مهدی پازوکی، اقتصاددان به انتخاب گفت: به نظر من مشکل اساسی اقتصاد و دولت ایران این است که نظام تدبیر امور بر کشور حاکم نیست. یعنی حکمرانی خوب نداریم. لازم است سیاست‌های داخلی در جهت منافع ملی اتخاذ شود و سیاست خارجی خوب پیش رود.
او افزود: الآن دو اشکال ما این است که در همه جای دنیا سیاست خارجی در خدمت توسعه‌ی اقتصادی کشور است. در ایران اقتصاد در گرو سیاست است. با این دو میلیارد دلار و آزاد شدن ارز در عراق و قطر و گره مشکل اقتصاد ایران حل نمی‌شود. ما باید سیاست تعامل با جامعه‌ی جهانی، خصوص غرب را در دستور کار قرار دهیم. امروز طبق سند چشم‌انداز ما باید شاگرد اول آسیا جنوب غربی باشیم الآن ۲ سال تا پایان این سند فاصله‌داریم و فاصله ما با کشور‌های منطقه مانند قطر و عربستان و امارات و ترکیه و آذربایجان افزایش پیداکرده است. اول باید سیاست خارجی اصلاح شود. امروز اگر شرکتهای آمریکایی در صنعت نفت ما سرمایه‌گذاری کنند به ضرر دشمنان ملت ایران خواهد بود.
وی در ادامه درباره نیاز کشور به ورود سرمایه و فناوری افزود: الآن در صنعت نفت نیاز به سرمایه‌گذاری و ورود فناوری داریم؛ اما کسی نیست که این کار را برای ما انجام دهد. ما یک بشکه آل ان جی صادر نمی‌کنیم، ولی قطر که یک‌سوم استان هرمزگان ماست سالانه ده‌ها میلیارد دلار آل ان جی صادر می‌کند. باید از فناوری توتال و شل و ... استفاده کنیم. یکی از دلایلی که پوتین در اواخر دهه 90 توانست قهرمان ملی شود فناوری غرب بود. ما نیاز داریم از نخبگان استفاده کنیم. اکثر وزرا نیز نسبت به ۴۰ سال قبل در دولت میرحسین موسوی عقب‌گرد کرده‌اند. این اقتصاددان درباره اهمیت روابط با کشور‌های ابرقدرت‌ها گفت: رئیس‌جمهور به کشور‌های آمریکا لاتین رفته‌اند و این کشور‌ها نیم درصد تجارت جهانی را هم به دست ندارند. عمان چرا ارزش پولش بالا رفته و از ثبات بالایی برخوردار است، اما ارزش پول ملی ایران از فروردین ۱۴۰۱ تا الآن نصف شده است. اگر رئیسی اصلاحات اساسی را در ساختار مدیریت کشور انجام ندهد، با این روش‌های سنتی اقتصاد درست نخواهد شد. ما باید به جایگاه واقعی‌مان برگردیم، ما باید دنبال منافع ملی باشیم. بن سلمان باوجوداینکه ۵۰۰ میلیارد دلار با چین قرارداد بسته رابطه با آمریکا را رها نکرده است. ما اگر رابطه خوبی با غرب داشته باشیم کیفیت رابطه‌مان با شرق بالا می‌رود. الآن ۶۵ درصد تجارت جهانی با دلار است، دلار به اضافه یورو بالای ۹۰ درصد تجارت جهانی است. چرا باید از چنین بازاری خود را محروم کنیم؟ ویتنام در اواخر دهه ۶۰ میلادی بیش از یک‌میلیون نفر کشته داده است و آمریکا جنایت در آنجا کرد، اما امروز نرخ رشد اقتصادی ویتنام دورقمی است و بزرگترین بازار اش در آمریکاست.