رصدخانه مهاجرت ایران در آخرین گزارش خود میزان تصمیم به مهاجرت در اقشار مختلف را بررسی کرده است. به گزارش خبر آنلاین، شاخص «تصمیم به مهاجرت» مبین حالت و وضعیت افرادی است که تصمیم به مهاجرت جدی دارند و برای مهاجرت از کشور برنامه‌ریزی و اقدام عملی کرده‌اند. البته این شاخص همانند شاخص «میل به مهاجرت» ممکن است به مهاجرت واقعی منجر نشود. این شاخص در میان «دانشجویان و فارغ‌التحصیلان»، «پزشکان و پرستاران»، «اساتید، محققان و پژوهشگران» و «استارتاپ‌ها» یا همان فعالان در زمینه کسب‌وکارهای نو بررسی شده است و نتایج آن به شرح زیر است. «تصمیم به مهاجرت» در میان همه گروه‌های بررسی شده بین ۴۰ تا ۵۰ درصد است. فعالان استارتاپ‌ها بیشترین مقدار در شاخص تصمیم به مهاجرت (۵۰ درصد) را دارند. درباره اینکه این گروه‌ها قصد دارند از چه کانالی برای مهاجرت استفاده کنند بررسی‌ها نشان می‌دهد که اکثر دانشجویان قصد دارند از کانال مهاجرت تحصیلی استفاده کنند که چندان هم دور از انتظار نیست. همچنین اکثر اساتید، محققان و پزشکان قصد دارند از کانال مهاجرت کاری استفاده کنند و اکثر استارتاپی‌ها هم از کانال‌های کارآفرینی تصمیم به مهاجرت دارند.
میل به بازگشت به ایران
به گزارش رصدخانه مهاجرت ایران شاخص میل به بازگشــت، میل به بازگشت را در میان مهاجرانی می‌سنجد که مایل هســتند در صورت وجود فرصت، به کشور مبدأ خود بازگردند. علیرغم اینکه میل به بازگشت مفهومی ارزشمند است، اما درعین‌حال چالش‌برانگیز است، چراکه در مورد مهاجرت بازگشتی یک قاعده کلی وجود دارد و آن‌هم این اســت که اغلب مهاجران در ابتدا قصد مهاجرت دائمی ندارند و خواهان بازگشــت هستند، اما اکثر آن‌ها پس از مهاجرت در مقصد مهاجرتی خود باقی می‌مانند. دراین‌ارتباط ۵۵ درصد استارتاپی‌ها، ۳۳ درصد پزشکان و پرستاران و ۳۷ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان پاسخ داده‌اند که به کشور برنمی‌گردند. این در حالی است که فقط ۱۲ درصد استارتاپی‌ها، ۳ درصد پزشکان و پرستاران و ۶ درصد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان اعلام کرده‌اند قطعاً به کشور برمی‌گردند. شاید یکی از دلایل عدم تمایل به بازگشت پیش‌بینی آن‌ها از شرایط آینده کشور باشد.
احساس مفید بودن در خارج از کشور
به گزارش رصدخانه مهاجرت ایران در سؤالی که از گروه‌های مختلف اجتماعی در خصوص «احساس مفید و مؤثر بودن در ایران یا خارج از کشور» پرسیده شده است، بیشترین میزان احساس مفید و مؤثر بودن در ایران در قیاس با خارج از کشور مربوط به گروه اساتید با ۱۹ درصد و پس‌ازآن گروه دانشجویان با ۷ درصد بوده است. همچنین بیشترین میزان مفید بودن در خارج از کشور در قیاس با ایران مربوط به استارتاپی‌ها با ۲۷ درصد بوده است.