محققان می‌گویند فعالیت بدنی خفیف تا متوسط ممکن است خواص محافظت کننده عصبی داشته باشد. به گزارش شفقنا، محققان از داده‌های مطالعه راینلند استفاده کردند. به طور خاص، آن‌ها از داده‌های فعالیت بدنی 2550 داوطلب 30 تا 94 ساله استفاده کردند. مطالعات آن‌ها شامل تجزیه‌وتحلیل حجم مغز و ضخامت قشر آن از طریق تصویربرداری از مغز (MRI) و ارزیابی فعالیت بدنی این افراد بود. شرکت‌کنندگان باید به مدت هفت روز یک شتاب سنج را روی بدن خود نصب می‌کردند. اسکن‌های مغزی اطلاعاتی را به‌ویژه در مورد حجم مغز و ضخامت قشر مغز ارائه داد. فعالیت بدنی تأثیر قابل‌توجهی بر تقریباً تمامی نواحی مغز می‌گذارد. به‌طورکلی، می‌توان گفت که هر چه فعالیت بدنی بیشتر و شدیدتر باشد، نواحی مختلف مغز بزرگ‌تر هستند. دانشمندان این موضوع را به طور خاص در هیپوکامپ مشاهده کردند که مرکز کنترل حافظه در نظر گرفته می‌شود. بزرگ‌تر بودن حجم مغز، بر مقابله با تخریب عصبی اثر می‌گذارد. تجزیه‌وتحلیل بیوانفورماتیک نشان داد که همپوشانی زیادی بین ژن‌هایی که بیان آن‌ها تحت تأثیر فعالیت بدنی است و ژن‌هایی که تحت تأثیر بیماری‌های تخریب‌کننده عصبی مانند آلزایمر، پارکینسون یا بیماری هانتینگتون هستند، وجود دارد.