریباً مشابه آنچه در ایالات‌متحده وجود دارد. راه‌آهن سریع‌السیر -که ایالات‌متحده فاقد آن است- زمان سفر را کاهش می‌دهد ، درحالی‌که مناطق متراکم شهری را با شهرهای کم‌جمعیت‌تر پیوند می‌دهد. با این کار ، توزیع متعادل‌تری از نیروی کار و توسعه تجارت را بدون از بین بردن مزایای اقتصادی شهری امکان‌پذیر می‌کند. صرفه‌جویی مقیاس به‌نوبه خود به این معنا است که با افزایش استفاده از ریل، میزان بهره‌وری نیز افزایش می‌یابد.
20 آوریل 2021
تارنمای کامون دریم
برگردان و کوتاه‌سازی علی‌اصغر شهدی
Asghar.shahdi@gmail.com