نتایج تحقیقات جدید کالج پزشکی دانشگاه ایالت فلوریدای آمریکا بیان کرد که اغلب تغییرات مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر در ابتدا در افرادی با ویژگی‌های شخصیتی خاص قابل مشاهده است. به گزارش ایسنا به نقل از مدیکال اکسپرس، این تحقیق بر دو ویژگی که پیش‌ازاین با خطر ابتلا به زوال عقل مرتبط بود، متمرکز شد؛ «روان رنجوری» که مستعد ابتلا به احساسات منفی و «وظیفه‌شناسی» که تمایل به مواظب بودن، سازمان یافتن، هدفمند و مسئول بودن را می‌سنجد. روان رنجوری یا سرشت مضطرب، یکی از صفات شخصیتی بنیادین است که با اضطراب، ترس، بدخلقی، نگرانی، حسادت، یاس، غیرت و احساس تنهایی شناخته می‌شود. واکنش افراد مبتلابه عوامل استرس‌زا ضعیف است و احتمال اینکه اوضاع عادی را تهدیدآمیز و ناکامی‌های کوچک را به یاس شدید تعبیر کنند، زیاد است.
«آنتونیو تراچیانو»، استاد طب سالمندان در کالج پزشکی می‌گوید: نتایج مطالعات ما نشان داد که حتی قبل از زوال عقل بالینی، شخصیت، دامنه آسیب‌شناسی مرتبط با زوال عقل را پیش‌بینی می‌کند.
این تحقیق، داده‌های مطالعه طولی پیری بالتیمور و کارهای منتشر شده قبلی در یک متاآنالیز که خلاصه‌ای از ۱۲ تحقیق درباره شخصیت و آسیب‌شناسی عصبی آلزایمر است را ترکیب می‌کند. این تحقیقات ترکیب شده بیش از ۳۰۰۰ شرکت‌کننده را شامل می‌شد. محققان در مطالعه طولی پیری بالتیمور (BLSA) و در متاآنالیز، رسوبات آمیلوئید و تاو را در شرکت‌کنندگان دارای نمره بیشتر روان رنجوری و نمره کمتر وظیفه‌شناسی یافتند. این گروه همچنین دریافتند که ارتباط در تحقیقات افراد عادی ازنظر شناختی در مقایسه با افراد دارای مشکلات شناختی، قوی‌تر است.
یافته‌ها نشان می‌دهد که شخصیت می‌تواند با به تأخیر انداختن یا جلوگیری از ظهور آسیب‌شناسی عصبی در افراد دارای وظیفه‌شناسی قوی و روان رنجوری کمتر، از بدن در برابر آلزایمر و سایر بیماری‌های عصبی محافظت کند.
تراچیانو گفت: چنین حفاظتی در برابر آسیب‌شناسی عصبی ممکن است ناشی از تفاوت دوره زندگی در احساسات و رفتار افراد باشد. به‌عنوان‌مثال، نتایج تحقیقات گذشته بیان کرده است، روان رنجوری پایین به مدیریت استرس کمک می‌کند و خطر ابتلا به اختلالات روانی شایع را کاهش می‌دهد. به‌طور مشابه، وظیفه‌شناسی بالا و مداوم با شیوه‌های زندگی سالم مانند فعالیت بدنی مرتبط است. با گذشت زمان، ویژگی‌های شخصیتی سازگارتر می‌تواند از عملکردهای متابولیکی و ایمنی‌شناسی بهتر حمایت کند و درنهایت روند تخریب عصبی را به تأخیر اندازد یا از آن جلوگیری کند.