«غروب بت‌ها» نه تنها به عنوان یک متن فلسفی بلکه به عنوان یک نقد جدی بر فرهنگ و ارزش‌های زمان خود شناخته می‌شود. نیچه در این کتاب به ما یادآوری می‌کند که هیچ حقیقتی مطلق وجود ندارد و ما باید به بررسی و نقد باورهای خود بپردازیم.
به گزارش ایبنا، غروب بت‌ها» عنوانی است که فردریش نیچه (۱۸۴۴-۱۹۰۰) برای کتابی برگزید که از آخرین آثار تکمیل‌شده پیش از فروپاشی روانی او به شمار می‌رود. نگارش پیش‌نویس این کتاب در تابستان ۱۸۸۸، طی دوره‌ای کوتاه و فشرده در زیلس-ماریا (سوئیس)، نشان‌دهنده اوج فعالیت فکری نیچه در آن سال پرکار است؛ سالی که نگارش یا تکمیل آثاری چون «قضیه واگنر»، «دجال» و «اینک، مرد» را نیز در بر داشت. کتاب «غروب بت‌ها» در ژانویه ۱۸۸۹ منتشر شد، زمانی که نیچه دیگر از وقایع بیرونی آگاه نبود. نیچه این اثر را به‌مثابه مدخلی کوتاه و فشرده بر کل نظام فلسفی خود در نظر داشت، احتمالاً به‌عنوان پاسخی به شهرت فزاینده‌اش و نیاز به ارائه دیدگاهی کلی از اندیشه‌هایش برای مخاطبان جدید. به همین دلیل، کتاب چکیده‌ای از مواضع اصلی فلسفی او، به‌ویژه در دوره پایانی کارش، محسوب می‌شود. در این متن، نیچه با نثری موجز و پرتحرک، به نقد آن‌چه «بت» می‌نامد، می‌پردازد. در این کتاب اساس کار مترجم، اتکا بر ویراست انتقادی آلمانی آثار نیچه، تدوین جورجو کولی و ماتزینو مونتیناری (مشخصاً جلد ششم) است.