10 دسامبر 2023
تارنمای فلسطین کرونیکل
برگردان و تنظیم علی اصغر شهدی
Asghar.shahdi@gmail.com
ایلان پاپه، مورخ اسرائیلی در پلاستین کرونیکل نوشت: اسرائیل پروژه‌ای شکست خورده است و با وجود هزینه‌های انسانی هنگفتی که فلسطینی‌ها برای آن پرداخته‌اند، سرنوشت آن شکست است.
به گفته پاپه، اسرائیل از یک "پروژه خشونت آمیز" متولد شد که تنها با "حفظ میلیون‌ها فلسطینی تحت ظلم" می‌شد آن را حفظ کرد.
این احتمال وجود دارد که متفکران اولیه و رهبران جنبش صهیونیسم، در اواخر قرن نوزدهم اروپا، تصور می‌کردند، یا حداقل امیدوار بودند که فلسطین سرزمینی خالی است و اگر هم مردمی در آنجا به سر می‌بردند، قبایل بی ریشه کوچ نشینی بودند که در اصل، در این سرزمین ساکن نبوده‌اند.
البته این چنین نبود، زیرا فلسطین دارای فرهنگ پیچیده‌ای بود که ریشه در صدها سال غیرنظامیان عرب یهود و مسلمان دارد.
پاپه نوشت: این معماران صهیونیسم، مانند بقیه اروپا، بیش از آن نژادپرست بودند که بفهمند که جامعه فلسطین اعم از مسلمان و یهودی در رابطه با آن دوره تا چه اندازه مترقی بودند که بتوانند بطور همزمان با نخبگان شهری تحصیل‌کرده و سیاسی شده و یک جامعه روستایی در یک سیستم واقعی همزیستی مسالمت آمیز در صلح و آرامش زندگی کنند.
این گونه بود که عبارت صهیونیستی «مسئله فلسطین» وارد واژگان سیاسی در جهان ساست شد.
پاپه نوشت: از نظر رهبران رژیم صهیونیستی، این «مشکل» تنها با آواره کردن فلسطینی‌ها و جایگزینی آنها با مهاجران یهودی قابل حل است.
برای بیش از 75 سال، اسرائیل تلاش کرده است تا این "مشکل" را برطرف کند، با این امید که پاکسازی قومی در فلسطین منجر به انتقال بومیان فلسطینی به کشورهای دیگر شود.
پاپه نوشت: «اما پس از نخستین فاجعه (نکبه 1948)، فلسطین همچنان مملو از فلسطینی‌ها بود و اخراج‌شدگان از پذیرش هر هویت دیگری سرباز زده و مانند تا به امروز برای بازگشت خود مبارزه کرده‌اند.
تا سال 1399 (2020) ما صد سال از تلاش مداوم برای اجرای به زور، چشم انداز تبدیل یک "سرزمین خالی" به یک نهاد یهودی را جشن گرفته‌ایم. میلیاردها و میلیاردها پول مالیات دهندگان آمریکایی برای حفظ رویای سرزمین خالی فلسطین – و تلاش بی‌وقفه صهیونیست‌ها برای تحقق آن تا به امروز پرداخت شده است... هزینه انسانی که فلسطینی‌ها بابت این پروژه شکست خورده پرداخته‌اند بسیار زیاد بوده است – و تا به امروز به حدود 100000 نفر رسیده است.
اسرائیل در حال شکست است.
اما به گفته ایلان پاپه، یک «معما» وجود دارد و آن این است: «چگونه غرب و شمال جهانی می‌توانند ادعا کنند که یک پروژه خشونت‌آمیز نگهداری میلیون‌ها فلسطینی تحت ظلم، توسط حکومتی انجام می‌شود که خود را تنها دموکراسی در خاورمیانه می‌نامد؟ ”
او ادامه می‌دهد: «شاید مهمتر از آن، این سئوال باشد که چرا بسیاری از حامیان اسرائیل و خود یهودیان اسرائیلی معتقدند که این یک پروژه پایدار در قرن بیست و یکم می‌باشد؟».
او پاسخ می‌دهد: «حقیقت این است که چنین پروژه‌ای پایدار نیست.»
مشکل این است که فروپاشی آن می‌تواند یک فرآیند طولانی و بسیار خونین باشد که قربانیان اصلی آن فلسطینی‌ها خواهند بود.
همچنین مشخص نیست که آیا فلسطینی‌ها به عنوان یک جنبش متحد آزادیبخش پس از آخرین مراحل از هم پاشیدگی پروژه صهیونیستی، آمادگی دارند تا قدرت را در دست بگیرند. آیا آنها در آینده خواهند توانست احساس شکست را از خود دور کنند و میهن خود را به عنوان کشوری آزاد برای همه بازسازی کنند؟
این مرحله آخر می‌تواند خشونت کمتری داشته باشد. اگر منطقه و جهان هم اکنون مداخله کنند، می‌تواند برای هر دو جامعه، چه مهاجران و چه برای مردمان بومی تحت استعمار، سازنده‌تر و پربازده‌تر باشد.
اگر برخی کشورها از خشمگین کردن میلیون‌ها فلسطینی در پروژه صد ساله خالی کردن بزور آنها از سرزمین خودشان دست بردارند، می‌توان به استقرار تدریجی یک صلح پایدار در این جامعه امیدوار بود.
اگر این اتفاق بیفتد، آمریکایی‌ها می‌توانند از این سؤال که «چرا از ما متنفرند؟» دست بردارند.
و یهودیان در سراسر جهان مجبور نخواهند شد از نژادپرستی یهودی با استفاده از سلاح‌های یهودی‌ستیزی و انکار هولوکاست دفاع کنند.
تنها پیش نیاز ضروری برای مردم ساده دل که هنوز به اخلاق و عدالت اعتقاد دارند، این است که در این عصر تاریکی به عنوان فانوس‌های دریایی عمل کنند، و ما به درستی درک کنیم که توقف تلاش برای خالی کردن سرزمین فلسطین از فلسطینیان آغاز یک دوره جدید است. دنیایی بهتر برای همه».