متأسفانه در طول ۲۴ ساعت منتهی به‌روز دوشنبه، ۲۷۴ بیمار کووید۱۹ جان خود را از دست دادند و مجموع جان‌باختگان این بیماری به ۶۴ هزار و ۷۶۴ نفر رسید. همچنین ۲۳ هزار و ۳۱۱ بیمار جدید مبتلابه کووید۱۹ در کشور شناسایی شدند که این ارقام رکوردی تازه در آمار ابتلا و فوتی‌های کرونا بود. حدود نود درصد شهرهای کشور دچار دو رنگ قرمز و نارنجی‌ست؛ و جه بسا سیاهی، که بالاتر از آن رنگی نیست. معاون وزیر بهداشت از افزایش «موشکی» ابتلا و مرگ خبر می‌دهد و ابراز امیدواری می‌کند که مرگ‌ومیر روزانه به بیش از هزار نفر نرسد! آمار کفن‌ودفن بهشت‌زهرای تهران در عرض چند روز، سه برابر شده است. زمان مؤثر تصمیم‌گیری نیز به‌سرعت در حال از بین رفتن است. این روزها جهشی که در آمار جان‌باختگان و مبتلایان دیده می‌شود، نگران‌کننده است. همچنین، بیماران بدحال گروهی (که اعضای یک خانواده یا یک فامیل‌اند)، نشان از گردش یک ویروس جهش‌یافته‌ی سرکش و قربانی گرفتن از افراد جامعه دارد. ظرفیت بیمارستان‌ها تکمیل‌شده و بخش‌هایی که قبلاً برای بیماران غیرکرونایی در نظر گرفته‌شده بودند، تغییر کاربری داده‌اند. این موضوع یک نگرانی مضاعف ایجاد کرده است؛ زیرا بیمارانی هم که کرونایی نیستند، در معرض عواقب کمبود تخت و خستگی کادر درمان هستند. نگارنده معتقد است پیک چهارم کرونا، یک ویژگی متفاوت با سه پیک قبل هم دارد و آن این است که پیک چهارم، نتیجه‌ی مسلم بی‌تدبیری‌ست. هیچ‌کس در «ستاد ملی مقابله با کرونا» پاسخگوی عملکرد نیست. وزیر بهداشت رسماً اعلام کرده که فقط یک رأی دارد و توصیه‌ها و هشدارها و فریادهایش خریداری ندارد. بازگشایی راه‌ها و سفرهای نوروزی هم که برخلاف نظر وزارت بهداشت و متخصصان اعلام شد، یک اشتباه بزرگ بود. بدتر این‌که با این تصمیم، این پیام به مردم داده شد که کرونا رو به پایان است. تفکر غلطی که هنوز هم باوجود جان باختن بیماران، همچنان در بین مردم جاری‌ست و هرکدام از ما در صورت رعایت نکردن پروتکل‌ها، می‌تواند قربانی بعدی باشد. متأسفانه ازلحاظ واکسیناسیون، هم در شرایط غیرقابل قبولی قرار داریم و فقط وعده‌هایی داده می‌شود که قابلیت عملیاتی ندارند. تصمیمات محدودکننده‌ی ستاد مقابله با کرونا هم عملاً نمایشی ست و نه مسئولین و نه مردم، آن‌ها را جدی نگرفته‌اند. نه‌تنها مراکز خصوصی، بلکه مدیران دولتی نیز به‌ضرورت دورکاری در چنین شرایطی واقف نیستند. پیشنهاد نویسنده این است که اگر کسانی برای نظرات وزارت بهداشت و کادر درمان و متخصصان تره خرد نمی‌کنند، وزیر بهداشت به نشانه‌ی اعتراض به وضع موجود، لااقل به‌صورت نمایشی و برای تلنگر و هشدار، استعفا دهد. در این شرایط لازم است قبل از این‌که دیرتر شود، به‌سرعت تصمیمات اضطراری محدودکننده گرفته شود. اکنون‌که دولت با کوتاهی در واکسیناسیون و آزادسازی‌های شتاب‌زده‌ی سفرهای نوروزی و دورهمی‌ها، چند اشتباه بزرگ کرده، لازم است برای نجات جان افراد، قرنطینه‌ی فوری اعلام کند. نگارنده به‌عنوان یک عضو کادر درمان که دستی در آتش دارد، هشدار می‌دهد که اگر تصمیمات جدی و آنی برای پیک‌چهارم کرونا گرفته نشود، چه‌بسا که کرونا می‌تواند ما را گرفتار کند.