هشتم مهرماه (روز گذشته) در تقویم رسمی ایران روز بزرگداشت مولوی، شاعر برجسته و مشهور قرن هفتم ثبت شده که با نام‌هایی چون مولانا و رومی در جهان شناخته می‌شود. نقطه عطف زندگی مولوی آشنایی با شمس تبریزی، عارف پرآوازه است. مولانا در طول 63 سال عمر خود از استادانی مانند محقق ترمذی، شیخ عطار، کمال‌الدین عدیم و محی‌الدین عربی بهره برد و از همه آن‌ها بسیار آموخته اما هیچ‌کدام مانند شمس تبریزی در زندگی‌اش تأثیرگذار نبودند. جلال‌الدین محمد مولوی در ۶۳ سالگی و در روز یکشنبه پنجم جمادی‌الآخر سال (۶۷۲ ه.قمری) براثر بیماری ناگهانی از دنیا رفت. آرامگاه مولوی در شهر قونیه، میان دو استان آنتالیا و آنکارا واقع شده است. «مثنوی» مشهور به مثنوی معنوی (مثنوی مولوی)، نام کتاب شعری از مولوی است. این کتاب از ۲۶ هزار بیت و ۶ دفتر تشکیل شده است. «دیوان شمس» یا «دیوان کبیر»، شامل غزل‌ها، رباعی‌ها و ترجیع‌‌های اوست. «رباعیات» مولانا بخشی از دیوان اوست. «فیه ما فیه» (که مقالات مولانا نیز نامیده شده) کتابی است به نثر فارسی و موضوع آن نقد و تفسیر عرفانی است و شامل یادداشت‌هایی که در طول 30 سال از سخنان مولانا در مجالس فراهم آمده است. «مجالس سبعه» (به معنی «هفت خطابه») یکی از آثار منثور مولانا و مجموعه مواعظ و مجالس او یعنی سخنانی است که به وجه اندرز و به طریق تذکیر بر سر منبر بیان کرده است. ترجمه آثار او در ترکیه، آذربایجان، ایالات‌متحده و جنوب آسیا بسیار پرطرف‌دار و محبوب هستند.