سرطان براثر رشد کنترل نشده سلولها شکل میگیرد. در این گزارش چهار مورد از عوامل ابتلا به سرطان که در سال ۲۰۲۰ میلادی شناسایی شدند را بهاختصار معرفی میکنیم.
۱- مصرف آسپیرین توسط سالمندان
پیشازاین، مصرف آسپرین بهعنوان دارویی برای جلوگیری از ابتلا به بیماریهای قلبی و سرطان در سنین پیری توصیه میشد، اما انستیتوی ملی سرطان آمریکا در سال ۲۰۲۰ میلادی اعلام کرد که بر اساس یک تحقیق گسترده، این دارو موجب افزایش ۲۰ درصدی خطر ابتلای سالمندان بالای ۷۰ سال به سرطان پیشرفته و افزایش ۳۰ درصدی خطر مرگ آنها در اثر این بیماری میشود.
۲- استفاده از رنگ موهای دائمی
در سال ۲۰۲۰ میلادی مشخص شد استفاده از رنگ موهای دائمی میتواند موجب بروز نوعی اختلال هورمونی در زنان شود که باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه، تخمدان و سلول پایهای میشوند. باوجوداین محققان نتوانستند بین رنگ موهای موقت و افزایش خطر ابتلا به سرطان ارتباط معناداری بیابند.
۳- مصرف داروی کاهش وزن موسوم به Belviq
سازمان غذا و داروی آمریکا در سال ۲۰۲۰ میلادی، داروی محبوب کاهش وزن موسوم به Belviq را تحت آزمایش ایمنی قرار داد و مشخص شد مصرف این دارو با افزایش خطر ابتلا به سرطان، ارتباط دارد. شرکت تولیدکننده این دارو در ماه فوریه بهطور داوطلبانه اقدام به جمعآوری دارو از بازار کرد. البته این شرکت در وبسایت اختصاصی داروی خود اعلام کرد که نتایج آزمایش را بهگونهای متفاوت با سازمان غذا و دارو تفسیر کرده و معتقد است که فواید این دارو بسیار بیشتر از مضرات آن است. این دارو به کشورهای مختلف نیز صادرشده بود.
۴- نشستن بیشازاندازه
محققان با آزمایش روی 8 هزار داوطلب در سال ۲۰۲۰ میلادی دریافتند افرادی که کمترین میزان تحرک را دارند، بیش از سایرین در معرض ابتلا به انواع سرطان در طول یک دوره پنجساله هستند. در این تحقیقات از ردگیرهای فعالیت استفاده شد تا وضعیت جسمانی داوطلبان در طول دوره تحقیقات بهطور دقیق سنجیده شود. درنتیجه این مطالعه مشخص شد، افرادی که مدتزمان زیادی را در وضعیت نشسته به سر میبرند، در معرض بالاترین خطر ابتلا به سرطان قرار دارند. بر اساس این تحقیقات، حتی کمترین میزان تحرک مانند پیادهروی میتواند خطر ابتلا به سرطان را کاهش دهد. همچنین انجام روزانه ۳۰ دقیقه فعالیت سبک موجب کاهش ۳۰ درصدی خطر ابتلا به سرطان میشود. به گزارش ایرنا، مطالعاتی که چندی پیش توسط محققان انجمن سرطان آمریکا انجام شد، نشان میدهد نشستن طولانیمدت و بیتحرکی از ۱۴ طریق مختلف ازجمله سرطان، بیماریهای قلبی، سکته، دیابت، بیماریهای کلیوی، افسردگی و خودکشی، بیماری مزمن انسدادی ریه، بیماریهای ریوی، بیماریهای کبد، زخم معده و سایر بیماریهای گوارشی، پارکینسون، آلزایمر، اختلالات عصبی و اختلالات اسکلتی عضلانی میتواند در افزایش احتمال مرگ زودرس نقش داشته باشد. علاوه بر این بر اساس سایر تحقیقات، نشستن طولانی با افزایش تری گلیسیرید، قند و فشارخون و همچنین مقاومت در برابر انسولین ارتباط دارد.