سیدجمال ساداتیان تهیه‌کننده سینما با اشاره به اینکه اگر قرار باشد درباره کمبود سالن سینما در کشور صحبت کنیم ابتدا باید ببینیم استانداردها چقدر است، گفت: آمریکا با ۳۰۰ میلیون جمعیت ۴۰ هزار سالن دارد و اگر ما بخواهیم خود را با این کشور مقایسه کنیم، درحالی‌که یک‌چهارم آن جمعیت داریم باید ۱۰ هزار سالن نمایش داشته باشیم. به گزارش مهر، وی ادامه داد: همچنین می‌توان کشور ترکیه که همسایه ایران و جمعیت هر دو کشور نزدیک به هم است را مثال زد. ترکیه بیش از ۳ هزار ۶۰۰ سالن نمایش دارد و ما امروز به برکت مجتمع‌های تجاری که در کشور ساخته می‌شود، در بهترین حالت به ۶۰۰ سالن نمایش رسیدیم و نسبت به ترکیه ۳ هزار سالن کم داریم. برای رسیدن به ۳ هزار ظرفیت دیگر باید یک نهضت سالن‌سازی به وجود بیاید.
او یادآور شد: می‌گویند قبل از انقلاب دو، سه فیلم آن‌قدر فروش داشته که نهضت سالن‌سازی برایش به وجود آمده است. در حقیقت آن‌قدر تهیه‌کنندگان درآمد کسب کردند که دست به ساخت سالن سینما زدند؛ اما آیا ما می‌توانیم فیلم‌های جذابی بسازیم که مخاطب جذبش شود تا این رونق اقتصادی برای سینما به وجود بیاید؟ در دو سال اخیر به همت سازمان سینمایی حوزه هنری، سالن‌های قدیمی سینما بازسازی و سالن‌های جدید به چرخه اکران اضافه شده است. ما باید در کشور مرتب سالن‌های سینما را افزایش دهیم و این امری پسندیده است. قدم بعدی این است که چگونه از سینماها بهره‌برداری شود تا در خدمت نمایش آثار و به‌تبع آن در خدمت رفاه مردم قرار گیرد.
این تهیه‌کننده سینما تأکید کرد: فیلم‌های خوب می‌توانند پای مردم را به سینما باز کنند. تجربه نشان داده است ساعت نمایش برخی از آثاری که مردم با آن ارتباط برقرار می‌کنند، برایشان در اولویت نیست بلکه مهم این است خود را به سالن نمایش برسانند و فیلم‌ها را ببینند. در حقیقت این فیلم‌ها هستند که توانسته‌اند چراغ سینما را روشن نگه دارند.
به گفته ساداتیان، چرخه تولید به چرخه اقتصادی سینما بستگی دارد یعنی اگر اثری فروش خوبی داشته باشد، تهیه‌کننده آن، فیلم بعدی‌اش را بهتر می‌سازد چون درآمد بیشتری کسب کرده و می‌تواند با سخاوت بیشتری پول خرج کند. در حقیقت رونق تولیدات سینمایی به گیشه بستگی دارد.
وی در پایان عنوان کرد: امروز برای ساخت یک فیلم سینمایی باید نزدیک به ۲۰ میلیارد هزینه کرد، اما ساخت مجتمع‌های سینمایی نیازمند ۲۰۰ میلیارد تومان بودجه است. پس اگر بخواهیم ۵۰۰ سالن سینما در کشور ایجاد کنیم، قطعاً سرمایه هزار میلیارد تومانی لازم است که این از عهده بخش خصوصی خارج است، چراکه توجیه اقتصادی ندارد. شهرداری‌ها در مناطق مختلف به سالن نمایش مجهزند، اما چون توان مدیریت بهره‌برداری ندارند، آن را به بیرون مجموعه واگذار می‌کنند. اگر در این حالت گوشه چشمی به بخش خصوصی داشته باشند، قابل‌اطمینان‌تر است یعنی می‌تواند ضریب بهره‌برداری را بیشتر کند. ناگفته نماند که نگاه ایدئولوژیک به این مدیریت نه‌تنها کمک‌حال سینما نیست، بلکه به ضد خودش تبدیل می‌شود.