یک مقام ارشد سازمان ملل روز گذشته گفت که جامعه جهانی باید سرمایه‌گذاری برای محافظت از طبیعت و جلوگیری از انقراض گونه‌های جانداران را افزایش دهد و سطح تعهدات و سرعت انجام آن را بالا برد.

در آستانه بیست و ششمین اجلاس آب و هوایی سازمان ملل، یک نشست جهانی دیگر به همت این سازمان این هفته با هدف جلوگیری از تخریب طبیعت و محیط‌زیست در چین برگزار می‌شود. این اجلاس موسوم به ۱۵ COP که بر تنوع زیستی متمرکز است، هرچند به‌اندازه بیست و ششمین اجلاس آب و هوایی سازمان ملل معروف و شناخته شده نیست، اما به دلیل پرداختن به موضوعات حیاتی برای سلامت کره زمین همچون مبارزه با آلودگی هوا، محافظت از اکوسیستم‌ها و جلوگیری از انقراض جمعی، کم از آن اجلاس ندارد. این نشست آنلاین که امروز آغاز می‌شود، اواخر آوریل (اردیبهشت ۱۴۰۱) رنگ و بوی حضوری به خود می‌گیرد که در آن زمان، توافقی نهایی برای طبیعت حاصل می‌شود. به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری رویترز، در همین حال، «دیوید کوپر» معاون دبیر اجرایی کنوانسیون تنوع زیستی سازمان ملل متحد در نشستی تأکید کرد که وزرای شرکت‌کننده در اجلاس‌های مجازی هفته جاری باید آرمان‌های والاتری را نشان دهند و به مذاکره‌کنندگان که توافقی نهایی را ماه می سال آینده در شهر کونمینگ چین منعقد می‌کنند، جهت مشخص سیاسی بخشند.

گروه‌های مدافع محیط‌زیست می‌گویند هیچ زمانی برای از دست دادن در زمینه محافظت از زیست‌گاه‌ها و کاهش سرعت انقراض گونه‌ها وجود ندارد، به‌ویژه پس‌ازآنکه دولت‌ها نتوانستند به اهداف تنوع زیستی سال ۲۰۲۰ که یک دهه پیش در ژاپن حاصل شد، دست یابند. بااین‌حال، کوپر با اشاره به اینکه سطح فوریت بخشی به این موضوع هنوز کافی نیست، افزود: در حال حاضر، اکثر کشورها مبالغ بیشتری را برای فعالیت‌های مخرب برای تنوع زیستی هزینه می‌کنند به‌جای آنکه هزینه‌های بیشتری را به محافظت از آن اختصاص دهند که این رویه باید تغییر کند.

سازمان ملل می‌خواهد کشورها تا سال ۲۰۳۰ از ۳۰ درصد از سرزمین‌های خود محافظت کنند، تعهدی که قبلاً به توافق آمریکا و سایرین رسیده است. چین هنوز در این زمینه تعهد نکرده، به‌رغم اجرای یک سیستم «خط قرمز محافظت از محیط‌زیست» که ۲۵ درصد از قلمرواش را از دسترس توسعه‌دهندگان خارج کرده است.

کوپر به خبرنگاران گفت مهم است که همه کشورها اقدامات بیشتری برای محافظت از اکوسیستم خود انجام دهند، اما این به‌نوبه خود برای جلوگیری از زیان تنوع زیستی کافی نیست و تعهدات بیشتری برای مدیریت ۷۰ درصد باقی‌مانده مورد نیاز است. وی تأکید کرد باید مطمئن شویم که بسته‌های محرک مالی باعث تقویت تنوع زیستی شود و به این مشکل دامن نزند، درحالی‌که اگر دقت کنیم، متوجه می‌شویم که این بسته‌های محرک، وضعیت را بدتر از بهتر می‌کند.