ستاره صبح-هیئت تحریریه- طرفداران دونالد ترامپ در تلاش برای جلوگیری از تأیید پیروزی رئیس‌جمهور منتخب، روز چهارشنبه به پایتخت آمریكا حمله‌ور شدند. اگرچه اوضاع به‌سرعت کنترل شد و سیاستمداران و افکار عمومی آشوب ها را محکوم و کنگره رسماً پیروزی بایدن را تأیید کرد، اما پیامدهای گسترده این حادثه قابل‌کنترل نخواهد بود. بدیهی است که این حادثه را نمی‌توان به‌سادگی یک نمایش مضحک دانست که ترامپ پس از شکست در انتخابات بانفوذ شخصی خود به راه انداخته است. همچنین نمی‌توانیم به‌راحتی به این نتیجه برسیم که پیروزی بایدن یک اصلاح موفقیت‌آمیز در یک اشتباه صورت گرفته بوده و یا اینکه هرج‌ومرج ناشی از انتخابات طی دو هفته به پایان خواهد رسید. اوباشگری بی‌سابقه در پایتخت، نمادی از سیستم ایالات‌متحده، نتیجه تقسیم‌بندی‌های شدید در جامعه آمریکا و عدم توجه به این شکاف‌ها توسط حکومت است. ترامپ پس از نپذیرفتن شکست در انتخابات، مورد استقبال تعداد بی‌شماری از طرفدارانش قرار گرفت، امری که باعث شد تا بسیاری از سناتورهای جمهوری‌خواه جرأت مخالفت علنی با موضع ترامپ را پیدا نکنند. حزب جمهوری‌خواه در موردحمایت از قانون اساسی یا دفاع از رئیس‌جمهور خود مردد بوده است. اگرچه هجوم به کنگره که محل تجمع آراء در سیاست و افکار عمومی ایالات‌متحده است، غیرقابل‌قبول است، اما گسیختگی در جامعه ایالات‌متحده بسیار عمیق‌تر از آن است که بشود این نابسامانی‌ها را نادیده گرفت.
برخی از چهره‌های سیاسی ایالات‌متحده، هرج‌ومرج در محیط کنگره را به‌عنوان حمله به دموکراسی آمریکا محکوم کردند، گویی دموکراسی این کشور هنوز سالم است و حملات عمدتاً از خارج انجام می‌شود؛ اما این حادثه نشان داد که سیستم سیاسی ایالات‌متحده از داخل دچار فروپاشی شده است - این نقطه‌ای است که حاد بودن مسئله در آن نهفته است. ایالات‌متحده هنوز هم یک کشور قدرتمند است. قدرت آن بیشتر میراثی است که توسط نسل‌های قبلی آمریکایی ایجادشده است. باگذشت زمان و سوءاستفاده از منابع توسط نسل‌های متعدد از سیاستمداران و نخبگان، سیستم سیاسی ایالات‌متحده با خطر اختلال و فروپاشی روبرو شده است. طرفداران ترامپ به «اوباش» تبدیل‌شده‌اند - این زنگ خطری برای جامعه آمریکاست. هر کشوری نقاط ضعف و مشکلات خاص خود را دارد. مشکل سیاسی در ایالات‌متحده لزوماً یک بیماری لاعلاج نیست. شاید مشکل واقعی در آفت‌زدگی ایالات‌متحده این باشد که نخبگان این کشور بسیار متکبر و مغرور هستند. آن‌ها با این استدلال که یک شتر هرچند ضعیف و لاغر باشد از یک اسب چالاک بزرگ‌تر است، میگویند دموکراسی آمریکا هم هرچند از هم پوسیده باشد باز از سیستم سیاسی کشورهای دیگر برتر است. چهره‌های سیاسی آمریکا نیز خودخواه هستند. آن‌ها مایل نیستند برای اصلاحات واقعی پیشگام شوند. آن‌ها فقط شعارهای توخالی مانند «تغییر» و «ما می‌توانیم» را برای فریب رأی‌دهندگان فریاد می‌زنند. شگفت‌آورتر اینکه، حتی پس از آشفتگی‌های نهادی در ایالات‌متحده، نخبگان ایالات‌متحده قصد تأمل و بازیابی عیوب خود را ندارند، اما در عوض همچنان علاقه‌مند انتقاد و حمله به کشورهای دیگر هستند. آن‌ها با ادامه سیاست یک بام و دوهوا و اصرار بر تکبر سیاسی منابع اخلاقی و اعتباری که کشورشان از گذشته جمع كرده است را به هدر می‌دهند. جامعه آمریكا باید وضعیت خود را به‌دقت بررسی كند. سیستم سیاسی آن‌ها که زمانی در دنیا حرف اول را می‌زد، دیگر کارایی گذشته را ندارد. نخبگان آمریكایی باید در برابر نقایص كشورشان قرار بگیرند و سرپوش گذاشتن بر مشكلات خود را با درگیری‌های شدید كه موجب انگ زدن و سرکوب سایر كشورها می‌شود، متوقف كنند. ایالات‌متحده نیاز به اصلاح دارد. خود اصلاحی فقط یک الزام برای کشورهای درحال‌توسعه نیست. در سرتاسر جهان نشانه‌هایی در حال ظهور است که نشان می‌دهد، ایالات‌متحده و غرب باید به همان اندازه کشورهای درحال‌توسعه کارآفرین و درون‌گرا باشند. توسعه جامعه بشری مستلزم فروتنی و یادگیری نقاط قوت یکدیگر است. هیچ‌کس نباید تبادلات بین فرهنگ‌های مختلف را در یک بازی با جمع صفر به پایان برساند.
07 ژانویه 2021
تارنمای گلوبال تایمز
برگردان، کوتاه کننده و اقتباس علی‌اصغر شهدی
Asghar.shahdi@gmail.com