محمدرضا عارف، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام و رئیس بنیاد امید ایرانیان در یادداشتی به مناسبت روز دانشجو تأکید کرد: نگاه امنیتی و سیاست زده به دانشگاه و دانشجو و جنبش دانشجویی، یعنی بی‌نصیب سازی کشور از بزرگ‌ترین ظرفیت توسعه‌ی کشور، امنیت ساز ترین قشر جامعه و به مسلخ بردن سیاست امید.
به گزارش جماران؛ متن یادداشت محمدرضا عارف به شرح زیر است: «سالروز شهادت سه آذر اهورایی، مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قند جی، که به نیکی روز دانشجو نام گرفته است را گرامی می‌دارم. به موازات تقویت استبداد و استعمار در کشور و بی‌توجهی به قانون اساسی مشروطیت و مخالفت با آزادی، برابری، استقلال و منافع و مصالح ملی، دانشجویان به عنوان وجدان بیدار جامعه در برابر این رویه‌ی ضد ملی سکوت نکردند و با خون‌های پاک خود، آرمان‌های بلند ملت را زنده نگه داشتند. خون پاکی که پرچم عدالت‌خواهی، استعمارستیزی و آزادی‌خواهی را در جنبش دانشجویی ایران عزیز برای همیشه‌ی تاریخ طنین‌افکن کرده است. در برهه‌های مختلف این خون پاک، سرسلسله جنبان طرح مطالبات ملی ما بوده است، به‌گونه‌ای که هرگاه عدالت، برابری، آزادی و امنیت ایرانِ اسلامی ما مورد تعرض مخالفان استقلال و آزادی قرارگرفته، آن خون پاک و اهورایی، در رگ جنبش دانشجویی فوران کرده و در دفاع از آرمان‌های ملی ما جان‌فشانی کرده است. جنبش دانشجویی در همراهی با جنبش‌های مردمی و انقلاب اسلامی و شعارهای بنیادین آن یعنی استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی و جنبش اصلاحات به عنوان احیاگر آرمان‌های نهضت مشروطیت و انقلاب اسلامی، همیشه پیشگام بوده است. هرچند در مقابل مطالبات این جنبش ملی اصیل، مانع آفرینی شده، اما هیچ‌کس نمی‌تواند روح والای این جنبش را از آن بگیرد. در سالیان اخیر، ناامید سازان و امید سوزان در تضعیف امید و تزریق یاس به جامعه‌ی جنبشی بهبود خواه، ازجمله جنبش دانشجویی، انسداد آفرینی کرده‌اند، غافل از آنکه نه می‌توانند این جنبش اصیل ملی را به مسلخ ببرند و نه این ناامید سازی به نفع نظام سیاسی و امنیت کشور است. نگاه امنیتی و سیاست زده به دانشگاه و دانشجو و جنبش دانشجویی، یعنی بی‌نصیب سازی کشور از بزرگ‌ترین ظرفیت توسعه‌ی کشور، امنیت ساز ترین قشر جامعه و به مسلخ بردن سیاست امید. به عنوان کسی که از در بطن جنبش دانشجویی حضورداشته و پس از انقلاب در مسئولیت‌های گوناگون و معلم دانشگاه، ارتباط مستقیمی با این قشر فرهیخته داشته‌ام، نسبت به سیاست‌زدایی از دانشگاه و غلبه‌ی نگاه امنیتی به دانشگاه و دانشجو و نیز دخالت افرادی که فهم درست از ساحت دانشگاه ندارند در امورات دانشجویی و عواقب منفی آن برای کشور هشدار می‌دهم. دانشگاه نه باشگاه احزاب است و نه پادگان، بلکه محل تولید دانش و فکر برای عبور از بحران‌هایی است که جهالت، نادانی و توطئه‌ی مخالفان ملک و ملت، بر کشور تحمیل می‌کند. ازاین‌رو است که فهم سیاسی عمیق برای دانشجو، از الزامات اساسی است. امیدوارم در دهه‌ی پنجم انقلاب، جنبش دانشجویی در فهم منافع و مصالح کشور، با بهره‌گیری از دانش بشری و تجارب گذشته، بیش از پیش توفیق یابد و با شناخت درست از الزامات توسعه‌ی همه‌جانبه‌ی کشور، سره از ناسره بازشناسد و با درایتی عمیق از محبس انسداد سازان و دام‌های رادیکالیسم افراط‌گرا خود را برهاند و شور جوانی را باشعور ملی عجین کند تا وارث شایسته‌ای برای آرمان‌های آن سه آذر اهورایی باشد.»