مانند بیماری که پس از پشت سر گذاشتن کرونا علائم این بیماری برای ماه‌ها در بدنش باقی می‌ماند، اقتصاد جهانی نیز حتی پس از ریشه‌کن شدن این ویروس راه درازی تا بهبودی کامل در پیش دارد. درحالی‌که تزریق ۲۶ تریلیون دلار نقدینگی به اقتصاد جهانی و واکسیناسیون عمومی زودتر از انتظار به داد رکود اقتصادی حاکم شده بر بازارها رسید، اما مدت‌زمان زیادی لازم است تا زخم‌های این بیماری که به بیکاری گسترده منجر شده و بدهی‌های هنگفتی را به کشورهای فقیر تحمیل کرده، ترمیم شود. به گزارش خبرآنلاین، یکی از محققان «دانشگاه کالیفرنیا» در این خصوص به خبرگزاری «بلومبرگ» گفته است که دهه‌ها طول می‌کشد تا آسیب‌های واردشده به اقتصاد جهانی در طول پاندمی کرونا برطرف شود.
طی چند ماه گذشته که کرونا برجهان حکمرانی می‌کرده است، تولید ناخالص داخلی در جهان به پایین‌ترین حد خود از زمان وقوع رکود بزرگ در سال ۲۰۰۸ رسید؛ سازمان بین‌المللی کار تخمین زده است که کاهش تولید ناخالص داخلی در جهان به قیمت از دست رفتن ۲۵۵ میلیون شغل در سراسر جهان تمام شده است. اندیشمندان «مرکز تحقیقات پیو»، اندیشکده آمریکایی مستقر در واشنگتن دی سی، در گزارشی اعلام کرده‌اند که برای اولین بار از سال ۱۹۹۰ تاکنون از تعداد طبقه متوسط جهانی در چند ماه گذشته کاسته شده است.
اقتصاددانان «دانشگاه آکسفورد» بر این باورند که زخم‌های این پاندمی در کشورهای استرالیا، ژاپن، نروژ و آلمان زودتر از انتظار بهبود خواهد یافت و در مقابل آن‌ها، مدتی به طول می‌انجامد تا اقتصاد کشورهای اسپانیا، فیلیپین، پرو و کلمبیا سرپا شود؛ «کارمن رین هارت» اقتصاددان ارشد بانک جهانی در این خصوص می‌گوید: «بازگشت به استاندارهای قبل از کرونا زمان‌بر خواهد بود».
همچنین «صندوق بین‌المللی پول» نیز در چشم‌اندازی که ارائه کرده است از تفاوت اساسی رکود حاصل از پاندمی کرونا و بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ سخن به میان می‌آورد؛ اندیشمندان این نهاد پولی بر این باورند که درحالی‌که رکود حاکم شده در سال ۲۰۰۸ بیشتر کشورهای ثروتمند را درگیر کرده بود، اما این بار کشورهای فقیر و درحال‌توسعه هستند که بیشتر از همه تحت تأثیر این بحران جهانی قرارگرفته‌اند.پیش‌بینی‌های «مرکز تحقیقات پیو» حاکی از آن است که ۱۵۰ میلیون نفر از مردم دنیا در سال ۲۰۲۱ از نردبان اقتصادی پایین کشیده خواهند شد؛ طبق بررسی‌های صورت گرفته در این مرکز تحقیقات، ۳۲ درصد از جامعه متوسط هند در سال‌های آینده به اقشار کم‌درآمد و فقیر این کشور بدل خواهند شد و در کشورهای آسیا جنوبی این اتفاق برای ۲۵ درصد از مردم جامعه متوسط این کشورها محتمل است و در کشورهای خاورمیانه نیز پیش‌بینی‌شده است که ۱۰ درصد شهروندان طبقه متوسط این جوامع به اقشار کم‌درآمد و فقیر تبدیل شوند.بانک جهانی در گزارشی با عنوان «یک دهه ناامیدی از رشد جهانی» که در ماه ژانویه منتشرشده است در خصوص کاهش سرعت رشد اقتصاد جهانی در سال‌های آینده هشدار داده است؛ اقتصاددانان این بانک پیش‌بینی کرده‌اند که رشد اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۲۵ نزدیک به ۵ درصد کمتر از پیش‌بینی‌های قبل از وقوع پاندمی کرونا خواهد بود.بهبود کامل اقتصادی یک کشور زمانی محقق می‌شود که ویروس کرونا در کشورهای سراسر دنیا ریشه‌کن شود، چراکه به‌عنوان‌مثال زمانی که نیوزلند در ماه‌های پایانی سال ۲۰۲۰ موفق به کنترل این ویروس در کشور خود شد و منتظر بازیابی v شکل بود، نبود گردشگران خارجی در این کشور روزنه‌ای را به وجود آورد که مردم محلی نمی‌توانستند آن را پر کنند و همین امر موجب وقوع رکود اقتصادی عمیق‌تری در این کشور شد.تغییر الگوی هزینه‌ای مردم می‌تواند مهم‌ترین و خطرناک‌ترین میراث ویروس کرونا برای سال‌های آینده باشد، پرهیز مردم از خرج کردن پول‌هایشان و تمایل بیشتر آن‌ها به صرفه‌جویی می‌تواند بقای بنگاه‌های تجاری را به خطر اندازد؛ درست همان‌طور که رکود بزرگ ۱۹۳۰ منجر به صرفه اقتصادی بیشتر شد. اگر مردم پس از پایان پاندمی به غذا خوردن در رستوران‌ها، سفر در اوقات فراغت و ورزش در سالن‌های بدن‌سازی روی بیاورند، بسیاری از این صنایع احیا خواهند شد، اما ممکن است که سلیقه افراد پس از ریشه‌کن شدن این ویروس کاملاً تغییر کند و در آن صورت است که حیات این صنایع به خطر خواهد افتاد و نرخ بیکاری از این هم فراتر خواهد رفت. طبق گفته اقتصاددانان «موسسه مک کینزی» بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در 8 کشور از بزرگ‌ترین اقتصاد جهان ممکن است لازم باشد تا سال ۲۰۳۰ شغل خود را تغییر دهند.