محمدرضا منصوری، تهیهکننده سریال «سقوط» که این روزها در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود و با استقبال کاربران مواجه شده، از مواجهه ساترا با این سریال گلایه کرد و به شرح تعاملات خود با این مجموعه و واکنش عجیب این سازمان با یک سریال پرمخاطب پرداخت. محمدرضا منصوری در گفتگو با ایلنا، با تأکید بر اینکه شروع تولید «سقوط» ابتدای سال ۱۴۰۱ بوده است، اظهار کرد: «هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم که برای چنین سریالی با این حجم از مشکلات در ساترا مواجه شویم.» جزییات بیشتر را در ادامه می‌خوانید.محمدرضا منصوری در خصوص تعامل با «ساترا» در خصوص «سقوط» گفت: با توجه به پیش‌زمینه‌ای که از ارتباط ساترا با پلتفرم‌ها داشتیم شاید برای نخستین بار تمام قسمت‌های سریال را برای ساترا ارسال کردیم تا بدون ایجاد حواشی و بهانه‌جویی احتمالی، نهاد تنظیم‌کننده آن را ببینند و اظهارنظر کنند. بعد از ارسال تمام قسمت‌ها، بارها به‌صورت تلفنی، مکتوب و حتی حضوری پیگیری کردیم، حتی جلسه‌ای برگزار شد و با دوستان صحبت کردیم، نگرانی‌هایشان را مطرح کردند و ما هم توضیحات لازم را ارائه دادیم و در نهایت گفتیم که می‌خواهیم تعامل داشته باشیم تا سریال با لحاظ کردن دغدغه‌ها پخش شود. فضای گفتگوها کمی جلو رفت و در جلسات خصوصی از این تعامل و محتوا اظهار خرسندی کردند. وی با تأکید بر عدم همراهی ساترا و نبود ارتباط شفاف در قبال پیگیری‌ها اضافه کرد: می‌توانم بگویم که تا این لحظه یک نفر یک خط اصلاحات به من به‌عنوان تهیهکننده سریال نداده است؛ حتی تا زمان پخش قسمت اول، پیگیر دوستان در ساترا بودم و پاسخی نگرفتم. دراین‌بین با یکی از دوستان در شورای پروانه نمایش هم تماس گرفتم و ایشان هم به من قول داد که پیگیری می‌کند، اما گویا پیگیری‌شان نتیجه نداد. او افزود: غیر از من، تیم سازنده سریال هم پیگیر بودند و تماس، پیام و فایل‌های صوتی اعضای تیم هم موجود است. بااین‌حال کسی جواب این تماس‌ها را نمی‌داد و آن‌قدر دنبال آن رفتیم که در نهایت، پیگیری‌‌هایمان به نامه ساترا که خیلی کلی بود منجر شد؛ نامه‌ای که در آن تنها اعلام کرده بودند: به دلیل ملاحظات محتوی امکان انتشار وجود ندارد. مگر می‌شود شما یک سریال با این مضمون بسازید و بعد بگویند با پخش آن موافقت نمی‌شود، آن‌هم بدون آنکه حتی یک کلمه اصلاحات بدهند! تهیهکننده سریال «سقوط» تأکید کرد: تصور من این است که اراده‌ای برای انجام تعامل وجود نداشته و ندارد تا بخواهند در ارتباط با محتوای سقوط جلسه بگذارند. تعامل در جریان تولیدات هنری می‌توانست این‌گونه باشد که وقتی کار را دیدند، تهیهکننده، کارگردان و نماینده پلتفرم را بخواهند و اگر نگرانی و نکاتی دارند آن را مطرح کنند و در فضایی خارج از فضای رسانه و جلساتی فنی می‌توانستیم باهم گفت‌وگو کنیم تا به نقطه هدف مطلوبی برسیم؛ اما دوستان چنین نیتی نداشتند و اگر قصدشان بر تعامل بود این فرایند طی نمی‌شد، متأسفانه من به‌عنوان تهیهکننده این پروژه، اثری از آن ندیدم.