درگذشت علامه طباطبایی
علامه سید محمدحسین طباطبایی، مفسر، فیلسوف، اصولی، فقیه، عارف و اسلام‌شناس برجسته، روز ۲۴ آبان سال ۱۳۶۰ درگذشت. وی از عالمان تأثیرگذار شیعه در فضای فکری و مذهبی ایران در قرن ۱۴ بود. وی نویسنده «تفسیر المیزان»، و کتاب‌های فلسفی «بدایت الحکمة و نهایت الحکمة»، و «اصول فلسفه و روش رئالیسم» است. علامه، در حوزه علمیه قم به‌جای اشتغال به فقه و اصول، درس تفسیر قرآن و فلسفه برقرار کرد. این کار او موجب رونق دانش تفسیر در حوزه قم شد. روش تفسیری او تفسیر قرآن به قرآن بود. در دوران تعطیلی درس فلسفه، با برقراری جلسات هفتگی با شاگردان خاص خود تدریس مبانی فلسفی ملاصدرا و حکمت متعالیه را ادامه داد. بسیاری از مدرسان بعدی فلسفه در حوزه علمیه قم شاگردان او بودند. شاگردان او همچون مطهری، جوادی آملی و بهشتی را می‌توان جزو مؤثرترین و معروف‌ترین روحانیان شیعه در ایران در چهار دهه پایانی قرن چهاردهم دانست. نشست‌های علمی او با هانری کربن فیلسوف و شیعه‌شناس فرانسوی زمینه‌ساز معرفی تشیع به اروپاییان شد. درباره شخصیت او کتاب‌های متعددی منتشرشده است. در تهران یک دانشگاه به نام او نام‌گذاری شده است.
درگذشت سعید نفیسی
دکتر سعید نفیسی، زاده 1274 در تهران، دانش‌پژوه، ادیب، تاریخ‌نگار، نویسنده، مترجم و شاعر برجسته ایرانی روز 23 آبان 1345 درگذشت. او فرزند میرزا علی‌اکبر ناظم‌الاطبا، پزشک، ادیب و دانشمند معروف ایران دوره قاجار بود. او جزء نسل اول استادهای دانشکده تاریخ دانشگاه تهران بود. چیرگی نفیسی به تاریخ و ادبیات ایران، باعث شده بود تا آثار تازه و پژوهشی پدید آورد و تعداد بسیاری از متن‌های منثور و منظوم فارسی را به شیوه‌ای علمی منتشر کند و از گمنامی بیرون آورد. وی همچنین از بنیان‌گذاران مکتب نثر دانشگاهی است. ریاست کتابخانه مجلس و عضویت در فرهنگستان علوم از سوابق علمی و مدیریتی وی است. وی از پرکارترین و معروف‌ترین نویسندگان این عصر است که تألیفات او به ۲۵۰ کتاب و رساله می‌رسد و تعداد مقالاتش از ۱۰۰۰ افزون‌تر است. ازجمله این آثار می‌توان به «شاهکارهای نثر معاصر فارسی»، «روزگار ابن‌سینا»، «خاندان طاهریان»، «تاریخ اجتماعی ایران از انقراض ساسانیان تا انقراض امویان»، «مسیحیت در ایران»، «سرچشمه تصوف»، «بابك خرم‌دین، دلاور آذربایجان»، «تذکره نفیسی» و «دیوان اشعار نفیسی» اشاره کرد.
زادروز جواهر لعل نهرو
جواهر لعل نهرو، سیاستمدار هندی و از رهبران جنبش استقلال هند و کنگره ملی هند، روز 14 نوامبر 1889 زاده شد. او به‌عنوان اولین نخست‌وزیر هند پس از اعلام استقلال در ۱۵ اوت ۱۹۴۷ انتخاب شد. تا پیش از استقلال هند، نهرو مدت ۱۰ سال از عمرش را (به‌گونه‌ای نامنظم) در زندان‌های استعماری گذراند. پس از نخست‌وزیری او با کمک افراد میهن‌دوستی چون سردار پاتل و دکتر آمبدکار توانست قوانین جدیدی را برای ساختاردهی مجدد به جامعه هند تصویب کند که مهم‌ترین آن‌ها لغو نظام کاست بود. نهرو همراه با احمد سوکارنو، مارشال تیتو و جمال عبدالناصر از پایه‌گذاران جنبش عدم تعهد به‌شمار می‌رود. مجموعه کتاب سه‌جلدی نگاهی به تاریخ جهان ازجمله آثار ارزشمند این شخصیت سیاسی در هند است که برای دخترش ایندیرا تحریر شده‌است.