به گزارش گروه رسانه‌ای ستاره صبح به نقل از شرق، همان‌طور که مستحضرید مدتی است آقای پزشکیان که مشخص است مثل خود ما از زندگی در تهران کلافه شده، با جدیت می‌گوید تهران دیگر جای زندگی نیست و چاره‌ای جز انتقال پایتخت وجود ندارد. راست هم می‌گوید رئیس‌جمهور. روند مهاجرت از شهرستان به تهران به‌گونه‌ای زیاد شده که همین الان که بنده در کافه‌ای در یوسف‌آباد نشسته‌ام و دارم این مطلب را می‌نویسم، دو نفر در میز کناری نشسته‌اند و با لهجه غلیظ مازندرانی و با قدرت صدای اسطوره آواز جهان، لوچیانو پاواروتی، در حال بحث درباره خرید و فروش ملک هستند. طبیعتا من به‌عنوان یک تهرانی اصیل این وضعیت را برنتافتم و رفتم تذکر دادم که این‌قدر سروصدا نکنید و جمع کنید بروید شهرتان ولی متأسفانه فامیل درآمدند و گفتند تو کی اومدی تهران؟!
فارغ از این بحث‌ها، دیگر همه روی این قضیه اجماع دارند که تهران دیگر جای زندگی نیست ولی ما همچنان مقاومت می‌کنیم. آلودگی هوا که زیاد شد به جای اینکه اسباب‌مان را بگذاریم روی کول‌مان و از تهران برویم، شعر گفتیم که هوا را از من بگیر، خنده‌ات را نه. چند سالی بدون هوا و صرفا با اتکا به خنده دوام آوردیم تا اینکه خانه گران شد. دخل‌و‌خرج‌مان جوری شد که دیگر تهران‌ماندن با عقل جور درنمی‌آمد. باز هم با اتکا بر ادبیات غنی‌مان گفتیم: «آزمودم عقل دوراندیش را/ بعد از این دیوانه سازم خویش را». خویش را دیوانه ساختیم و زدیم به درِ خل‌بازی تا اینکه امسال دیگر مسئولان عصبانی شدند و گفتند: «نمیرین نه؟ آبشون رو قطع کنید». توجه نداشتند که هیچ‌وقت نباید ایرانی را سر لج انداخت. اینجا دیگر مثل این ابرقهرمان‌های فیلم‌های مارول، سوپرپاورمان را فعال کردیم و توانستیم بدون آب و هوا و مسکن همچنان در تهران بمانیم. امسال دیگر مسئولان به التماس افتادند و فریاد زدند: «علی پروین! عزیز دلم برو دیگه».
ولی ما همچنان ماندیم. به هر حال این هم سؤال مهمی است که وقتی منی که فقط هفت، هشت سال است آمده‌ام تهران سفت نشسته‌ام سر جایم و تا آخرین قطره خون دارم مقاومت می‌کنم، دولت با آن عظمت چطور می‌خواهد برود شهر دیگر؟ به من ماهی 30 تومن بیشتر بدهند، راحت شهرستان هم می‌روم ولی دولت را فکر نکنم به این راحتی بشود راضی کرد. به‌هرحال کار یک مقدار گره خورده. بنده فکر نمی‌کنم حتی پایتخت سیروس مقدم را بشود از شبکه یک منتقل کرد به شبکه دیگر، چه برسد به پایتخت کشور. کارشناسان می‌گویند اول باید دولت را کوچک کرد بعد آن را انتقال داد. نمی‌دانم... ما که هستیم، حالا دولت اگر می‌خواهد برود جایی، برود. احتمالا چند سال بعد هم فرونشست آن‌قدر گسترش پیدا می‌کند که مجبور می‌شویم طبقه منفی دو تهران زندگی کنیم. در هر صورت از همین زیر، برای عزیزان آرزوی شادکامی و موفقیت می‌کنیم.