هفته گذشته یکی از دوستان خوبم، پیامی به مضمون زیر برایم فرستاد: «کمبود آب در کشور و نبود سیستم‌های آبیاری درست، باعث شده بهره‌وری درست از آب به حداقل ممکن برسد؛ بیایید برای آبیاری قطره‌ای کاری بکنیم.»
آمار و ارقام میزان نزولات جوی طوری است که حدود ۷۰ الی ۸۰ درصد آب‌های قابل استحصال روانه کشاورزی می‌شود و متأسفانه راندمان درستی ندارد. به ایشان خیلی جدی گفتم برای اینکه قادر باشیم منابع کافی به سیستم‌های آبیاری قطره‌ای برسانیم باید حزبی تشکیل دهیم و قدرت را در دست بگیریم و برای این مهم برنامه‌ریزی کنیم. دوستم فکر کرد، دارم با ایشان شوخی می‌کنم، مجدد به ایشان پیام دادم و گفتم سایر راه‌ها را بررسی می‌کنم. قبل از اینکه به اصل ماجرا بپردازم، دو خاطره از قدرت مجلس در قانون‌گذاری و اصلاح امور بیان کنم:
۱ - مجلس در مقطعی، قانونی را در بودجه سنواتی تصویب کرد که بر اساس آن وزارت نیرو به ازای هر کیلووات ساعت موظف است یک تومان برای انرژی‌های تجدید پذیر هزینه و سرمایه‌گذاری کند. با این مصوبه، سازمانی در وزارت نیرو شکل گرفت که برق نیروگاه‌های تجدید پذیر را خریداری و بدون اینکه سوختی مصرف و یا هوا آلوده شود، فعالیت خوبی سازمان گرفت و اکنون بیش ۱۰۰۰ مگاوات نیروگاه تجدید پذیر دایر شده است.
۲ - اگر ۳۰ الی ۴۰ سال پیش شب‌هنگام در خوزستان حرکت کرده باشید، مشعل‌های روشن متعددی را می‌دیدید که از چاه‌های نفت هنگام استخراج نفت، گازی خارج می‌شد که مجبور بودند آن را بسوزانند. به لحاظ فنی این نوع گازها را اصطلاحاً «فلر» می‌نامند. در مقطعی مجلس وزارت نفت را موظف کرد که به‌صورت رایگان این گاز را در اختیار صنعت گران قرار دهد تا آن را تبدیل به انرژی و یا فراورده کنند؛ ولی متأسفانه وزارت نفت این مصوبه را جدی نگرفت و هنوز گازهای فلر، در حال سوختن است.
بابیان مقدمه فوق، می‌خواهم در خصوص صنعت برق و کم‌آبی مفرط در کشور، پیشنهادی ارائه دهم تا زمینه‌ای برای حفظ و نگهداری صنعت برق (جلوگیری از خاموشی‌های فزاینده) و آب‌های سطحی و زیرسطحی (جلوگیری از فرونشست زمین) شود.
همه می‌دانیم که بسیاری از صنایع ازجمله فولاد و بسیاری از کارخانه‌های فعال، انرژی را به قیمت سوبسیدی دریافت می‌کنند، ولی محصولات خود را به قیمت آزاد می‌فروشند. همین‌طور برخی از مراکز تجاری و مغازه‌ها، این شرایط را دارند. پیشنهاد می‌کنم در جریان بررسی بودجه توسط نمایندگان مجلس دو بند به شکل زیر در ردیف‌های درآمدی و هزینه‌ای گذاشته شود.
۱ - هر سال به میزان تورم، قیمت برق مصرفی کارخانه‌ها، مراکز تجاری و مغازه‌ها که خدمات و محصولات خود را به‌صورت آزاد می‌فروشند، افزوده شود و برای انرژی‌های تجدید پذیر و سیستم‌های آبیاری قطره‌ای سرمایه‌گذاری شود.
۲ - هنگام صادرات محصولات کشاورزی و ورود محصولات کشاورزی به میدان‌های میوه و تره‌بار شهرهای با جمعیت بالای ۱۰۰ هزار نفر، به ازای هر کیلوگرم محصولات کشاورزی، 10 تومان عوارضی به‌عنوان مشارکت در سرمایه‌گذاری طرح‌های آب‌رسانی شرب و صنعتی از خلیج‌فارس و یا دریای خزر اخذ شود تا آب کافی برای همه مردم ایران فراهم شود.