موضع‌گیری نمایندگان مجلس و رئیس جمهور درباره برخورد با مدیران متخلف همچنان پرونده تخلف فولاد مبارکه ویکی از بانک‌های بخش خصوصی تا رسیدن به نتیجه مشخص گشوده است.
به نظر می‌رسد پس از بررسی و تهیه گزارش‌های مالی از سازمان، نهادها و دستگاه‌های اجرایی به نام برخی‌ها بسیار پرداخته می‌شود و شماری دیگری از مدیران ارشد و میانی در حاشیه امن به کارهای جاری مشغول هستند؛ نه کسی نام و نشان آنها را به زبان جاری می‌کند و نه در رسانه‌ها خبری از عکس و سابقه آنان هست، این همه یعنی برخوردهای گزینشی و سلطقه‌ای انجام دادن. یعنی فساد یکی را دیدن و دیگری را زیر سبیلی رد کردن! یعنی فساد مهم است، ولی اگر از طرف رقیبان ما انجام شود و مردم باور نخواهند کرد.
نمونه دیگری از برخوردهای گزینشی نامناسب نحوه سخن گفتن درباره فسادهای مالی و ارتباط آن با جریان‌های سیاسی است. به دو مورد آن اشاره می‌شود. 1. حجت‌الاسلام علیرضا سلیمی در گفتگو با خبرنگار پارلمانی ایرنا با اشاره به فضاسازی اصلاح‌طلبان درباره فساد صورت گرفته در شرکت فولاد مبارکه برای فرار از پاسخگویی گفت: پای اصلاح‌طلبان در ماجرای فساد صورت گرفته در شرکت فولاد مبارکه گیر است و نمی‌توانند از پاسخگویی فرار کنند. 2. دکتر بیگی نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی تاکید کرد: در فولاد مبارکه خطاب ما به فسادی است که در دولتمردان روحانی اتفاق افتاده است. تا الان در هر فسادی که متمرکز شدیم اسم آقایان جهانگیری، آخوندی و واعظی در صدر سوءِ استفاده کنندگان بوده است ولی در گزارش تحقیق و تفحص از بانک‌ها هم اسامی اصولگرایان وجود دارد و هم اصلاح طلبان.
برای شفافیت بیشتر لازم به ذکر است، فساد مالی، سوء استفاده از جایگاه و مقام، رانت‌خواری، واگذاری کارهای سخت به انسان‌های کوچک و حقیر، نابود کردن منابع مالی و ملی با برچسب‌های متفاوت و فریبنده و... فساد است، حتی کوچک و ناچیز در مقایسه با میزان درآمدها و سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته. وقتی مدیر ارشد یک سازمان در برابر انتقادها حاضر به باج دادن و اهدای هدیه شود، لاجرم در راه فساد گام برداشته است، حتی اگر شب تا صبح درباره کارهای مفید، تولید بیشتر و انجام خدمات بسیار خوب به شهروندان سخنرانی کند. تفاوتی نمی‌کند چه فرد، چهره سیاسی و اجتماعی و کدامین مدیر این فساد را انجام داده باشد. ارتباط دادن فسادهای کشف شده و در حال بررسی به جریان‌های سیاسی و نام بردن از برخی افراد و نادیده گرفتن سایرین یعنی فساد و رفتارهای نادرست را لاپوشانی، مخفی‌کاری و توجیه کردن.
اتخاذ رفتارهای دوگانه و برخوردهای سلیقه‌ای با مسئله‌ی گزارش‌های رسمی و کارشناسی شده، پرونده‌های فساد اقتصادی و دادگاه‌های برگزار شده صرفا اقدامی در جهت ساخت حاشیه‌ای امن و بی‌حاشیه برای مفسدان است. مفسدانی که با آسودگی تمام و خیالی آسوده کار خود را می‌کنند و ویرانی‌های بیشتری برجای می‌گذارند و تا هنگامه‌ای که برخی از مسئولان و حتی مدافعان عدالت فساد یکی را گل درشت ببینند و از تخلف و فساد دیگری چشم‌پوشی کنند راه به جایی در برخورد با فسادهای کشف شده و سایر پرونده‌های اختلاس نخواهیم برد. واکنش‌هایی که بیش از آنکه دغدغه پرداختن به فساد و حل این معضل را در کشور داشته باشند، مخاطب را با سلیقه‌ای برخورد کردن، روش درستی نیست،روش درست آن است که با مفسد در هر پست و مقامی که هست و یا وابسته به هر جریان سیاسی که هست منصفانه و عادلانه برخورد شود.