دکتر علی حقیقت شناس
دکترای جغرافیای سیاسی
مرور کوتاه به خاطرات تاریخ 200 سال اخیر ایران حاکی از آن است که زنجیره‌ای از خیانت‌های روس علیه منافع ایران را می‌توان ردیف کرد تا کسی غره نشود و به‌اشتباه نپندارد که روسیه شریک راهبردی و استراتژیک خوب برای ماست! عده‌ای که تمایل به نزدیکی با روسیه و پوتین دارند نباید نظرات خود را به ملت قالب کنند و بدانند که نمی‌توان ملتی را که خاطرات تاریخی تلخی از پیشینه روس دارد را پاک کنند.
پوتین چشم دیدن ایران مقتدر و بلندآوازه را ندارند زیرا ایران می‌تواند رقیب و همسایه قدرتمندی در حوزه انرژی به ویژه گاز برای روسیه باشد. پس نمی‌توان روس‌ها را به عنوان شریک راهبردی ایران در منازعه جهانی دانست.
ملت ایران می‌دانند روسیه همسایه و رقیب قدرتمند ایران و بازیگر قهار منطقه و بین‌الملل است و نمی‌تواند با آن همه سابقه بد ادای رفاقت با ایران را درآورد.
البته اینکه دستگاه دیپلماسی کشور توازن در روابط خارجی با شرق و غرب ازجمله روسیه و چین در جهت تأمین منافع و مصالح ملت ایران با همه کشورها در منطقه و جهان ایجاد کند امری پذیرفته‌شده است. اما گره زدن منافع ایران در مذاکرات وین به روسیه توجیه سیاسی ندارد.
اگر می‌خواهید بدانید که شوروی دیروز و روسیه امروز چه بلایی بر سر ملت ایران آورده به خود زحمت دهید و تاریخ را بخوانید. کسی که تاریخ نخواند مجبور می‌شود تاریخ را با هزینه بیشتر دوباره تجربه کند.
نویسنده گوشه‌ای از فعالیت‌های روسیه یا شوروی سابق را تیتر وار مرور می‌کند. روسیه هر زمان کنار ایران نشست به ما ضربه زد. داستان همراهی روس و پوتین که مربوط به تاریخ کهن نیست. در همین سال‌های گذشته اتفاق افتاده است مگر آنکه خودمان را به کری و کوری زده باشیم.
رفتار روسیه در سوریه با محور مقاومت مؤید این نگاه هست. حتماً باور این واقعیت تلخ که سامانه‌های پدافندی روسیه در مقابل بمباران‌های هوایی مکرر رژیم اشغالگر علیه نقاطی از سوریه که نیروهای هوادار ایران در آنجا بوده‌اند و حمله به محور مقاومت که روسیه تماشاگر آن بود قابل‌انکار نیست. روس‌ها در موضوع انتقال و ترانزیت انرژی به اروپا برای ایران مانع‌تراشی و سنگ‌اندازی کرده و می‌کنند. روسیه در تدوین 6 قطعنامه سازمان ملل علیه ایران نقش داشت.
روسیه تلاشش این است که ایران نتواند به غنی‌سازی بالادست یابد. بزرگ‌ترها یادشان هست شوروی در جنگ تحمیلی همواره حامی صدام بود و فناوری و ادوات پیشرفته نظامی، حمایت‌های لجستیکی و پشتیبانی که برای عراق داشت و حتی از فروش سیم‌خاردار به بهانه استفاده احتمالی آن در میدان‌ها جنگ به ایران خودداری کرد.
روسیه و شخص پوتین از یک ایران منزوی و ضعیف که تضمین‌کننده منافعش باشد خوشش می‌آید.
فراموش نکرده‌ایم روس‌ها در هر قراردادی که با ایران بسته‌اند خلف وعده کرده و به تعهداتشان عمل نکردند. داستان نیروگاه اتمی بوشهر و خلف وعده‌های مکررشان در تحویل S300 به ایران را که البته پس از ارتقای آن سامانه به S400 و خارج از رده شدن سامانه قبلی به‌ناچار تحویل داده‌اند.
جریان فروش سامانه پدافندی S400 به اکثر کشورهای همسایه را نمی‌توان از نظر دور داشت. روابط راهبردی و استراتژیک روسیه با رژیم صهیونیستی را می‌دانیم. روسیه علاوه بر شکل‌گیری آن رژیم در قلب جهان اسلام در دوام، قوام، استحکام و توسعه آن نقش ایفا کرده است. تناقض رفتار سیاسی پوتین و روسیه در رفاقت راهبردی هم‌زمان با اسرائیل و ایران ما را باید به تفکر وا‌دارد. داستان تلخ رفتار پوتین در حوزه قفقاز و آسیای میانه و بی‌توجهی به منافع امنیتی و سیاسی ایران بر هر فرد منصف پوشیده نیست. نویسنده ذکر یک نکته را ضروری می‌داند عده‌ای انقلابی نما و مدعی اصول‌گرایی انگار مدافع سیاست‌های پوتین هستند. تکیه و اعتماد به روس‌ها یک اشتباه استراتژیک و راهبردی است.