گروه اجتماعی: یکم ماه می، مصادف با 11 اردیبهشت، روز جهانی کارگر است. روزی که کارگران در جهان با برگزاری تجمعاتی مطالباتشان را به گوش مقامات می‌رسانند. فعالان صنفی کارگری در ایران 3 مطالبه حیاتی دارند که در ادامه به نقل از دو فعال کارگری می‌خوانید.
اجرای قانون کار
نصرالله دریابیگی، دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران درباره مشکلات کارگران به ایلنا گفت: مسئولین وزارت کار و رفاه اجتماعی بدانند که متأسفانه قوانین در حوزه کارگری اجرانشده است. «فقدان امنیت شغلی» باعث بروز ناهنجاری‌های اجتماعی و اختلافات خانوادگی شده است. یکی از دلایل نرخ بالای اعتیاد و طلاق در میان خانواده‌های کارگری، نداشتن امنیت شغلی و فقر است. نیروی کار جوان و تحصیل‌کرده با مدارک عالی در بنگاه‌های اقتصادی مشغول به کار می‌شود، ازدواج می‌کند و بچه‌دار می‌شود اما ناگهان به دلیل قراردادهای موقت کار، اخراج می‌شوند! این مسئله باعث بروز آسیب‌های اجتماعی فراوان شده و امنیت را به خطر انداخته است. دریابیگی ادامه داد: از سوی دیگر، برده‌داری مدرن در قالب شرکت‌های خدماتی و پیمانکاری، اوضاع را برای کارگران حتی نیروی کار متخصص و باسابقه دشوار کرده؛ اولین گام باید اصلاح ماده ۷ قانون کار و دو تبصره آن باشد تا کارگران در مشاغل مستمر، قرارداد دائم داشته باشند و بساط قراردادهای موقت کار برچیده شود و استفاده از شرکت‌های پیمانکاری در دولت و نمادها ممنوع شود.
خرج بیشتر از دخل
این فعال صنفی، دومین دغدغه کارگران را معیشت دانست و گفت: امسال در شورای عالی کار، تااندازه‌ای ماده ۴۱ قانون کار، برابری مزد با نرخ تورم اجرا شد و بازهم سبد معیشت کنار گذاشته شد؛ مسئولان و تصمیم‌گیریان بگویند وقتی حداقل هزینه‌های زندگی کارگران ۲۴ میلیون تومان است، کارگر شاغل و بازنشسته با ۱۵ میلیون تومان چطور باید زندگی کند؟ با ۱۵ میلیون تومان، چرخ زندگی‌اش نمی‌چرخد. درمان و آموزش در قانون رایگان است اما برایش پول هنگفت می‌گیرند. قانون کار گفته مزد حداقل سالی یک‌بار بر اساس تورم و سبد معیشت زیاد شود، اما این الزامات اجرانشده؛ درنتیجه اقتصاد دچار رکود شده و جامعه کارگری به یاس و سرخوردگی مبتلا شده است. جامعه ۵۰ میلیون نفری حقوق‌بگیر از عدم اجرای قانون ناراضی هستند. بحران مسکن سومین دغدغه‌ی مهم جامعه کارگری است، کارگر نمی‌تواند با این حقوق یک اتاق ۲۰ متری برای خانواده‌اش اجاره کند. کارگران و بازنشستگان بیش از نیمی از جمعیت کشور هستند، باید طعمِ رفاه را بچشند.
امنیت شغلی
داوود میرزایی، دبیر اجرایی خانه کارگر ساوه و زرندیِ اظهار داشت: در حوزه کارگری ۳ موضوع امنیت شغلی و معیشت و مسکن باید جدی گرفته شود. باید شرایط به‌گونه‌ای فراهم شود که یک کارگر با ۸ ساعت کار میزان حقوق و دستمزدی را دریافت کند تا بتواند یک زندگی شرافتمندانه را اداره کند. فرزندان کارگران مجبورند برای تحصیل و ازدواج صرف‌نظر کنند. اگر هم ازدواج کنند فرزند آوری ندارند. آن‌ها سعی می‌کنند با ورود به بازار کار به نحوی کمک‌معیشت و اقتصاد خانواده باشند. تورم، افزایش حقوق را به کام کارگران تلخ کرده است. از دولت می‌خواهیم تورم مهار شود تا کارگران بتوانند معیشت خود را تأمین کنند. حقوق واقعی کارگران پرداخت شود. حداقل حقوق کفاف هزینه‌های سنگینِ زندگی را نمی‌دهد. قدرت خرید جامعه کارگری و بازنشستگان کاهش پیداکرده است. ۲۰ سال است که در مورد قراردادهای موقت کار هشدار داده‌ایم. این قراردادها زندگیِ کارگران را نابود کرده است، کارگرانِ روزمزد شده‌اند. قراردادهای موقت در واحدهای تولیدی و صنعتی، انگیزه کارگران را کاهش داده و سبب خواهد شد تا بهره‌وری در واحدهای تولید به‌تبع آن پایین بیاید. قراردادهای موقت نشان از استثمار کارگر و نیروی کار است.
حمایت از تشکل‌های کارگری
میرزایی گفت: در شرایطی که تشکل‌های مستقل کارگری به‌عنوان یک ابزار مهم به فراموشی سپرده‌شده، تعاونی‌های مصرف و مسکن نیز که زمانی مأمن امید کارگران بودند از عرصه فعالیت کنار رفته‌اند. آیا زمان آن نرسیده است که وزارت کار و دولت با رویکردی متفاوت، زمینه احیاء تشکل‌های کارگری و تعاونی‌های مصرف و مسکن را فراهم کنند؟ با تشکیل تشکل‌های کارگری شکاف میان جامعه کارگری و مسئولان را عمیق‌تر خواهد کرد. تعاونی‌های مصرف و مسکن با ارائه خدمات اقتصادی و تسهیلات، بسیاری از چالش‌های معیشتی و رفاهی کارگران را برطرف می‌کنند و باید رونق داده شوند. تعطیلی تعاونی‌ها انگیزه کارگران را کم کرده است.