قاسم محبعلی/ تحلیل گر روابط بین الملل
انتخابات اخیر عراق با انتخابات گذشته در این کشور متفاوت بود.از یک جهت قانون انتخابات تغییر کرده و مردم علاوه برلیست احزاب و گروه های سیاسی می توانستند به افراد مستقل نیز رأی بدهند.به همین دلیل نقش افراد مستقل در تشکیل دولت در عراق موثر است. نکته دوم اینکه کاهش حضور چشمگیر مردم در انتخابات است که نشان دهنده سرخوردگی مردم عراق از وضعیت این کشور و ناکارآمدی دولت است.به نظر می رسد پس از سقوط صدام مطالبات مردم عراق توسط دولت هایی که شکل گرفتند تحقق پیدا نکرده است.نتایج انتخابات نشان می دهد که جریان صدر بیشترین کرسی را در انتخابات به دست آورده و پس آن جریان منتسب به نوری مالکی و محمد الحلبوسی در رده های بعدی قرار گرفته اند.نکته قابل تأمل این انتخابات این بود که جریان هایی که به ایران نزدیک هستند از اقبال لازم در بین مردم برخوردار نبودند.در شرایط کنونی نیز این گروه ها به نتایج انتخابات معترض هستند. نمونه بارز آن هادی العامری رهبر ائتلاف الفتح است که عنوان کرده نتایج انتخابات را نخواهد پذیرفت.ائتلاف های قبل از انتخابات در عراق تعیین کننده نخست وزیر آینده این کشور نبوده و بلکه در درون پارلمان ائتلاف های جدیدی شکل خواهد گرفت که در نهایت زمینه نخست وزیری یک فرد را فراهم می کند.در شرایط کنونی جریان صدر،جریان نوری مالکی و جریان اهل سنت به نمایندگی الحلبوسی روی کاغذ از این شانس برخوردار هستند که بتوانند پست مهم نخست وزیری را در عراق به دست بیاورند.مقتدی صدر با شعار استقلال عراق در انتخابات شرکت کرده و هم مخالف حضور آمریکا در عراق است و هم مخالف نفوذ ایران در این کشور و بیشتر علاقه مند به نزدیکی به جهان عرب است.به همین دلیل اگر جریان منتسب به وی در عراق دولت تشکیل بدهد باید منتظر فاصله بیشتر عراق از ایران و فشار بیشتر به آمریکایی ها برای خروج از عراق باشیم.بدترین حالتی که می تواند به وجود بیاید این است که جریان اهل سنت با حمایت اعراب ،آمریکا و ترکیه و ائتلاف با کردها قدرت را در عراق به دست بگیرد و وضعیت عراق به وضعیتی که در دوران صدام در عراق وجود داشت باز گردد. این اتفاق اخیرأ در افغانستان صورت گرفت و طالبان پس از بیست سال دوباره قدرت را در این کشور به دست گرفتند.