توسعه J-10 از دهه ۸۰ میلادی آغاز شد و هدف اصلی آن، مقابله با تهدیدات منطقه‌ای و رقابت با جنگنده‌های غربی مثل F-16 و میراژ 2000 بود. اولین نمونه این هواپیما در سال ۱۹۹۸ پرواز کرد و از اوایل دهه ۲۰۰۰ وارد خدمت رسمی شد.
J-10 با طراحی آیرودینامیک پیشرفته، موتور قدرتمند و توانایی انجام عملیات در هر شرایط آب و هوایی، یکی از پیشرفته‌ترین جنگنده‌های آسیایی محسوب می‌شود. این هواپیما می‌تواند هم در نقش برتری هوایی و هم به‌عنوان پشتیبانی نزدیک زمینی عمل کند.
یکی از ویژگی‌های مهم J-10، قابلیت حمل انواع موشک‌های هوا به هوا، بمب‌های هدایت‌شونده و تسلیحات مدرن است. مدل پیشرفته‌تر این جنگنده یعنی J-10C، با رادار AESA و سامانه‌های جنگ الکترونیک ارتقاء یافته، رقیبی جدی برای جنگنده‌های نسل چهارم و حتی نسل چهار و نیم غربی است.
اخیراً بحث فروش J-10C به ایران، پاکستان و برخی کشورهای دیگر، توجه رسانه‌ها را جلب کرده و بسیاری آن را نشانه‌ای از افزایش نفوذ نظامی و فناوری چین در بازار جهانی می‌دانند. بدون شک، چنگدو J-10 می‌تواند معادلات قدرت هوایی در منطقه را تغییر دهد.