مترجم: فرزام کریمی
[email protected]
«آنه والدمن» زاده دوم آوریل 1945 در نیوجرسی است. وی از 15 سالگی کار خود را با نوشتن و سرودن شعر آغاز کرد. او را به‌عنوان دومین نسل از مکتب نیویورک می‌شناسند. وی به‌واسطه آشنایی نزدیکی که با «آلن گینزبرگ» داشت توانست به این جمع ادبی راه پیدا کند. والدمن در فاصله سال‌های 1966 تا 1978 ابتدا به‌عنوان دستیار و سپس به‌عنوان مدیر پروژه شعر نیویورک منصوب شد.
او هم به‌مانند بسیاری از شاعران و منتقدین چشمانش را بر روی عرفان نبست و در اوایل دهه 60 میلادی دانشجوی آیین بودائی شد تا برای آشنایی با این آیین به‌صورت آکادمیک تحصیل کند و بعدها توانست با «جک کراوک» آشنایی بیشتری پیدا کند و آشنایی قدیمی وی با آلن گینزبرگ مقدمات آشنایی‌اش با «باب دیلن» را فراهم ساخت تا جایی که گینزبرگ و والدمن بعدها در تنها فیلم باب دیلن در قامت کارگردان به نام «رینالدو و کلارا» نقش‌آفرینی کردند. ساختار روایی این فیلم شباهت زیادی به مستند دارد. او از این اتفاق به‌عنوان یک تجربه خوب یاد می‌کند.
والدمن در سال 1980 با «رید بای» ازدواج کرد و پسرشان ادوین در 21 اکتبر 1980 زاده شد. آنه از تولد پسرش به‌عنوان نقطه عطف زندگی‌اش یاد می‌کند و او را به‌عنوان معلم زندگی خویش نام می‌برد. این مادر و پسر توانسته‌اند چندین آلبوم موسیقی گفتار را در کنار یکدیگر تولید کنند.
والدمن فعال اجتماعی پرشوری است و مدتی با همراهی گینزبرگ با سازمانی در آمریکا که موافق تأسیس تأسیسات هسته‌ای بود درگیری پیدا کرد و دامنه‌ی این درگیری‌ها تا جایی پیش رفت که منجر به بازداشت و دستگیری‌اش شد. او از دیرباز حامی فمینیسم، حقوق بشر و محیط‌زیست بوده است و ازجمله فعالان نیویورکی در زمینه برگزاری راهپیمایی‌های ضد جنگ به شمار می‌رود.
وی بر این باور است که وظیفه‌اش ایمن نگاه‌داشتن جهان برای شعر و شاعری است، گرچه بسیاری از کارهای او مرتبط با نسل بیت است، اما به‌واقع او شاعر نسل بیت نبوده، بلکه ادبیات نیویورکی و فضای نیویورک در آثارش به‌وضوح به چشم می‌خورد. والدمن به پرفورمنس در شعر باور دارد، از همین رو اشعارش را همواره پر شور می‌خواند. از او نقل شده که همواره برگرفتن تأثیر از زنان پیشین خویش (اگر بنا به فرضیه هارولد بلوم پیشینیان مرد را پدر بنامیم در اینجا با اتکا به همان نظریه می‌توان پیشینیان زن را مادر نامید) تأکید دارد و خود را وامدار همان میراث هنری و لیبرال می‌داند، اما از سویی تیغ تیز انتقادش را هم به سمت‌وسوی همان فرهنگ حاکم در اطراف نیویورک نشانه می‌رود و می‌گوید: «من زنان زیادی را می‌شناختم که تحت تأثیر همان فرهنگ واپس‌گرا به دام افتادند و همین امر هم سبب شد تا ما استعدادهای خودمان را نادیده بگیریم. فرهنگی که پیروی از آن منجر به وابستگی به مواد مخدر، سقط‌جنین خطرناک و بیگانگی با خانواده خواهد شد.»
وی همواره بر تجربه‌گرایی در شعر باور داشته است و تا به امروز از این بانوی سپیدپوش پایتخت جهان بیش از 40 مجموعه شعر و آنتولوژی چاپ و منتشر شده است. والدمن در طول عمر ادبی‌اش بارها جوایز متعدد ادبی را از آن خود کرده است؛ از کسب کمک‌هزینه بنیاد ملی امور هنری و هنرمندان معاصر تا کسب عنوان اول جایزه بین‌المللی شعر در نیومکزیکو (دو بار) برخی از افتخارات وی محسوب می‌شود. او همچنین پست‌های گوناگونی را در طول زندگی‌اش تجربه کرده است؛ از مشاور تحصیلی و نیروی انسانی در کالج‌های گوناگون تا عضویت در هیئت‌علمی کالج نیوانگلند در کارنامه کاری وی به چشم می‌خورد. والدمن همچنین از سال 2011 به‌عنوان مدیر آکادمی شاعران آمریکا نیز منصوب شد و مدیریت این آکادمی را بر عهده دارد.