۱. عدم احراز صلاحیت به معنی کافی نبودن اسناد و مدارک برای صدور رأی قطعی است و نمی‌تواند حاکی از عدم صلاحیت داوطلب باشد زیرا تقصیری متوجه داوطلب نیست بلکه مدارک هیئت اجرایی کافی نبوده است. آنچه می‌تواند ملاک باشد احراز عدم صلاحیت داوطلب است که رخ نداده است.
۲. استناد به بند ۲ ماده ۳۱ به این معنی است که بنده التزام عملی به نظام جمهوری اسلامی ندارم. عدم التزام عملی به نظام جمهوری اسلامی یا با اقدام مسلحانه ثابت می‌شود و یا با ایجاد آشوب و تخریب. بدیهی است که اینجانب نه اقدام مسلحانه داشته‌ام و نه سطل آشغالی آتش زده‌ام و اساساً این کارها را بلد نیستم.
۳. استناد به بند ۴ ماده ۳۱ به این معنی است که اینجانب به قانون اساسی و اصل ولایت فقیه وفادار نیستم. عدم وفاداری به قانون اساسی و ولایت فقیه نیز فقط با اقدامات عملی ثابت می‌شود نه با اظهارنظرها. ممکن است به اصلی از اصول قانون اساسی ایراد داشته باشیم و خواهان اصلاح آن باشیم. این به معنی عدم وفاداری به قانون اساسی نیست.
همچنین ممکن است با نظر ولی‌فقیه در موضوعی موافق نباشیم و این مخالفت را ابراز کنیم. این هم به معنی عدم وفاداری به ولایت فقیه نیست. خود مقام رهبری چند بار فرموده‌اند «ممکن است کسی در موضوعی نظری مخالف نظر من داشته باشد، باید آزاد باشد حرفش را بزند». البته اگر کاتولیک‌تر از پاپ و کاسه داغتر از آش باشیم مانند هیئت اجرایی این اظهارنظرها را مصداق عدم وفاداری به ولایت فقیه تلقی می‌کنیم و اساساً ولایت فقیه را منافی با آزادی بیان و مردم‌سالاری می‌دانیم، ولی تصور من از ولایت فقیه چنین چیزی نیست و نظر بزرگانی چون امام خمینی(ره) و آیت‌الله مطهری(ره) و خود رهبر انقلاب نیز همین است.مستدعی است اعتراض اینجانب بررسی شود.