تازه‌ترین گزارش مشترک اتاق بازرگانی و صنایع کره (KCCI) و تیم تحقیقاتی پروفسور کیم دوک‌پا (Kim Duk-pa) از دانشگاه کره (Korea University) که در اوت ۲۰۲۵ (۱۳ آگوست) منتشر شد، نشان می‌دهد افزایش یک میلیون استعداد خارجی می‌تواند تولید ناخالص داخلی این کشور را حدود شش درصد افزایش دهد و حداقل ۱۴۵ تریلیون وون به اقتصاد ملی بیفزاید.
این گزارش با عنوان تحلیل اثرات اقتصادی جذب شهروندان خارجی» منتشر شده و بر مبنای داده‌های اقتصادی، مدل‌های پیش‌بینی و تحلیل جمعیتی تهیه شده است. نتایج آن نشان می‌دهد که ورود نظام‌مند استعدادهای بین‌المللی می‌تواند همان نقشی را ایفا کند که در دهه‌های گذشته سرمایه‌گذاری صنعتی برای جهش اقتصادی کره داشت. پروفسور کیم توضیح می‌دهد که در حال حاضر حدود ۱.۳۵ میلیون خارجی به طور رسمی در کره زندگی می‌کنند، اما این رقم برای پاسخ به نیازهای ساختاری اقتصاد مدرن کشور کافی نیست. او معتقد است که افزایش این رقم به میزان یک میلیون نفر، به‌ویژه در قالب استعدادهای متخصص، نه تنها باعث رشد مصرف داخلی می‌شود بلکه از طریق افزایش بهره‌وری و نوآوری صنعتی، موجی از رشد ساختاری را در سراسر اقتصاد کره به راه خواهد انداخت. در این تحلیل، جذب استعدادهای خارجی تنها یک سیاست مهاجرتی نیست بلکه راه‌حلی چندوجهی برای چهار چالش بزرگ کره محسوب می‌شود: گذار به اقتصاد هوش مصنوعی، کاهش نرخ زاد و ولد، افت رقابت‌پذیری صنعتی و رکود در تقاضای داخلی. گزارش یادشده توضیح می‌دهد که ورود نیروهای متخصص خارجی می‌تواند هم‌زمان به این مشکلات پاسخ دهد. این نیروها با مهارت‌های فنی خود می‌توانند کمبود نیروی کار در صنایع کلیدی را جبران کرده، نوآوری فناورانه را تسریع کنند و در عین حال، از طریق افزایش مصرف خانوار، بازار داخلی را فعال نگه دارند.
اتاق بازرگانی و صنایع کره برای تحقق این هدف سه مسیر کلیدی را پیشنهاد کرده است. نخست، ایجاد شهرهای تخصصی برای سکونت خارجی‌ها بر اساس مدل اقتصادی «شهر چارتر» (Charter City) پل رومر، اقتصاددان دانشگاه نیویورک. این شهرها باید از انعطاف‌پذیری در مقررات شهری و اقتصادی برخوردار باشند تا محیطی امن، مدرن و کارآمد برای زندگی و فعالیت نیروهای خارجی فراهم کنند. دولت کره در نظر دارد با استفاده از تسهیلاتی مانند معافیت‌های مالیاتی، زیرساخت‌های آموزشی و بهداشتی پیشرفته، و برنامه‌های اسکان خانوادگی، شرایط اقامت طولانی‌مدت را برای نیروهای خارجی مهیا کند.
دومین محور پیشنهادی، جذب کارخانه‌ها و پایگاه‌های تولید جهانی است. در واقع، ایجاد کارخانه‌ها و مراکز صنعتی در حوزه‌هایی همچون نیمه‌رساناها، هوش مصنوعی و بیوتکنولوژی، خود بستری برای ورود نیروهای متخصص از سراسر جهان خواهد بود. این راهبرد که در گزارش با عنوان «کارخانه‌های جهانی» معرفی شده، بر پیوند میان سرمایه‌گذاری صنعتی و جذب نیروی انسانی متکی است و پیشنهاد می‌کند که با راه‌اندازی یک پلتفرم استخدام یکپارچه، شرکت‌های بین‌المللی بتوانند به طور مستقیم استعدادهای خارجی را به صنایع داخلی پیوند دهند.
در گام سوم، گزارش بر پرورش استعدادهای خارجی متناسب با نیازهای صنایع کره‌ای تأکید دارد. این طرح که با شعار «اول آموزش، سپس استخدام» تعریف شده، به جای جذب نیروی آماده، بر آموزش و پرورش بلندمدت استعدادهای بالقوه در کشورهای دوست و دارای پیوند فرهنگی با کره، مانند ویتنام و اندونزی تمرکز دارد. این برنامه با بهره‌گیری از نفوذ فرهنگی کره از طریق کی‌پاپ و فرهنگ کی (K-Culture)، قصد دارد دانشجویان نخبه را از کشورهای جنوب شرق آسیا جذب کرده و آن‌ها را مطابق با نیازهای واقعی صنایع کره‌ای آموزش دهد.
بر اساس مدل سه‌مرحله‌ای ارائه‌شده در گزارش، در کوتاه‌مدت ورود استعدادهای خارجی موجب افزایش مصرف و رشد فوری تقاضای داخلی می‌شود؛ در میان‌مدت بهره‌وری و ظرفیت تولید را بالا می‌برد؛ و در بلندمدت، با ادغام کامل این نیروها در اکوسیستم صنعتی کشور، خوشه‌های نوآوری شکل می‌گیرد و اقتصاد به مرحله‌ای از رشد پایدار و هوشمند وارد می‌شود. «لی جونگ‌میونگ»، رئیس بخش نوآوری صنعتی در اتاق بازرگانی و صنایع کره، در این گزارش هشدار داده است که رقابت جهانی برای جذب استعدادها در عصر هوش مصنوعی روزبه‌روز شدیدتر می‌شود. او تأکید می‌کند: «ما باید فوراً یک سازوکار سیاستی برای جذب و استقرار سریع استعدادهای خارجی ایجاد کنیم و با توسعه شهرهای رقابتی جهانی موسوم به مگا سندباکس، مسیر رشد اقتصادی را هموار سازیم.»
نقل از: اتاق بازرگانی و صنایع کره (KCCI)