فریدون مجلسی، تحلیلگر سیاسی
تنش ایران و غرب و اسرائیل باعث شدت گرفتن بحران در خاورمیانه شده است. اقدامات طرفین چه به صورت نیابتی توسط حزب الله لبنان و یا جهاد اسلامی در غزه و گروه هایی در سوریه و... وجود داشت. این گروه ها به معنی رویارویی با اسرائیل در منطقه بوده و هستند.که اسرائیل هم با آنها در نبرد است
جنگی پنهان به صورت مزمن در جریان است که گاهی اوقات اوج می گیرد. وقتی توان موشکی و پهبادی جمهوری اسلامی بالا رفت دیدیم که در عربستان و یمن اتفاقاتی رخ داد. با این موارد تنش میان ایران و اسرائیل جدی تر شد.
از زمانی که ایران در سوریه از بشار اسد حمایت کرد، تنش بین ایران و اسرائیل افزایش پیدا کرد. ماجرای جنگ اوکراین ایران را مقابل غرب قرار داد. دامنه این تقابل به متحدین غرب یعنی اعراب منطقه نیز کشیده شد. همچنین ترکیه که بازویش تا جمهوری آذربایجان کشیده شده است.به صورت پنهان علیه ایران کار می کند. نشانه های این تقابل و رودررویی را می توان در واقعه سفارت جمهوری آذربایجان در تهران دید که منجر به رفتن کارکنان سفارت از ایران شد. این حالات نشانه ای از بحران است.ئ ترکیه از باکو حمایت می کند.
سیاست آمریکا همواره بر این اصل استوار است که در میان تهدید و فشار دریچه مذاکره را باز می گذارد. امروز هم آن روزنه باز است ولی تصمیم به ایران واگذار شده که یا بپذیرد یا نه؟! شیوه آمریکا این است که طرف مقابل را در گیر هزینه تقابل می کند که ضعیف شود و از شدت ضعف از پا در بیاید. آمریکا در گذشته همین کار را با شوروی انجام داد و امروز همان داستان را برای روسیه نوشته است.
اینکه همیشه سایه جنگ یا احتمال آن وجود داشته باشد، درست نیست و با منافع ملی نسبتی ندارد. دلیل تورم داخلی هزینه سیاست خارجی است. آنچه در رابطه با امکان مذاکرات بیان می شود جنبه تبلیغی دارد یا اینکه خستگی دو طرف را از شرایط نامتعارف این تقابل می رساند.
همانطور که ایران قدم به قدم برنامه هایش در منطقه را پیش برده است، اسرائیل هم از سویی دیگر قدم به قدم با توافق با چند کشور عربیبه ایران نزدیک شده است. امروز این گمان می رود که اسرائیل همراه با متحدانش تلاش می کنند نوعی محاصره دریایی و زمینی علیه ایران ایجاد کنند. این وضعیت برای غرب فرق چندانی ندارد چون در این شرایط غرب سعی خواهد کرد از دل درگیری،تخاصم و جنگ احتمالی داد و ستد اقتصادی برای خود ایجاد کند و از آن نفع ببرد.
به عقیده نویسنده و قرائن در منطقه و غرب به لحاظ سیاسی به نفع ایران نیست.در چنین شرایطی که احتمال تنش و تخاصم وجود دارد دیپلماسی و بازبودن دریچه آن کماکان بهترین و کم هزینه ترین روش برای کاستن از تنش های بین المللی و منطقه ای است.