شما نمایشگاه امسال را چطور می‌بینید و علت عدم استقبال رسانه‌ها و مردم از این نمایشگاه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
یکی از ستون‌های دموکراسی رسانه است. امروز ابزارهای مختلفی به عنوان رسانه وجود دارد، فقط رسانه مکتوب، روزنامه و مجله نیست. ضمن اینکه این‌ها اعتبار خود را دارند و کسی نمی‌تواند این رسانه‌ها را نفی کند. در دنیای امروز اینترنت و ماهواره به همراه امکانات جدید مردم را بیش از گذشته با هم مرتبط کرده است.
این موضوع یکی از دلایلی است که از کانال‌های دیگری هم مردم می‌توانند یکدیگر را پیدا کنند و حرف‌های خود را بزنند و پیام خود را انتقال دهند.
دوم این است که در وضعیت داخلی کشور به جایی رسیده که تحمل ما نسبت به همین مقدار خبرنگارهایی که داریم و تلاش می‌کنند، چه در شبکه‌های مجازی البته من می‌گویم واقعی ولی تحمل و حوصله کنند و تعرضی نداشته باشند.
اگر کسی حرفی را می‌زند او را محدود نکنند و برای آنها محدودیت‌های خاص ایجاد نکنند.
البته اگر کسی واقعاً خلافی انجام داد در جایی عادلانه رسیدگی شود و اگر واقعاً خلافی مرتکب شده به سمتی برود که آن را جبران کند. ولی اینکه کسی در جایی از چیزی خوشش نیاید و بخواهند سلیقه‌ای برخورد کند این‌ها می‌تواند اثرات منفی داشته باشد.
برخی کارشناسان معتقدند که ریشه مسائل داخلی کشور در نوع رویکرد سیاست خارجی ما است، این رویکرد چه بوده که توانسته به شکاف عمومی بین ملت و دولت دامن بزند؟
ژئوپلوتسین‌ها معتقد هستند که ابزار قدرت عناصر مختلفی است؛ وسعت سرزمینی، جمعیت دارای سواد، دانش آموخته یا باتجربه یعنی جمعیت کیفی، عمق سرزمینی، دسترسی به آب و معادن و انرژی، قدرت اقتصادی که اگر بخواهیم جزئی‌تر بگوییم توان تکنولوژیک و فنی، توان کشاورزی، قدرت نظامی و فلسفه وجودی که مردم را به یکدیگر پیوند می‌دهد و اشتراک هدف ایجاد می‌کند و در عین حال رضایت عامه از حاکمیتی که کار می‌کند و قاعدتاً مشارکت آنها را در پی دارد، همه این‌ها با هم معنا می‌دهد البته ممکن است برخی نسبت به دیگران بیش‌تر یا کم‌تر مؤثر باشد.
اینگونه نیست که همه مساوی هستند ولی یکی از عوامل مهم مشارکت و رضایت مردم است و نیروهای انسانی و تخصصی که بتوانند از بقیه امکانات از جمله قدرت نظامی و صنعتی و کشاورزی و تولید خوب استفاده کنند، یک اقتصاد پویا داشته باشد تا کشور روز به روز رشد کند.
ایران قدرت نظامی نیاز دارد اما اینکه قدرت نظامی همه کاره باشد تخریب کننده و لطمه زننده است. نتایج آن را هم می‌بینیم، مهاجرت نیروی انسانی متخصص را می‌بینیم و یا ناامیدی که در مردم ایجاد شده، بحث سیاه نمایی نیست واقعیت‌هایی است که وجود دارد این‌همه پزشک و پرستارانی که از کشور رفته‌اند، این‌همه نیروهای نخبه که در دانشگاه‌ها داشتیم رفته‌اند، کار به جایی رسیده که عده‌ای دارند دانش آموزان خود را از کشور خارج می‌کنند، یعنی این مهاجرت به سن‌های پایین رسیده است. اگر میدان همه کار شد، در سیاست خارجی تأثیر منفی می‌گذارد، اگر بخواهیم راجع به سیاست خارجی هم صحبت کنیم باید تعامل دیپلماسی و میدان را به یک اندازه دریابیم. ما رابطه خوبی با پاکستان داشتیم با آنها قرارداد استرداد مجرمین داریم، با حمله به یکی از مناطق پاکستان آنها هم جواب دادند و چه مشکلاتی ایجاد کرد.
وزیر خارجه در سفر به اسلام آباد با رییس ستاد ارتش ملاقات کرد اما این ملاقات را می‌توان به نوعی یک عذرخواهی تلقی کرد. این موضوع نوعی ضرر برای کشور محسوب می‌شود و موقعیت ما را در بین همسایگان تضعیف می‌کند.
متاسفانه اینگونه بی تدبیری‌ها راجع به افغانستان، آذربایجان، اقلیم کردستان و برخی کشورهای عربی تکرار شده است. این‌همه نیروی خوب داریم، اما متاسفانه از آنها استفاده نمی‌شود. می‌توان مثل یک اندیشکده از این نیروها بهره گرفت.