کلسیم یک ماده معدنی مهم و مورد نیاز بدن برای تشکیل و استحکام استخوان و دندان‌هاست و وجود آن برای عملکرد صحیح قلب و سایر عضلات بدن ضروری است. کمبود کلسیم می‌تواند خطر پوکی استخوان، استئوپنی و هیپوکلسمی را افزایش دهد. مقدار توصیه شده کلسیم را می‌توان از طریق مصرف مواد غذایی، مکمل‌ها و ویتامین‌ها به دست آورد. احتمال کمبود کلسیم با افزایش سن بیشتر می‌شود. روزنامه «تایمزآو ایندیا» در گزارشی علائم کمبود کلسیم در بدن را معرفی کرده که در ادامه می‌خوانید:
- مشکلات عضلانی: افراد مبتلابه کمبود کلسیم ممکن است دچار درد عضلانی، گرفتگی و اسپاسم شوند. این افراد همچنین ممکن است در هنگام راه رفتن یا حرکت دچار درد در ناحیه ران و بازو شوند. بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست‌ها، بازوها، پاها و اطراف دهان نیز ممکن است در این افراد مشاهده شود.
- خستگی شدید: سطح پایین کلسیم می‌تواند منجر به خستگی مفرط شده و باعث شود فرد همیشه احساس تنبلی داشته باشد. همچنین ممکن است به بی‌خوابی منجر شود. به‌علاوه خستگی ناشی از کمبود کلسیم می‌تواند با احساس سبکی سر، سرگیجه و مه مغزی همراه باشد و می‌تواند منجر به عدم تمرکز، فراموشی و گیجی شود.
- مشکلات ناخن و پوست: کمبود کلسیم در طولانی‌مدت می‌تواند به خشکی پوست، شکنندگی ناخن‌ها، زبری موها، اگزما، التهاب پوست، خارش پوست و پسوریازیس منجر شود.
- پوکی استخوان: استخوان‌ها کلسیم را به‌خوبی ذخیره می‌کنند، اما وقتی سطح کلسیم در بدن کم باشد، بدن کلسیم مورد نیاز خود را از استخوان‌ها برمی‌دارد و در نتیجه آن‌ها را شکننده و مستعد آسیب کند.
- مشکلات دندانی: زمانی که سطح کلسیم بدن پایین باشد، کمبود این ماده مغذی را از طریق دندان‌ها جبران می‌کند که ممکن است به مشکلات دندانی مانند پوسیدگی و شکنندگی دندان، تحریک شدن لثه‌ها و تضعیف ریشه‌های دندان منجر شود.
- افسردگی: نتایج مطالعات نشان داده که کمبود کلسیم ممکن است با اختلالات خلقی ازجمله افسردگی مرتبط باشد.
درمان و پیشگیری از کمبود کلسیم
به گزارش هیئت تخصصی علوم تغذیه آکادمی ملی پزشکی ایالات‌متحده، میزان کافی مصرف کلسیم برای بزرگسالان تا سن ۵۰ سالگی، روزانه ۱۰۰۰ میلی‌گرم کلسیم از طریق منابع ترکیبی غذایی و مکمل‌هاست. این میزان برای افراد بالای ۵۰ سال به ۱۲۰۰ میلی‌گرم افزایش می‌یابد. بیشتر بزرگسالان در جوامع امروزی، به اندازه کافی، کلسیم دریافت نمی‌کنند.
برای جلوگیری از کمبود کلسیم باید رژیم غذایی خود را اصلاح کرده و از غذاهای حاوی کلسیم و ویتامین دی همچون لبنیات، غلات، میوه، سبزیجات و... استفاده کنید. سبزیجات سبز مانند بروکلی، بامیه و کلم منابع سرشار کلسیم هستند: ۶۰ گرم کلم پیچ حدود ۹۰ میلی‌گرم کلسیم دارد. همچنین نمک باعث می‌شود بدن کلسیم خود را از دست بدهد. بنا بر پژوهش سال ۲۰۲۰ بنیاد تغذیه بریتانیا، بیش از دو‌سوم بزرگسالان بیش‌ازاندازه نمک مصرف می‌کنند. لازم به ذکر است که مصرف بیش‌ازحد کلسیم از طریق مکمل‌ها ممکن است خطر ابتلا به بیماری قلبی و عروقی و همچنین سنگ کلیه را افزایش دهد. توصیه می‌شود روزانه به اندازه ۱۰۰۰ تا ۱۲۰۰ میلی‌گرم کلسیم به‌صورت ترکیبی مواد غذایی و مکمل مصرف کنید.
رابطه ضربان قلب و درک مغز از زمان
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که ضربان قلب بر درک افراد از گذر زمان تأثیر می‌گذارد. به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس‌آلرت، درک مغز از زمان می‌تواند نوسان داشته باشد و گاهی به نظر می‌رسد که برخی از لحظات نسبت به دیگر لحظات کش می‌آیند یا به سرعت می‌گذرند. آدام کی اندرسون، نویسنده ارشد و استاد روانشناسی دانشگاه کورنل می‌گوید که ضربان قلب درک ما از سرعت گذر زمان را تعیین می‌کند و این نقش اساسی قلب ما در کمک به پیگیری زمان را نشان می‌دهد. زمان بُعدی از کیهان و پایه اصلی برای تجربه ما از خود است. تحقیقات ما نشان می‌دهد که تجربه لحظه‌به‌لحظه زمان با طول ضربان قلب هماهنگ شده و با آن تغییر می‌کند. محققان می‌گویند، این تغییرات در درک زمان طبیعی است. در تحقیقات قبلی نیز منشأ درک ما از زمان موردبررسی قرار گرفته بود و مشخص شده بود که افکار و احساسات می‌توانند حس ما را از زمان تحریف کنند و باعث شوند که برخی از لحظات در حال کش آمدن یا کوتاه شدن به نظر برسند. برای روشن کردن نحوه تجربه زمان، این مطالعه‌ی جدید با تمرکز بر نوسانات طبیعی ضربان قلب، به دنبال کشف ارتباط میان درک زمان و ریتم‌های بدنی بود. درحالی‌که آهنگ کلی قلب ثابت به نظر می‌رسد، هر ضربان قلب واحد می‌تواند از قبلی کوتاه‌تر یا طولانی‌تر باشد. محققان ۴۵ دانشجوی مقطع کارشناسی از دانشگاه کورنل را برای شرکت در این مطالعه انتخاب کردند که همگی بین ۱۸ تا ۲۱ سال سن داشتند و سابقه بیماری قلبی نداشتند. آن‌ها از نوار قلب برای نظارت بر فعالیت قلب با وضوح میلی‌ثانیه استفاده کردند و آن را به رایانه‌ای متصل کردند که صدای کوتاهی را که توسط ضربان قلب ایجاد می‌شود، پخش کند. هر صدا تنها ۸۰ تا ۱۸۰ میلی‌ثانیه دوام می‌آورد و پس از شنیده شدن آن توسط یکی از داوطلبین، از آن‌ها خواسته می‌شد گزارش دهند که آیا فکر می‌کنند این ضربان طولانی‌تر یا کوتاه‌تر از سایرین بوده است. به گفته‌ی محققان، نتایج نشان می‌دهد که تغییرات زمانی در درک ما از گذر زمان در محل کار رخ می‌دهند. افراد مورد آزمایش صدای ضربان‌های کوتاه‌تر را بلندتر گزارش کردند و صداهای کوتاه‌تر به ضربان قلب طولانی‌تر نسبت داده شد. اندرسون می‌گوید: ضربان قلب ریتمی است که مغز ما از آن استفاده می‌کند تا حس گذر زمان را القا کند و این یک نمودار خطی نیست، بلکه دائماً در حال کم‌وزیاد شدن است.