به نظر شما چرا کشورهای چین و کره جنوبی که روابط زیادی با ایران دارند اخیرا در دیدار با اعراب علیه ایران موضع گرفته اند؟
باید از یک زاویه دیگر به این مسئله نگاه کرد.ایران می تواند در واکنش به اظهارات رئیس جمهور کره جنوبی آن را محکوم کند و روابط خود را با کره جنوبی قطع کند.مثلا امروز که بسیاری از مردم از تلفن همراه سامسونگ استفاده می کنند دیگر استفاده نکنند.این اقدام چند سال پیش هم انجام شد و برنده هایی مانند ال جی و سامسونگ دیگر به کشور وارد نشد.اما پرسش این است که این سیاست به کجا رسید و چه نتیجه ای به همراه داشت؟
اگر بخواهیم واقع بینانه صحبت کنیم اقداماتی مثل محکوم کردن یا قطع روابط تجاری،سیاسی با یک کشور به صورت موقت قابل اجرا است.اما پرسش این است که چرا رئیس جمهور کره جنوبی در یک کشور ثالث ایران را محکوم می کند؟چرا ایران با کره شمالی مقایسه می شود؟
اگر پاسخ به این سوالات بررسی شود خدمت بزرگ به کشور و سیاست خارجی دولت انجام شده است.به جای اینکه طبق معمول رئیس جمهور کره جنوبی را محکوم کنیم که البته این هم به جای خود کار درستی است و بجای اینکه بگوییم بخاطر خوشایند اماراتی ها چنین سخنانی گفته است باید سیاست های خودمان را هم در خاورمیانه مورد بازبینی قرار دهیم.کره جنوبی در امارات 4نیروگاه مهم ساخته است و از قبال آن پول خوبی بدست آورده است.
کشورهای دنیا وقتی یک کشور را در بحران می بینند و یا تصور می کنند آن کشور به دلیل روابط خارجی و بحران اقتصادی در موقعیت ضعیف قرار گرفته ولو اینکه خود آن کشور این را قبول نداشته باشد مواضعی علیه ان کشور در راستای منافع خودشان اتخاذ می کنند.
باید به پرسش های مهم درباره چرایی رویکرد این کشور ها در قبال ایران پاسخ های دقیق و روشن داده شود.اینکه نخست وزیر عراق چندین مرتبه از یک واژه جعلی استفاده می کند قابل تامل است. سیاست های دو جانبه جدا از سیاست های منطقه ای نیست و سیاست های منطقه ای جدا از روابط بین الملل نیست .این مسائل با یکدیگر در ارتباط هستند.بنابراین محکوم کردن کره جنوبی خوب است اما برای علاج چنین وقایعی باید یک بازنگری درست در روابط خارجی خودمان انجام دهیم.کره جنوبی اولین کشوری نبود که علیه ایران موضع گرفت و آخرین کشور هم نخواهد بود.
به نظر شما چرا ایران با کره شمالی قیاس شده است؟ایران چه خطراتی می تواند برای امارات داشته باشد؟
چهره بدی که در سطح بین الملل از ایران ترسیم شده روی کره جنوبی هم اثر گذاشته است.رئیس جمهور کره جنوبی بر اساس تبلیغات غرب تصور می کند ایران یک کشور مداخله گر در مسائل سایر کشورهای منطقه است. کره جنوبی بر اساس این نگاه دیگر توجهی به آمار تبادلات تجاری ایران و امارات نخواهد داشت.سئول ایران را از نظر امنیتی و سیاسی با کره شمالی مقایسه می کند.یعنی همانطور که کره شمالی را تهدیدی برای کره جنوبی می داند این قیاس مع الفارغ را برای ایران هم انجام می دهد.در حالی که این قیاس غلط و نادرست است.اما به دلایل متعدد برای رئیس جمهور کره جنوبی چنین تصور نادرستی شکل گرفته است. کشوری که در موضع ضعف باشد مورد حمله سیاسی سایر کشورهای دنیا قرار می گیرد.رئیس جمهور چین در سفر به عربستان یک بیانیه را امضا کرد اما نخست وزیر عراق و رئیس جمهور کره جنوبی در اظهاراتی صریح و بی پرده علیه مواضع جمهوری اسلامی نکاتی را مطرح کردند که البته بعد از این هم احتمال دارد که سایر کشورها دست به اقدامات مشابه بزنند..ایران باید نسبت به این موضوع یک واکنش جدی،منطقی و از موضع قدرت نشان دهد.نباید با رویکردهای احساسی به این مسائل واکنش نشان داد.اینکه محکوم کنیم و روابط تجاری را قطع کنیم یک واکنش احساسی است.
به نظر شما این هجمه علیه ایران را می توان برنامه آمریکا یا غرب دانست؟
بنده قائل به چنین نظری نیستم.نباید توجیه کرد و همه مسائل را گردن آمریکا انداخت.آمریکا سیاست ضد ایران دارد و در کنار اروپا علیه ایران در زمینه حقوق بشر پرونده سازی می کند اما این مسائل را نباید به آمریکا ربط داد. کره جنوبی بخاطر خوشایند آمریکا چنین موضعی نگرفته بلکه می خواهد نشان دهد ابوظبی را به تهران ترجیح می دهد.نباید اشکال را فقط به گردن رئیس جمهور کره جنوبی،چین و نخست وزیر عراق انداخت بلکه باید ریشه را در نوع روابط خارجی خودمان جستجو کنیم.