محمدحسن شریف زادگان، استاد دانشگاه شهید بهشتی و وزیر اسبق رفاه و تأمین اجتماعی در همایش ایران ۱۴۰۰ رفاه و تأمین اجتماعی، در مورد آخرین محاسبات خط فقر درآمدی در ایران اعلام کرد: «بنابر آخرین محاسبات خط فقر درآمدی که مطابق قانون ساختار نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی بر عهده وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است، در سال ۹۸ متوسط خط فقر درآمدی در شهر و روستا ۳۱.۹۹ درصد شامل ۳۵.۱۷ درصد در شهرها و ۲۲.۳۳ درصد در روستاها بود. این آمار در شهر معادل ۲۱ میلیون و ۹۳۶ هزار نفر و در روستا معادل ۴ میلیون و ۶۲۳ هزار نفر را در برمی‌گرفت. این در حالی است که در سال ۱۳۵۷، ۴۰ درصد از مردم ایران زیرخط فقر بودند که این آمار در سال ۱۳۷۸ به ۱۹.۸ درصد کاهش یافت. این آمار در دولت اصلاحات به ۱۰.۵ درصد رسید. سپس در سال‌های ۹۱ و ۹۲ یعنی در دولت احمدی‌نژاد به ۳۳.۴ درصد در شهر و ۴۰.۱ درصد در روستاها افزایش یافت. خط فقر درآمدی در دولت آقای روحانی کاهش پیدا کرد و در سال ۹۶ به ۲۶.۹ درصد در شهرها و ۳۲.۹ درصد در روستاها رسید که درواقع به خاطر رکود و تحریم‌ها افزایش یافت. لازم به ذکر است که افزایش و کاهش فقر، در فرایندی تدریجی اتفاق می‌افتد. فقر در ایران از ۵۷ تا ۸۴ با بهبود شرایط اقتصادی و اقدامات دولت‌ها، کاهش یافت و سپس در دولت‌های نهم و دهم به خاطر بروز مشکلات اقتصادی افزایش یافت.»