یدالله اسلامی- دبیر کل مجمع نمایندگان ادوار مجلس
کشورهای منطقه دیگران را به کمک خوانده‌اند وفناورهای روز را به خدمت گرفته‌اند. درست است که به میدان بهره وری قدرت‌های بزرگ تبدیل شده‌اند ولی سهم خودرا از توسعه به دست آورده اندوزندگی مردم کشور خودرا بهبود بخشیده‌اند. این گاوهای شیرده جایی مناسب در سیاست‌های منطقه‌ای وجهانی نیز پیدا کرده‌اند.
قطر با میدان گازی مشترک با ایران بازیگر بزرگ منطقه شده است. سن کشور قطر کمی بیش از انقلاب اسلامی است.
سن امارات هم به زمان شاه برمی گردد. داستان عربستان هم همانند روز روشن است. ما پس رفت داشتیم ولی درآنجا بیابان‌های برهوت ساخته شدند.
ما درسوریه هزینه کردیم وجان ها داده شد وآنها سوریه را به دست گرفتند.
کشوری با تاریخ کهن، سرمایه‌های انسانی ومادی بی همانند، میراث فرهنگی شگفت انگیز، ایستاده درچهارراه جهان، دارای منابع عظیم نفتی وگازی، وکانی های بی شمار، این چنین گرفتار ناداری و ناترازی و بحران شده ایم چرا؟
مقاومت در منطقه شرایطی را پیش آورد که برای ایران هزینه و برای آن‌ها فایده به بار آورده است. مگر چین وروسیه دربهره کشی از سایر کشورها دست کمتری از امریکا واروپا دارند؟
جهان جهان عادلانه‌ای نیست. منافع ملی مبنای سیاست گذاری‌هاست، منافع ملی تحت تاثیر نگاه ایدیولوژیک قرار گرفته است، پستان‌های گاو فربه خشکیده است.
کشورهای عرب خلیج فارس و چین و مالزی گاو شیرده نبودند. پستان امریکارا گرفتند وشیر نوشیدند وما به سراغ شاخ‌هایش رفتیم. کشور بزرگ وکهن را به این حال وروز انداخته‌ایم و بازهم شعار می‌دهیم.
کاش از شعار دادن خسته می‌شدیم و روش عقلانی، واقعگرایی و میانه روی را پیش می گرفتیم تا مردم به نان و نوا می رسیدند. حالا هم دیر نشده