«ژان میشل فرودون» نویسنده و منتقد مشهور نشریات لوموند و کایه دو سینما و مدرس سینما در دانشگاه سوربون پاریس پس از دیدن فیلم «آتابای» ساخته نیکی کریمی، نقدی درباره این فیلم نوشت. در این نقد که عوامل این فیلم در اختیار ایسنا گذاشتند «ژان میشل فرودون» با اشاره به این‌که «آتابای» نه‌تنها بر توانایی‌های نیکی کریمی در مقام فیلم‌ساز دلالت می‌کند، بلکه گواهی است بر آزادی درونی‌اش، نوشته است: پنجـمین فـیلم نـیکی کـریـمی مهـر تـأیـیدی اسـت بـر قـابـلیت‌هـای او در مـقام فـیلم‌ساز، چیزی کـه در آثـار پـیشین او نیز کـامـلاً مـشهود است، اما غالباً بـه دلیل شهـرت این کارگردان به‌عنوان بازیگر، دست‌کم گرفته شده است. این فیلم از جنبه‌های مختلف نمایانگر پیشرفتی واقعی در سینمای معاصر ایران است. فـیلم نـیکی کـریـمی که بـر اسـاس فیلم‌نامه‌ای از خـود او و هـادی حـجازی‌فر ساخته شده بـه وجوه عمیق هنرمندانه هم‌زمان و منسجم بسیاری دست یافته است. «آتـابـای» برشی از زندگی یک مرد است، شخصیت اصلی داستان که نامش برگرفته از عنوان فیلم است، نه قهرمان است، نه ضد قهرمان، بلکه انسان (مردی) است با خصوصیاتی که به‌واسطه کنش‌ها و فقدان کنش‌ها، نگاه پیوسته دیگران به او و خاطره‌هایی که می‌گوید اما ممکن است واقعیت نداشته باشد جان می‌گیرد و زنده می‌شود آن‌هم با بیانی غیرمستقیم. این فــیلم همچنین چشم‌اندازی بسیار قدرتمند و تأثیرگذار از ایران ارائه می‌دهد، نه‌فقط به‌واسطه تصویرهای باشکوه بلکه به‌واسطه ظرفیت موجود جغرافیایی که حساسیت‌های مخاطب خارجی را برمی‌انگیزد تا دل‌بستگی ایرانی‌ها را به باغ ایرانی در همه ابعادش نمایان کند، از مادی‌ترین بعد آن گرفته تا شاعرانه‌ترین ابعاد این سرزمین که همواره موردستایش بزرگ‌ترین هنرمندان پارسی‌زبان بوده است.