انجمن منتقدان و نویسندگان آثار سینمای ایران در پیامی به مناسب روز ملی سینما به مسائلی که این روزها مبتلابه سینمای ایران است، پرداخت. به گزارش ایسنا، پیام انجمن نویسندگان و منتقدان آثار سینمای ایران برای روز ملی سینما (۲۱ شهریور) بدین شرح است: «گردش روزگار، روزی دیگر برای یادمان سینما فراهم کرد، فرصتی که از این روزنه، نگاهی بیتعارف به وضعیت نهچندان مساعد سینمای ایران بیندازیم. اعتقادمان بر این است در این اوضاع و شرایط، همدلی، هماندیشی و همافزایی تنها راه برونرفت از وضعیت سینمای امروز ماست، اما متولیان این حوزه در سالی که گذشت نتوانستند با تدبیر میانه داشته باشند و برخیهایشان هم هیچ کم نگذاشتند در دوری و انشقاق. سینمای به احتضار افتاده و بحرانزده از گرفتاری کرونا، طبیب بر بالین میخواست نه دستور و فرمان و بگیروببند و ممیزی و احکام. سالنها خالی از تماشاگر شدهاند، تولید به سمت رکود رفته و با این ایست و بازرسیها و اتفاقاتی که مدیریت نمیشود، چشمها از سرمایهگذاریهای تازه در سینما ترسیده و ذرهبین انداختنهای ناتمام و نیت خوانیها، اهالی این هنر را مضطرب و نگران و امیدها را کمرنگ و بیرنگ کرده است! موضوعات مدیریت ناکارآمد رسمی را کنار چندپارگی، بیبرنامگی و سیاسیکاری و لابیگری جریانهای صنفی میگذاریم، اینجا هم کشتیبان را سیاستی دیگر افتاده است! رضایتمندی و اتحاد حلقه گمشده این روزهاست! با این دستفرمان دور نیست خاکسترنشینی سینمایی که روزی روزگاری افتخار بود و از داشتههایمان بهحساب میآمد. به قول استاد علی حاتمی در عاشقانههای سینمایش، بلاروزگاری است. ما نویسنده و منتقد سینما هستیم، خارج از قابیم، بی نفعی مستقیم از سینما داریم و اعلام میکنیم که به وضع موجود خوشبین نیستیم. این سراشیبی و سرعت در این سیر گسترده تغییر، این بیبرنامگیها و... سینمای ما را تهدید میکند. درک آن خیلی ساده است، میتوان کمی بعد را هم دید که بیکاری گسترده، سالنهای خالی، اضمحلال و بیانگیزگی و انباشت مطالبات، بدل به مهمترین موضوعات این حوزه شده است. دوستان گرامی! مدیومهای هنری ایران عزیز ما و سینما در معرض تهدید هستند. آری! ما نویسنده و منتقدان خارج از قابیم، اما از داخل، شکنندگی آن را بیشازپیش حس میکنیم. روز ملی سینما را میتوان با یکی دو مراسم و خندههای تصنعی گرامی داشت، اما این لشگر فرهنگی وقتی از این روز بهره میبرند که احساس خوب بودن، کار داشتن، مفید بودن و سازندگیشان به ایشان برگردد. این نگاههای از بالا به آدمها و فیلمها، نگاه از بالا به سینماگران فاقد اعتبار است. پل را بالا ببرید و آستانه تحملتان را افزایش دهید، اگر احساس مسئولیت میکنید. بگذارید یکبار دیگر مردم ما دوباره شاهد جریان آن رودخانه خروشان باشند. مطمئناً شما هم افتخار خواهید کرد. به امید مبارک شدن واقعی روز ملی سینما.
انتقاد از تغییر نشان ملی «استاندارد»
انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران پس از حواشی پیشآمده برای تغییر نشان استاندارد ایران که توسط مرتضی ممیز طراحی شده بود، واکنش نشان داد. بیانیه انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران در ارتباط با تغییر علامت استاندارد ایران به شرح زیر است: نشان مؤسسه استاندارد ایران در سال ۱۳۶۴ توسط استاد «مرتضی ممیز» پیشگام گرافیک مدرن ایران، بنیانگذار انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران، طراحی و جایگزین نشانه قبل از انقلاب این مؤسسه شد. علامت استاندارد در نگاه اول یک مونوگرام زیبا از حرف S را به نمایش میگذارد که با نگاهی خلاقانه در ساختار یک مربع طراحی شده است، ویژگی منحصربهفرد این نشانه حروف مخفف شده عنوان مؤسسه استاندارد است که با ظرافت تمام به دو زبان در فضای میانی این مونوگرام جای گرفته است. در حالت اصلی کلمه «ایران (بدون نقطه)» دیده میشود و با چرخش ۱۸۰ درجهای آن، عبارت «ISIRI» خوانده میشود.
علاوه بر طراحی زیبا و منسجم، این نشانه بهعنوان یکی از بهترین لوگوهای ملی همیشه مورد توجه مردم و طراحان گرافیک داخل و خارج از کشور بوده و در حیطهی آموزش گرافیک نیز همواره مورد تحلیل و بررسی دانشجویان و مدرسان است. حالآنکه با توجه به تغییر سیستم اداری مؤسسه استاندارد و تبدیلشدن آن به سازمان، طراحی حروف میانی این نشانه نیز از ISIRI - Institute Standard Industrial Research of IRAN به INSO - Iranian National Standard Organization تغییر حالت پیداکرده و به دنبال این اتفاق، دخل و تصرفی خارج از اصول و قواعد طراحی گرافیک در اشکال انجامشده است که توجه و تأثر بسیاری از طراحان گرافیک را به خود جلب کرده است. نگاه و عمل تصمیمگیرندگان و مسئولان این امر به هر هدفی که بوده است با دستکاری و حذف و اضافه غیرحرفهای جزئیات نهتنها به مقصود دست پیدا نکرده، بلکه نتیجه آن بههیچعنوان قابل دفاع نبوده و بهوضوح آسیبی جدی را به این نشانه ارزشمند ملی وارد کرده است. انجمن صنفی طراحان گرافیک ایران بدینوسیله این رفتار غیرحرفهای را با یک اثر ملی قویاً مردود اعلام میکند و تقاضا دارد تا در تغییر نشانه «استاندارد ایران» به شکل فعلی تجدیدنظر کند.