فیسبوک بهتازگی نام خود را به «متا» تغییر داده و مفهومی به نام متاورس را ارائه کرده است، اما دنیای مجازی «متاورس» چیست و چه تفاوتی با فناوری واقعیت مجازی دارد؟ به گزارش ایسنا، متاورس شاید برای برخی از مردم به معنای نسخهای پیشرفته از واقعیت مجازی باشد، اما برخی دیگر معتقدند که این مفهوم آیندهی اینترنت را رقم خواهد زد. در حقیقت مقایسه متاورس و واقعیت مجازی مثل مقایسه تلفنهای همراه اولیه و تلفنهای هوشمند امروزی است. متاورس بر روی رایانهها نصب نمیشود، بلکه برای استفاده از آن باید از هدست استفاده کنید تا وارد یک دنیای دیجیتالی شوید. برخلاف واقعیت مجازی کنونی که عمدتاً برای بازی مورداستفاده قرار میگیرد، در دنیای مجازی متاورس میتوان به انجام هر نوع فعالیتی پرداخت. ازجمله این فعالیتها میتوان به کار، بازی، برگزاری کنسرت، رفتن به سینما و حتی وقت گذراندن با دوستان اشاره کرد. تصور کنید کنسرتی در یک گوشه از دنیا در حال برگزاری است و شما بتوانید بدون اینکه از خانه خارج شوید، در آن مکان حضور پیدا کنید و تمام اتفاقات را در لحظه و بدون کموکاست تماشا کنید. این موضوع درواقع میتواند با کمک دوربینهای تصویربرداری سهبعدی و انتقال آنها به یک هدست واقعیت مجازی بر بستر اینترنت محقق شود. حضور کاربران در این دنیای مجازی قرار است از طریق آواتارها انجام شود. درواقع مردم یک آواتار سهبعدی از خودشان را خواهند داشت که در این دنیای مجازی فعالیت میکند. مثلاً میتوانیم بهوسیله آواتار خودمان در یک جلسه کاری حضور پیدا کنیم. اگر از فضای مجازی استفاده کنید، میدانید که هر شخص یک حساب کاربری مشخص دارد که بهطورمعمول علاوه بر نام یک تصویر نیز در این حساب نمایانگر شخص است؛ اما اکنون در دنیای متاورس آواتار نهتنها تجسمی سهبعدی از خود شما است و ظاهری مشابه شما دارد، بلکه میتوانید آن را شخصیسازی کنید و لباس و کشف و سایر موارد آن را بهدلخواه تنظیم کنید. فعالیتهای فیسبوک نیز بخشی از «متاورس» است. ایده یک دنیای مجازی متمرکز، «مکانی» موازی با دنیای فیزیکی که زمانی مفهومی خاص و موردتوجه علاقهمندان به فناوری بود، امسال به چشمانداز اصلی این حوزه تبدیل شده است و اقدام فیسبوک در جهت تغییر نامش، نشاندهندهی این موضوع بود. در حال حاضر همهچیز در مراحل اولیه قرار دارد. دنیای متاورس اگر ساخته شود باید طی دهههای آینده با غولهای فناوری مبارزه کند و با توجه به تنشهای میان فناوریهای بزرگ و دولتها در سراسر جهان بر سر حریم خصوصی، آزادی بیان، آسیبهای آنلاین باید بهطورجدی در مورد مزایا و معایب فرا جهانی که قصد ساخت آن را داریم فکر و تصمیمگیری کنیم. اینکه چه کسی آن را میسازد، مالک آن است و آن را هدایت میکند اهمیت زیادی خواهد داشت.