گزارش سانحه پرواز مشهد-اصفهان
بعد از هر اتفاق ما گزارش سانحه را می‌دهیم. این گزارش ممکن است به مذاق عده‌ای خوش نیاید و هر چه بالاتر می‌رود، چون واحدها ممکن است زیر سؤال بروند، بند بندش را حذف می‌کنند. الآن ممکن است گزارشی بدهم و فردا گروه‌های دیگر فنی ما زیر سؤال برود و آنها بتوانند علیه من ادعا کنند. می‌توانم بگویم چه چیزی را به چشم دیدم و چه کاری را انجام دادم. در گزارش من که تکمیلی بود و برای مقامات ارسال شد، ممکن است بندهایی از آن حذف شود. فقط می‌توانم خدمت شما چیزهایی را بگویم که اطلاعات اولیه و ظاهری است. من در زمان وقوع حادثه، کنترلر برج بودم. این پرواز از مشهد در ساعت آخر نوبت ما که در ساعت ۱۸ خاتمه می‌یافت، می‌آمد. حدود ۵ و ۵ دقیقه پرواز نشست. ما قانون وظیفه داریم باید پرواز را «واچ» کنیم یعنی در دید داشته باشیم. اگر سرویس رادار می‌دهیم باید پرواز را در دید داده باشیم. سرویسی به نام سرویس رادار داریم. این سرویس، به خلبان در شرایطی که دید ندارد کمک می‌کند. فکر کنید سوار خودرو هستید و جلوی شیشه پارچه قرار داده‌اند و هیچ دیدی ندارید. این حالت برای هر خلبانی پیش می‌آید و خلبان بر اساس داده‌های سرویس رادار تصمیم می‌گیرد و در راستای باند قرار می‌گیرد. وقتی در راستای باند قرار گرفت با دستگاه ای ناوبری زاویه و سرعت نشستن را تنظیم می‌کند. «واچ» باید مستمراً با رادار ادامه داشته باشد تا هواپیما که در فاصله نهایی برج قرار می‌گیرد، قسمتی که دید کامل دارد، احتیاج دارد هواپیما را ببیند. من در قسمت برج مراقبت بودم. معمولاً اگر پرواز مشکلی داشته باشد خلبان قبلش اعلام می‌کند و مثلاً می‌گوید مشکل چرخ یا موتوردارم. آن موقع ما آتش‌نشانی و واحد ایمنی زمینی را ما مستقر می‌کنیم تا بتواند سریعاً به پرواز کمک کند. پرواز اعلام مشکل نکرد. این اتفاق برای ما افتاد و هواپیما برای نشستن آمد. وقتی نشست ما دید کامل روی باند داشتیم. همه چیز نرمال و هوا خوب بود. انتظار هیچ حادثه‌ای را نداشتیم. اگر پرواز اعلام خطر و شرایط اورژانسی کند، ما خودروهای ایمنی را مستقر می‌کنیم. حتی اگر چرخ‌ها مشکل داشته باشد روی باند فوم می‌ریزیم و آماده می‌شویم ولی خلبان در نشستن اعلام خطر نکرد.
دود نامتعارف
اولین اتفاق آن زمان افتاد، روی «تاچ» دود نامتعارف دیدیم. حدس زدیم مشکلی وجود دارد. دود عجیبی دیدیم. ممکن است دود اندکی موقع نشستن به خاطر اصطکاک چرخ‌ها روی باند بلند شود ولی این دود نامتعارف بود. ما حالت آمادگی گرفتیم و بلافاصله آژیر خطر را برای آتش‌نشانی زدیم. بعدازاین دود کوتاه، در فاصله ۲۰ ثانیه بعد، ناگهان هواپیما شروع به جرقه زدن کرد. ما فکر کردیم لاستیک چرخ هواپیما فرضاً از بین رفته. چرخ شکسته بود و پرواز حالت کج داشت و موتور روی زمین کشیده می‌شد و جرقه و دود و آتش بلند بود. در فاصله توقف پرواز، خودروهای آتش‌نشانی را روی خط فرستادیم و خودروهای ایمنی فرودگاه در فاصله مجاز ۲ دقیقه روی باند بودند. امکان داشت پرواز از باند خارج شود و بال که پر از سوخت است منجر به سانحه شود. خوشبختانه پرواز از باند خارج نشد و هواپیما نگه داشته شد و خودروهای ایمنی زمینی رسیدند. خلبان درک دارد در شرایط اورژانسی که موتور و چرخ رفته، حتی صحبت یک کنترلر چقدر آرام‌بخش است. کنترلر که به او می‌گوید خودروها در حال اعزام هستند برای خلبان آرامش‌بخش است. در فرودگاه شهید بهشتی، ما هرروز سوانح اورژانسی را با پروازهای نظامی داریم که معمولاً قدیمی هستند. ما سوانح زیادی داشتیم که کنترلر با واچینگ که جزو وظایف اوست، از آنها پیشگیری کرده چیزی که موردتوجه بود، از زمان نشستن پرواز تا توقف آن، ماشین‌ها کنار پرواز بودند. این همکاری کامل عوامل فرودگاه است.
خروج اضطراری بد مسافران
ما دیدیم با مسافران بدرفتار می‌شد. گروهی از مسافران از روی‌هم می‌پریدند و برخی در اطراف فرودگاه پراکنده شدند. باید از گروه پروازی از سؤالان را بپرسید. این وظیفه کروی پرواز و همچنین بخشی هم وظیفه ایمنی پرواز که خروج ایمن مسافران را انجام بدهند. بعدازاین سانحه ما دو پرواز ورودی و یک خروجی داشتیم. یک باند فرودگاه به خاطر این حادثه بسته شد. من وقتی داشتم پرواز خروجی را کنترل می‌کردم می‌ترسیدم مسافران پرواز حادثه‌دیده سرخود به طرف پایانه راه نیفتاده باشند و وارد باندی شود که هواپیما دارد روی آن خروج می‌کند. هماهنگی‌های زیادی باید انجام می‌شد که معضل شده بود. وظیفه من هماهنگی و واچ بود که اگر کارم را درست نمی‌کردم باید بازخواست می‌شدم.
فرودگاه شهید بهشتی به دلیل فرونشست زمین دچار مشکل شده؟
یکی از مشکلات فرودگاهی به خصوص شهید بهشتی، فرونشست زمین است که با گچ و آهک پر می‌کنند. ولی واقعیت این است که زیرساخت باند خیلی محکم است و با این فرونشست‌ها طوری نمی‌شود. باید دلایل سانحه بررسی شود و ما اطلاعی نداریم.